Beter worden is samenwerken

Zó ziet mijn ideale zorgwereld eruit. De patiënt en de arts in een samenwerkingsverband waarbij een duidelijke communicatie en invoelingsvermogen voorop staat!

In mijn ideale zorgwereld zou de patiënt meedenken met de arts over zijn of haar eigen behandeltraject. Persoonlijk, met een zeker inlevingsvermogen van de arts en zorg op maat. Een samenwerkingsverband. De medisch deskundige en de ervaringsdeskundige samen op weg naar béter!

Toen ik ziek werd, heb ik dit gemist. Een stem als patiënt in wat ik wilde. Ik moest doorzetten om gehoord te worden. Pas nadat ik mijn gevoel en wensen kon bespreken, begon mijn herstel te vorderen. Een ontwikkeling die gelukkig steeds meer wordt doorgevoerd. Wat voor de ene patiënt werkt, hoeft niet voor de andere zo te zijn. Ieder mens heeft zijn eigen wensen, gevoelens, klachten en omstandigheden. Juist daarom is het zo belangrijk om op een open manier met elkaar te kunnen communiceren.

Restklachten

Communicatie is de belangrijkste schakel tussen arts en patiënt. Alles gaat of staat met hoe de patiënt zijn klachten en gevoelens overbrengt en hoe de arts er vervolgens mee omgaat. Hoe er wordt geluisterd en doorgevraagd. Daarnaast is het zaak om de communicatie uit te breiden naar andere disciplines. Wanneer bepaalde klachten met elkaar verband houden,, zouden verschillende specialisten samen veel eerder komen tot een goed resultaat komen dan wanneer men op eigen vakgebied het wiel wil uitvinden.

Zo heeft de schildklierkankerpatiënt bijvoorbeeld erg veel last van restklachten. Als patiënt loop je doorgaans bij een endocrinoloog of internist. Daarnaast kun je voor jeuk en uitslag terecht bij een dermatoloog. Voor vergeetachtigheid en hoofdpijn bij een neuroloog en voor hartklachten bij een cardioloog. Dit zijn al vier specialisten die jaarlijks worden bezocht. Bij elk van hen worden wellicht medicijnen voorgeschreven, terwijl de klachten uiteindelijk allemaal verband houden met de verwijderde schildklier. De oplossing ligt bij het aanpassen van het schildklierhormoon. Samenwerking en communicatie had de specialist en patiënt in deze veel tijd gescheeld en de zorg een hoop geld bespaard.

Dichte deur

Juist deze restklachten worden nog steeds niet voldoende herkend en onderkend. Iets waar veel schildklier(kanker) patiënten tegenaan lopen. Qua communicatie gaat het in het beginstadium al mis, wanneer de klacht van de patiënt niet binnenkomt bij de arts. Er zijn heel veel schildklierpatiënten met dezelfde problemen (bijvoorbeeld jeuk of gewrichtsklachten) maar er zijn maar weinig artsen die erkennen dat deze klachten het gevolg zijn van de schildklier. Dit voelt als een dichte deur. Gevolg is dat de patiënt zich onbegrepen voelt en geïrriteerd verder zoekt naar een luisterend oor. Of, aan de andere kant, zich maar overgeeft aan de expertise van de arts. ‘Want die zal het toch wel weten’.

Begrip en een luisterend oor zijn de grondbeginselen van een goede samenwerking tussen patiënt en arts.

Een goede band tussen deze twee is belangrijk. Er moet een klik zijn en vertrouwen. Dat kan pas tot stand komen wanneer de patiënt zich begrepen voelt en dat is toch iets dat je samen moet doen. De patiënt moet duidelijk zijn en de arts vooral goed luisteren en invoelingsvermogen tonen. Dát is beter worden!

Deze blog is oorspronkelijk gepubliceerd op Telegraaf Gezondheid

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: