Everglades, see you later alligator Reisblog Florida 04 (28 juni 2018)

Met gemengde gevoelens nemen we afscheid van Tavernier Key Largo. Het voelt als afscheid nemen van een geliefde waarvan je niet zeker weet of je die ooit nog terug zal zien.  Dit paradijs zal niet gauw worden vergeten, maar met een jubelend, opgewonden hart rijden we even later naar de Everglades waar we een wilde rit zullen gaan maken met een airboat om de alligators van dichtbij te gaan ontmoeten.

Al tijdens, de achteraf behoorlijk, lange rit er naartoe zien we verschillende reuzen in het water liggen. Je moet af en toe goed kijken want hun ogen en neus steken boven het water uit, terwijl de kop toch onder water kan blijven dankzij een klep in de keel. De bek van een alligator is breed en rond, anders dan die van een krokdil die lang en spits is. Mijn lief griezelt al bij het idee om deze dieren van dichterbij te bekijken. Hij doet dit echt voor mij. Niet dat ik ze vriendelijk vind, maar ze intrigeren me op een of andere manier. Hun uiterlijk geeft je te denken aan de afstammeling van de al lang uitgestorven dinosauriers.

Onderweg komen we veel Indianenreservaten tegen. En de roofvogels die hoog zweven in de lucht zijn ontelbaar. Ook tijdens deze rit is de verwoesting van huricane Irma weer duidelijk te zien. In een strook van meer dan een kilometer breed heeft deze krachtige dame een spoor van dood en verderf getrokken in het natuurlandschap. Er is duidelijk een scheidingslijn waar het pad van de orkaan zicht heeft voltrokken. Wanneer we bijna bij de plaats van bestemming zijn, zien we de lucht weer dreigend dicht trekken. Als de boottocht maar door kan gaan! We hadden op de weg er naar toe al bij veertig verschillende airboats op kunnen stappen, maar Captain Jack’s airboattour lijkt ons een leuke tour omdat je daar een alligator mag vast houden. En dat zou voor mij de kers op de taart betekenen.

Als we aankomen, kopen we een kaartje voor de airboattour door de Mangrove. Omdat er pas rond half twee plaats is op de boot, mogen we eerst bij een nabijgelegen sanctuary, de alligators bekijken van achter een hekwerk met een kleine alligatorshow.  De lucht wordt inmiddels zwarter dan zwart, en de bliksemschichten vliegen om de oren, maar vooralsnog houden we het droog tijdens het bezoek aan de sanctuary.Ondanks dat ik de liefde van de trainer voor het dier duidelijk zie, heb ik om eerlijk te zijn toch een beetje medelijden met de alligator die in de show wordt gebruikt. Hij zit al dertig jaar vast op de farm en is vanaf begin af aan getraind. Toch blijft het een onvoorspelbaar, wild dier dus  als de trainer zijn hand op zijn tong legt en zijn kin op het puntje van de bek laat rusten, word ik eng van binnen. Na de show mag het publiek een baby alligator vast houden. Mijn lief zegt vriendelijk bedankt maar mijn droom wordt werkelijkheid. Het dier voelt verrassend zacht aan en het is mooi om te zien hoe het geniet van aaien tussen de ogen en achter de oortjes. Zijn hoofdje gaat met samengekenepen oogjes van genot, tevreden omhoog .

Terug bij de airboat wacht ons het nieuws waar ik al bang voor was. Het is te gevaarlijk om het water op te gaan. Het onweer is te dichtbij en onvoorspelbaar welke kant het op gaat omdat er ook enorme rukwinden zijn ontstaan. Dit zou best een kleine orkaan kunnen worden. Besloten wordt te wachten tot ‘sein veilig’ wordt gegeven. Ik moet eerlijk toegeven dat ik opgelucht ben want op deze wijze durf ik geen boat in op een water vol vleesetende dieren van vijf meter lang. Terwijl we wachten mag ik ook daar nog een babyalligator vasthouden. Deze is nog een maatje kleiner.

Na een uurtje mogen we de airboat op. Het is veilig. Captain Craig, die met zijn grote humor en brede lach zo een tweelingbroer van mijn eerste rijinstructeur zou kunnen zijn, is onze captain. We beginnen rustig. Maar als snel vliegt de airboat door de mangrove heen en maken we slidings op het water. De wind en de spetters vliegen om de oren. Heerlijk, dit is genieten! Plots stoppen we. Een vijf meter lange alligator ligt vlak voor onze boot. Langzaam naderen we het dier en kunnen we van heeeel dichtbij de gator bekijken, filmen en fotograferen. Nog geen meter verder ligt er een zeekoe. Hij ligt wat dieper, maar je kunt duidelijk de afmetingen van het enorme dier zien. Een paar bochten verder komen we wasberen tegen in de mangrove. Nieuwsgierig als ze zijn, proberen ze via de takken in de boot te klimmen. Na een uur gaan we weer terug naar de haven. Een ervaring die we mooit meer zullen vergeten.

Meer dan tevreden met al het natuurschoon dat we hebben mogen zien vandaag, rijden we terug naar het hotel waar we als eerste op deze Floridareis zijn begonnen. The best Western, Gateway tot the Keys. Het ligt mooi op de route om morgen verder te gaan naar Fort Lauderdale. Die avond eten we bij een Mexicaans restaurantje onder het genot van een pittig deuntje Mexicaanse muziek en een cool Corona. Net als de Chinees in Tavernier ziet het er niet uit qua aankleding, maar het eten is voortreffelijk en dat is het belangrijkste.

Morgen gaan we naar Fort Lauderdale

Eén gedachte over “Everglades, see you later alligator Reisblog Florida 04 (28 juni 2018)

  • 10/08/2018 om 11:20
    Permalink

    Bbbrrr…. enge beesten hoor. Ik heb er niks mee. Maar ik vind het dan wel weer zielig dat ze vanwege dat mooie zachte velletje tot tassen en schoenen worden verwerkt… ?

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: