De ironie van de griepprik

Met een zachte griepprikplof land de oproep voor de jaarlijkse griepspuit op de deurmat. Hoewel ik hem had verwacht gaat er toch een lichte schok door me heen als ik hem open maak Een beetje wraakzuchtig kijkt de brief me aan.Nee!! denk ik als ik de oproepdatum zie staan. 23 oktober. De ironie druipt er van af. De ironie van de griepprik.

De plof van de brief op de deurmat brengt me in gedachten terug naar waar het vorig jaar begon. Vol goede moed heb ik vorig jaar de griepprip gehaald. Ik zou net beginnen aan een nieuwe periode in mijn leven. Niets kon me meer klein krijgen, dacht ik. Helaas al mijn goede voornemens mochten niet baten. Na de spuit werd ik acuut ziek. En niet zo’n beetje ook. Ik kreeg griep, longonsteking, drie kuren antibiotica mochten niet baten en na een longfoto werd een harnekkige longontsteking inneens een zeer reeële verdenking op longkanker. Uiteindelijk bleek dit gelukkig na scans loos alarm, maar emotioneel was ik door het hele proces inclusief de periode schildklierkanker die eraan vooraf was gegaan, de therapie waar ik aan was begonnen en de hormonen die voortdurend feest vierden door mijn lijf heen, behoorlijk van de kaart geraakt.

Ik nam me voor om nooit meer een griepspuit te halen. Ik gaf de griep de schuld van alle ellende die volgde. Klopt natuurlijk niet. Ik had gewoon pech! Ik was al een  emotioneel wrak door de verkeerd ingestelde hormonen en het feit dat ik tóch ziek werd ondanks de spuit kwam omdat ik waarschijnlijk al wat onder de leden had. De spuit heeft simpelweg versterkt wat er al zat. Tóch wil ik het risico dat het nog een keer gebeurd, in ieder geval nooit meer lopen en bel mijn huisarts dat ik dit jaar afzie van de prik. Met een glimlach hang ik op, alsof er een last van mijn schouders afglijdt.

Die stomme spuit heeft zo veel teweeg gebracht in een jaar tijd. Maar waar ik dacht dat hij zijn werk niet goed had gedaan, heeft hij beter werk verricht dan waar het voor gemaakt is. Het jaar heeft me zo veel inzichten gebracht, zo veel duidelijk gemaakt en me zoveel beter gemaakt. Ik leerde voor mezelf zorgen, nee zeggen , grenzen stellen, prioriteiten stelle, vertrouwen opbouwen in mezelf en in anderen. Mijn hoofd heeft rust, de hormonen zijn een beetje gaan liggen. Ik weet waar ik voor sta, wat ik wil bereiken en met wie.

Mijn jaar van knokken, vechten, beter worden en groei begon op 23 oktober na het halenvan de griepspuit.Bijna een jaar verder terwijl ik de vaste grond onder mijn voeten voel en zekerder ben van de toekomst dan ooit ligt de oproep met de datum 23 oktober voor me . Waar ik vorig jaar dacht dat 23 oktober het begin van een groot verlies was, betekent 23 oktober voor mij dit jaar de overwinningsstreep. Dat is voor mij de ironie van de griepprik.

Om de ironie nog completer te maken, lees hier het verhaal van vorig jaar.

*sharing is caring*

 

2 gedachten over “De ironie van de griepprik

    • 02/10/2015 om 15:06
      Permalink

      Dank je wel wat een lieve woorden. Ik zag mezelf nooit zo.of in ieder geval heel erg lang niet… tegenwoordig weet ik weer hoe sterk ik ben. x

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: