Eén jaar Tikkel (13)

 

Vanuit haar mandje kijkt ze me aan. Opgerold in de staart van “Bloempje” Volledige rust, tevreden en gelukkig. Af en aan vallen haar ogen dicht.Binnen een paar minuten is ze in een diepe slaap. Met kleine “blubjes” overdenkt ze de dag, de week of misschien wel haar afgelopen jaar. Ze is thuis.

Het lijkt de dag van gisteren. De dag dat we haar zagen, verliefd werden en haar ter plekke in ons hart sloten. Gisteren een jaar geleden. Ze was nog zo klein, pas 6 maanden oud. Nu is ze een puber. Waar ze een jaar geleden nog een bang vogeltje was, is ze nu een stoer wolfje. Ze weet heel goed wat ze wil en laat dat ook duidelijk merken. Soms een beetje té goed.

Wanneer ik ’s morgens beneden kom, staat ze , afhankelijk van het tijdstip, al kwispelend voor de deur naar de trap. Springend van blijdschap, verwachtingsvol naar een rondje uit. Als het nog vroeg en donker is, ligt ze nog lekker opgerold in haar mandje. Wanneer ik de deur open doe, kijkt ze me bijna geïrriteerd aan met één oog open en één oog dicht. Alsof ze zeggen wil.” Weet jij wel hoe laat het is”.” Ik ga echt nog niet naar buiten”. Het is een beetje hetzelfde verschil als wanneer de zon schijnt of het regent

Eenmaal buiten springt ze naar de riem, en trekt de lijn zo naar zich toe alsof ze mij uit laat in plaats van ik haar. Ze trekt me fanatiek mee. Tot de hoek van de straat want dan zijn er veel interessantere zaken waar ze haar aandacht bij nodig heeft. Als een dame loopt ze, nee paradeert ze over straat. Sommige soortgenoten zegt ze vriendelijk gedag, sommige laat ze volledig links liggen en vooral bij het kleinere soort, vertoont onze diva, bazig gedrag. Met een snauw maakt ze het kleintje duidelijk dat ze niet bij haar in de buurt moeten komen. Iets wat ik als baasje ook niet uit haar krijg. Aan de andere kant. Hebben we dat zelf ook niet? Je kunt immers niet iedereen aardig vinden.

Tikkel heeft er geen last van. Zij weet heel goed hoe ze iedereen om haar pootje moet winden. Zowel hond als mens. Hoewel niet iedereen gediend is van haar drukke, bijna opdringerige gedrag als je bij ons op de koffie komt. Daarnaast verliest ze chronisch veel haren. De rui duurt bij haar het hele jaar. Ook iets waar niet iedereen even blij van wordt. Naast koffie bied ik daarom standaard maar een kledingborstel aan.

In het afgelopen jaar is ze uitgegroeid van angstige pup tot een tafelmodel puberhondje. Voor mij een jaar vol liefde. Ik kan haar niet meer missen.  Haren of niet. Ze is vrolijk, lief en trouw. Energiek en enorm speels. Rennen is haar lust en leven. Ze kan niet wachten tot het voorjaar is en de deur weer open kan. Ze is een buitenhondje. Ze zet graag al grommend haar tanden in een stuk touw en trekt fanatiek tot het niet meer gaat. Soms hapt ze er per ongeluk naast. Bijten doet ze nooit. Drammen kan ze wél. Wanneer ik achter mijn pc zit, blijft ze naast me zitten piepen totdat ik op geef en met haar ga spelen. Tegenwoordig begint ze al te zuchten als ik mijn laptop pak, zo van “daar gaan we weer, weer geen tijd voor mij”.

Ja, Tikkeltijd, is het wat haar betreft 24 uur per dag. Behalve als ze slaapt en dat is nu….

4 gedachten over “Eén jaar Tikkel (13)

  • 27/01/2017 om 12:12
    Permalink

    Heerlijk Tikkelverhaal weer. Blijf ze met plezier lezen omdat ik natuurlijk ook wel weet hoe het is om zo’n geweldige hond te hebben.

    Beantwoorden
    • 27/01/2017 om 14:14
      Permalink

      Bedankt Mies! En ja heerlijk he een hond. Een verrijking van gezin en leven. Zoveel onvoorwaardelijke vriendschap x

      Beantwoorden
  • 07/02/2017 om 14:26
    Permalink

    Lieve Anke
    Wat een heerlijk verhaal over Tikkel (Is Bloempje, het stinkdier van Bambi?) Wat een geweldige foto heb je geplaatst van Tikkel. Ik weet nog goed het verhaal dat jullie haar hadden “gevonden” dat was ook al z’on mooi verhaal! Haha, zeer herkenbaar… dat ene oog open en dicht.. Als het nog te vroeg voor eten is, doet Poezzie precies hetzelfde en kijkt je aan van:” Mens, wat doe jij hier, zo vroeg, ga slapen! maar o wee als het rond etenstijd is.. dan zit mevrouw al lang en breed in de keuken, en kom je niet van haar gemaauw en gedraai af.. ga je terug naar de woonkamer, loopt ze achter je aan of gaat zitten “mokken” onder de eettafel..Waahaa wat een heerlijke DIVA hebben jullie toch.. zo klein als ze is, zo stoer en damesachtig… en ja, hondenneusjes maken overuren vrouwtje, vooral als het om hele erge intressante dingen gaat, dan ben jij opeens niet meer belangrijk! Alleen als het HAAR uitkomt, dat moet je alles doen… (Haha, hillarisch dat stukje over dat je achter je laptop zit en ze al begint te zuchten van:” Weer geen tijd voor mij” Over het verharen.. daar weet ik alles van… maar ja, als het je allesie is, dan vind je dat helemaal niet erg! Ook nu heb ik weer genoten van het Tikkel verhaal, dikke knuffel aan het: Dametje, stoere, lieve, droppie, puber hondje.. Lekker hoor ,een lief, druk hondje… lekker om mee te knuffelen en van te houden!!!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: