waarin ik mijn boosheid uitte over de manier waarop er met schildklierkanker wordt omgegaan, heeft veel losgemaakt. Ik kreeg enorm veel berichtjes en tweets van medemusketiers die samen met mij de vuist op tafel willen slaan om schildklierkanker nu eíndelijk eens serieus te nemen. Om dit kracht bij te zetten, doe ik bij deze een oproep aan Eva, Matthijs, Jeroen, Humberto en Loretta. Zet schildklierkanker op de kaart! Lees verder..
Het onderwerp schildklierkanker komt zelden tot nooit in de media voorbij. Hooguit terloops, zoals vorig jaar in het tv-programma The Voice waarin een deelneemster met schildklierkanker liet horen dat ze fantastisch kon zingen. Of in het programma Een Nieuw Begin van Angela Groothuizen, waarin een mevrouw met schildklierkanker centraal stond. Overigens een mooie uitzendig waarin ik mezelf heel erg herkende. In die periode ging ik net zelf door het traject.
‘O, dat valt wel mee’
Toch blijft het daarbij. Terwijl deze patiëntengroep de aandacht net zo nodig heeft als patiënten met andere vormen van kanker of chronische aandoeningen. Ik had er nooit bij stil gestaan dat je kanker kon krijgen in je schildklier. Eerlijk gezegd wist ik niet eens dat dit kleine vlindervormige orgaan in de hals zo ontzettend belangrijk is voor je dagelijks functioneren. Totdat het me overkwam. Een diagnose die compleet uit de lucht kwam vallen, maar wel meteen werd afgedaan met een ‘O, dat valt wel mee! Dat is goede kanker! Een operatie, een pilletje en je kan weer jaren mee.’
Een ongelooflijke veronderstelling, dat er überhaupt een kanker bestaat die goed zou zijn. Of nóg erger; dat het ‘wel meevalt’. Al eerder heb ik aangegeven dat het ziekteproces per persoon heel erg verschilt. Waar het nu om gaat is die groep waarbij het niét van een leien dakje gaat. En geloof me, dat zijn er heel wat. Tenminste, als ik de reacties tel die ik dagelijks krijg op mijn blogs en boek.
Stuk voor stuk mensen met een verhaal. Mensen met een ziekteproces dat nauwelijks serieus wordt genomen in het dagelijks leven, laat staan door bedrijfsarts of UWV.
Columbus
Dat klein stukje, het gevoel dat je serieus wordt genomen en wordt gehoord, is zó belangrijk. De dankbaarheid die ik tot op de dag van vandaag nog steeds ontvang, alleen maar door mijn persoonlijk ervaringsverhaal op te schrijven, bewijst hoezeer het tijd werd dat er eindelijk iemand opstond voor schildklierkanker. Een duidelijker voorbeeld dan de mail die ik vandaag mocht ontvangen is er niet…
“Als Columbus niet was gaan varen, hadden wij nog gedacht dat de aarde plat was. Iemand moet als eerste het lef hebben om verder te kijken dan de horizon. Op het gebied van schildklierkanker ben jij onze Columbus, de reiziger die de woeste zee trotseert.”
Deze mail zegt mij dat ik door moet gaan met mijn missie schildklierkanker in de aandacht te krijgen. Ik ben benieuwd wat het jullie zegt, Eva, Matthijs, Jeroen, Humberto en Loretta. Wie van jullie is onze Columbus?