De wil van april

‘April doet wat hij wil’, zo luidt het gezegde. Hoe waar dat is, werd ons in april 2012 pijnlijk duidelijk.

”Ik zing; het is mijn passie. Ineens merkte ik dat het niet meer ging. Ik werd hees en er verscheen halverwege 2011 een flinke bobbel in mijn hals. Een punctie wees een goedaardig gezwel uit van twee bij drie centimeter. Ik hoefde me geen zorgen te maken. lees verder…

Het advies van de endocrinoloog en de huisarts was in eerste instantie om de bobbel te laten zitten. een operatie zou veel meer schade aanbrengen dan de bobbel zelf. Kort daarna kreeg ik last met ademhalen. De bobbel bleek naast mijn stembanden ook mijn luchtpijp te verdrukken. In overleg met de chirurg werd in april 2012 toch de rechterhelft van de schildklier verwijderd. Ik was eigenlijk alleen maar opgelucht. Straks zou ik weer kunnen zingen.”

Vol goede moed

Dit letterlijke citaat uit mijn inmiddels gepubliceerde boekover de diagnose schildklierkanker klinkt nog vol goede moed. Het begon dan ook met een goed bericht; het is goedaardig. De waarheid bleek op 26 april helaas anders. April zag er dat jaar ineens een stuk minder zonnig uit. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat we de maand destijds knallend hebben afgesloten met koninginnedag. Mijn lief dansend en ik rustig zittend op een barkruk. Nog wankel van de operatie en de klap van de onverwachte uitslag, maar vol strijdlust voor de toekomst. April had zijn wil uitgesproken, maar ik zou het zijn zin niet geven.

Exact een jaar later, weer in de maand april, kreeg ik goed nieuws. De echo wees geen uitzaaiing uit. De Tg waarde, de bloedwaarde die als schildklierkankermarker fungeert, was perfect. Geen activiteit. De chirurg en de behandeling na de operaties hadden hun werk goed gedaan. De kanker hield zich rustig. Ik werd ‘schoon’ verklaard. Deze keer was de wil van april me wél goed gestemd.

‘Mijn wil is groter!’

Al 25 jaar heb ik iets met de maand april. De maand waarin mijn lief en ik dolverliefd verkering kregen in een café aan de Waalkade. Waar andere horecagelegenheden zich afwisselden, bleef ‘ons’ café in de afgelopen 25 jaar de stabiele factor. Dat móet een teken zijn. Nog steeds komen we trouw, zowel aan elkaar als aan het café, regelmatig een wijntje drinken. Even proosten. We vieren dit jaar niet alleen onze 25 jaar samen zijn, maar ook voor de derde keer op rij een kankervrij lijf.

Zingen doe ik ook weer. Wanneer in april de vogels beginnen te fluiten, zing ik met ze mee. Het klinkt wel een beetje anders. Ik ben wat eerder hees, maar ik bedenk dat als april het had gewild ik misschien een veel minder vrolijk lied had gezongen.

Ik kreeg schildklierkanker in april en werd kankervrij verklaard in april. Lekker puh! Wat de maand april ook wil, mijn wil is groter!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: