Vandaag is
het zo’n dag, Je kent ze wel. Zo’n dag die al
verkeerd begint en waarvan je hoopt dat hij gauw voorbij is.
Het begon
vanmorgen meteen al fout. De wekker bleek een uur achter te staan waardoor
manlief te laat zijn werkdag begon en ik zelf té gehaast de deur uit ben gegaan
om nog op tijd bij de huisarts te zijn. Tikkel keek me ietwat beledigd aan toe
ik vertrok maar ze moest helaas toch maar even wachten op haar eerste wandeling.
Even later zat ik in de wachtkamer van de huisarts te wachten op de spuit die
ik in overleg met de revalidatie arts
zou mogen halen voor de ontsteking in mijn schouder die me nog steeds
parten speelt. Ik had Tikkel nog makkelijk even uit kunnen laten bleek toen ik twintig
minuten later nog steeds aan het wachten was. In gedachten zag ik haar piepend bij de deur
zitten. Straks maar een lekkere lange wandeling doen als de spuit al lekker
inwerkt, dacht ik optimistisch.
lees verder