Gastblog van Marisa ‘T leven is wat je overkomt terwijl je druk bent met het plannen van andere dingen..

 

Dit is het verhaal van Marisa. Zij kreeg in 2014 de diagnose schildklierkanker. Binnenkort moet zij voor de derde keer onder het mes. Ondanks deze tegenslag is ze blij dat ze weer op  haar gevoel kan vertrouwen, want dat was even zoek…..

In 2014 is er bij mij schildklierkanker vastgesteld. Februari 2015 heb ik een scan gehad en die zag er goed uit, er was geen schildklierweefsel meer te zien. Dit heb ik nooit echt openbaar gedeeld en met een reden. Of liever gezegd om twee redenen; ten eerste omdat ik door de restklachten me nog steeds niet goed voelde en zo’n jubel bericht voor mij niet op zijn plaats was. De tweede reden was dat ik een klein knagend stemmetje had dat zich afvroeg wanneer het slechte nieuws zou komen. De eerste reden heb ik geprobeerd te tackelen door in september 2015 aan revalidatie traject te beginnen en hier maakte ik kleine stapjes in en kreeg iets meer grip op mijn leven. De restklachten zijn niet weg (en zullen ook niet weg gaan), maar ik kon er steeds beter mee leven. De tweede reden hoopte ik tackelen door de controle echo in februari 2016. Helaas is niets minder waar en bleek mijn knagende stemmetje gelijk te hebben. Wanneer er een echo gemaakt word mag diegene die dat doet niets zeggen over de uitslag. Toen ze ging overleggen of er genoeg beeldmateriaal was, heb ik even op het scherm gekeken. Nu zegt mij dat als leek natuurlijk niets, maar ik dacht wat te zien. Twee weken later mocht ik naar de internist en die viel gelijk met de deur in huis. Er was iets gevonden op de plek waar mijn schildklier heeft gezeten, dit kon natuurlijk littekenweefsel zijn, maar ook wat anders. Dus moest er een punctie gemaakt worden. Gelukkig kon dat vrij snel en een week na de punctie zat ik weer bij de internist. Bij het binnen komen en hand geven zag ik het al aan zijn gezicht, normaal lacht hij heel vriendelijk en nu keek hij bedrukt. Ook nu viel hij met de deur in huis, het is schildklierweefsel. En dat is vreemd, heel vreemd, het radioactieve jodium had dit allemaal moeten vernietigen en de scan van vorig jaar liet ook geen schildklierweefsel meer zien. En nu is er dus toch weer schildklierweefsel gevonden. Omdat het zo vreemd is, heeft de patholoog er extra goed naar gekeken en is er overleg geweest met het umc. Conclusie: het weefsel met een doorsnede van 1,5 cm moet weg en goed onderzocht worden. Dit betekent dat ik binnenkort weer geopereerd moet worden en daarna wordt er besloten of er weer radioactief jodium nodig is. Al met al word het weer een flink traject, maar 1 ding is me wel duidelijk geworden; m’n gevoel klopte weer perfect.

Eigenlijk zou Marisa graag willen weten of er nog meer mensen zijn die voor de derde keer worden geopereerd. Mocht je Marisa een  hart onder de riem willen steken of je eigen ervaring delen via een gastblog dan is dat heel erg welkom. Reageren kan via het contactformulier 

7 gedachten over “Gastblog van Marisa ‘T leven is wat je overkomt terwijl je druk bent met het plannen van andere dingen..

  • 09/04/2016 om 15:23
    Permalink

    Hallo Marisa, wat heftig…ik kreeg vorig jaar februari de diagnose schildklierkanker nadat mijn rechterschildklierkwab was weggehaald omdat daar een knobbel inzat die na 2 puncties goedaardig zou zijn na 4 weken weer onder het mes om de andere helft weg te halen en daarna de jodiumslok, ben benieuwd wat jouw meting dan was na gestimuleerd bloedonderzoek? Bij mij was deze vlak na de jodiumslok vorig jaar april 0,93. Afgelopen februari weer een gestimuleerd bloedonderzoek gehad en toen moest deze eigenlijk onmeetbaar, maar in ieder geval onder de 0,05 zijn…..nu is dit 0,35 dus zeggen ze er is nog wel wat restweefsel aanwezig in het lichaam maar niet op een echo te zien….dit voelt ook onzeker maar volgens mijn arts hoef ik me voorlopig geen zorgen te maken.Wat ik me ook afvraag is of er ook mensen zijn die na de operatie nog last hebben met slikken, of je ergens tegenaan slikt, het is nu toch al een jaar geleden, ik lees hier nooit iets over. Ik wens je heel veel sterkte toe!! Groet Alies.

    Beantwoorden
    • 10/04/2016 om 11:20
      Permalink

      Beste Alies, Dank je wel voor je lieve reactie. Je verhaal lijkt een beetje op de mijne. Een zogenaamd goedaardige punctie en toch kanker. Jouw vraag over het slikken heb ik vaker langs zien komen binnen de lotgenotengroep op facebook van SON en ook via de pagina van Schildkliertje op facebook. Misschien toch een idee om die vraag daar nog eens neer te leggen? Je kunt gewoon lid worden via facebook.. Liefs Anke van Haften

      Beantwoorden
    • 15/04/2016 om 10:51
      Permalink

      Hoi Alies.
      Dank je wel voor je reactie! Ik neem aan dat je met het gestimuleerde bloedonderzoek de thyrogen injecties bedoeld? Die heb ik niet gehad, ik ben vorig jaar februari 4 weken gestopt met de euthyrox, en toen is er bloedonderzoek gedaan en een scan gemaakt. Toen was ik schoon, er was geen restweefsel meer te zien en ook in het bloed was niets meer te zien. Dit maakt het allemaal heel vreemd, dit vind zelfs de internist. Ik wacht het gewoon weer af, nu zit ik te wachten op de oproep voor de operatie. Maar aangezien ze met 2 chirurgen opereren en ze alleen op donderdag en vrijdag opereren is er een kleine wachttijd, terwijl er wel spoed bij staat. Dit vind ik het ergste, het wachten. Ach ja, geduld is een schone zaak…
      Over dat slikken, ook ik heb regelmatig het gevoel een brok in mijn keel te hebben (als dat is wat je bedoeld).
      Groetjes Marisa

      Beantwoorden
      • 15/04/2016 om 16:26
        Permalink

        Marisa, ik wens je heel veel sterkte met alles, al dat wachten is idd heel erg vervelend!
        Bedankt voor je reactie, succes.
        Groetjes Alies.

        Beantwoorden
  • 09/04/2016 om 22:59
    Permalink

    Beste Marisa, pfff wat heftig. Ik wens je het alle beste toe. Er wordt over schildklierkanker redelijk laconiek gedaan, ondervind ik nu ook. (De uitslag schildklierkanker kreeg ik 4 weken geleden.) Ik zie behoorlijk tegen het proces op, terwijl ik nog niet weet wat ik ga voelen. Jij weet dat wel……. Ik ben op dit moment blij dat ik me een beetje kan voorbereiden op alles met “eerlijke” verhalen…
    Nogmaals veel sterkte en wanneer je het op kunt brengen, laat nog eens weten hoe het verder met je gaat. Groetjes van Lenie

    Beantwoorden
    • 10/04/2016 om 11:22
      Permalink

      Beste Lenie, Dank je wel voor je hartelijke reactie. Marisa zal ons zeker op de hoogte gaan houden. Ik ben ook erg benieuwd naar haar herstelverhaal.
      Liefs Anke

      Beantwoorden
    • 15/04/2016 om 10:54
      Permalink

      Hallo Lenie.

      Dank je wel voor je reactie. Ja er word heel laconiek gedaan over de diagnose, dat is heel jammer en kwetsend voor de patiënt. Ik kan me voorstellen dat je tegen alles opziet, ik kan je alleen als advies geven, laat het over je heen komen en probeer je op dit moment niet te veel druk te maken over “bijzaken”. Jij bent op dit moment even het belangrijkste. Ik ben bv. na beide operaties en het radioactief jodium veel te snel weer aan het werk gegaan (werkte vanuit huis), luister naar je lichaam, want het moet nogal niet wat verwerken! Jij ook hel veel sterkte met alles.
      Groetjes Marisa

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: