Als chronisch patiënt lopen we er allemaal wel eens tegen aan. Onbegrip. En dat is erg. Wat in mijn optiek nog erger is, is onbegrip van mensen uit dezelfde patiëntengroep. Hoe kun je elkaar beoordelen op wat men persoonlijk voelt? Ik snap het gewoon niet!
columns Onzichtbaar Ziek
Reeks columns voor Onzichtbaar Ziek om wat onzichtbaar is, zichtbaar te maken.
Onzichtbaar ziek: Schildklierkanker, dat valt gelukkig mee toch?
Van vandaag tot en met 28 mei wordt de jaarlijkse week van de schildklier gehouden. Overal in het land zijn er informatiestands met voorlichting over de schildklier en schildklierziekten. Met in het bijzonder dit jaar aandacht voor ‘Kinderen en jongeren met Verworven Schildklierproblemen’. Schildklierkanker komt het meest voor tussen de 35 en de 50 jaar, maar ook jongere mensen krijgen de diagnose schildklierkanker te horen. Daarom beman ik op 24 mei samen met twee andere vrijwilligers van SON (Schildklier Organisatie Nederland) de stand in het Radboudumc in Nijmegen. Want hoe oud of jong je ook bent: informatie en begrip vangt veel op als je diagnose is begonnen met Schildklierkanker. Men zegt namelijk vaak dat deze kanker wel mee valt.
Onzichtbaar Ziek: Met de neus de andere kant op
Daar staat ze, ze kan geen kant op. Een ontmoeting is onvermijdelijk. Ik kijk haar aan en zeg vriendelijk gedag. Haar neus verkleurt en trekt met een ruk de andere kant op. Ik glimlach en loop verder. Herinneringen van toen, passeren in mijn hoofd. Ik was ziek, zij zagen het niet, begrepen het niet en nu? Nu ben ik zelfs onzichtbaar op straat. Maar ik lach en loop rustig verder. Met de neus de andere kant op.
Ieder einde is een nieuw begin
Waar de wereld eindigt voor de rups, begint voor de vlinder een heel nieuw avontuur. Ze slaat haar prachtige vleugels uit en vliegt de zon tegemoet. En zo is het ook in de mensenwereld. Waar een deur dicht gaat, gaat ergens altijd een raam open. Ieder einde is een nieuw begin.