‘Ieder pondje gaat door het mondje…’, Doe eens iets aan je leefpatroon!’, ‘Je bent zeker een emotie eter!?’ Allemaal uitspraken van mensen die niet beter weten. Tenminste, dat dacht ik altijd. Tot ik in een artikel las dat een derde van de medisch specialisten behandelingen bij patiënten met een ongezonde leefstijl wil gaan weigeren. Lees verder..
Die onwetende persoon blijkt ineens de specialist te zijn. Diegene die mij beter zou moeten maken en zou moeten begrijpen waarom mensen soms meer overgewicht hebben dan hun lief is.
Het voelt als een stoot in de maag. Uit compleet onverwachte hoek is de aanval geopend op mensen met overgewicht. ‘Eigen schuld, dikke bult’.
‘Luie vreetzak’
Vroeger was ik een sprietje, maar sinds een aantal jaren voer ik een bittere strijd tegen de kilo’s. Vanaf een miskraam begon de ellende. Na de geboorte van mijn tweeling kreeg ik de extra kilo’s er al moeilijk af, maar toen ik in 2012 schildklierkanker kreeg en mijn schildklier werd verwijderd was er helemaal geen houden meer aan. Om dan in de hoek te worden gezet als een ‘luie vreetzak’ doet pijn.
Buiten het feit dat lang niet iedereen iets aan zijn of haar overgewicht kan doen, is het aanpassen van een leefpatroon ook niet altijd even makkelijk. Juíst als je chronisch ziek bent, is dit een hele opgave. De zorgverzekeraar zou daarom best meer mogen investeren om de weg naar een gezonder leefpatroon te begeleiden. Het zou de investering meer dan waard zijn. In plaats daarvan haalt men steeds meer zaken uit het basispakket. Sport en begeleiding na een ziekte als kanker bijvoorbeeld.
Oordeel
Na de verwijdering van mijn schildklier en de radioactieve jodium behandeling was júist terug in conditie komen het allerbelangrijkste. Langzaam ben ik gestart met wandelen om vervolgens de stap te maken naar de sportschool. Omdat de endocrinoloog me al had gewaarschuwd dat ik wat kilo’s kon aankomen, let ik enorm op wat ik eet. Helaas ben ik, ondanks deze maatregelen, voller geworden. Ik sta soms huilend in mijn blootje voor de spiegel en wil bij sommige gelegenheden niet meer etend gezien worden uit angst voor nare opmerkingen.
Een oordeel is snel gevormd. Dat iets vollere mensen meteen worden beschuldigd van een ‘ongezond leefpatroon’, is lang niet altijd terecht. Overigens bestaat hetzelfde oordeel ook andersom. Een dun persoon krijgt al gauw het oordeel ‘die zal wel anorexia hebben’. Kortzichtig én gevaarlijk. Je zou haast een eetstoornis ontwikkelen doordat je steeds op je zogenaamde leefpatroon wordt aangevallen.
Dus, beste ‘een derde van de specialisten’: lees dit nog eens door en bedenk wat je teweeg brengt met het oordeel ‘eigen schuld, dikke bult’…