Geschiedenis schrijven (8)

DSCN0740Langzaam kom ik weer terug in de realiteit. Ik ben niet meer in New York, al weken niet meer. Ik zit in de spreekkamer van dr. Rossi, die me vroeg om naar een veilige plek te gaan in mijn gedachten. Ik glimlach in mezelf. Hier zal ik steeds naar terugkeren. Naar Central Park, naar de skyline en mijn haven, mijn veilige haven. ..

De realiteit is dat het helemaal niet zo goed gaat. New York deed iets goeds met mij, ondanks dat ik ook daar met veel pijn  heb rondgelopen, dacht ik dat ik eenmaal thuis de wereld weer aan kon. Ik zat vol plannen om weer aan het werk te gaan. De hernia was nog niet weg, maar zeker voor 75% verbeterd.  Vol goede moed en goede intenties verminderde ik de zenuwpijn medicatie met twee tabletjes.  Dat bleek een  niet zo slimme actie. Langzaam bouwde de pijn zich weer op. Ineens voelde ik weer de oude pijn in de rib terugkeren. Heel snel besloot ik weer de twee tabletjes erbij te nemen. Alsof er niets was gebeurd en verder, dacht ik…

Niks is minder waar.  Alsof New York er nooit is geweest, komt de pijn van de thoracale hernia in volle hevigheid terug en ook de spierpijnen en emotionele buien worden weer heviger. Tijd om weer een keer op schildklierhormoon te prikken. Het lijkt wel alsof het een het ander versterkt. Nee dat kan toch niet?  Ik stop het weg, houd mijn mond dicht , bezoek geen artsen,  ga door, bijt het weg, denk aan de plaats waar alles nog goed ging. Het is alsof ik voor mezelf  en al helemaal niet voor andere wil of kan toegeven dat het niet goed gaat. Als ik niets zeg, bestaat het ook niet. Ik weet dat het stom is om te denken dat ik geschiedenis ga schrijven als denken aan gelukkiger plaatsen  me beter maakt en tóch doe ik het. Geschiedenis..20160604_151656

Mijn gedachten dwalen af naar de zondag, dag 5 in New York. Er is slecht weer verwacht, dus vandaag gaan we naar het American  Museum of Natural  History. De kaartjes hebben we al in de tas. Dat scheelt een lange rij om naar binnen te komen. Het American  Museum of Natural History is een immens groot gebouw met wel  45 hallen met daarnaast nog afwisselende tentoonstellingen. In de ontvangsthal staan een paar dinosaurussen ons op te wachten. Alleen deze dieren maken al indruk. Eenmaal binnen liepen we soms letterlijk met open mond door de hallen heen. De veelal aan het museum geschonken grote zoogdieren vanuit heel de wereld lijken zo vanuit hun etalages naar je toe je komen lopen. Een uur later wanen we ons in de ruimte.  We zien onder ons hoe de oerknal  “the big bang”de aarde veranderd.  In weer een andere hal zwemmen vissen van alle soorten en maten in een nagebootste zee. In het regenwoud komen we apen tegen, maar ook spinnen en krokodillen.  We raken niet uitgekeken. Tijd voor koffie.

Na de koffie zoeken we de dinosaurussen op. Als je al denkt dat een mammoet een groot dier is, dan schrikt de dinosaurus je helemaal af. Wat een dier! Ik ben toch een beetje opgelucht dat we die hier niet zo in het park tegen kunnen komen tijdens het uitlaten van Tikkel, mijn hondje.  Natuurlijk maken we van de gelegenheid gebruik om even uitgebreid met dit diersoort op de foto te gaan. Als we naar de volgende dinosaurushal lopen kijkt er eentje letterlijk de hoek om. Zijn kop steekt aan de voorkant van de hal uit de deur en zijn staart steekt er aan de uitgang weer uit. Mijn mond had wat ondersteuning nodig om weer dicht te gaan. Op naar de volgende hal . De mammoeten. En daarna lunch!

Tussen de middDSCN0909ag eten we dinonuggets. Lekker? Nee! Grappig ja! Het eten in het museum is niet echt om over naar huis te schrijven , maar een rustpunt in de dag is erg welkom. Na de dinonuggets met frietjes gaan we boven op zoek naar de”Dum Dum, give me gumgum” statue uit de film “Night at the  museum. Het vervelende aapje Dexter hebben we beneden al ontmoet. Het is leuk om deze herkenningspunten uit de film met eigen ogen te zien.  We wandelen nog uren door. Bij de uitgang worden we getrakteerd op een opname van een koor . De Solisten doen auditie voor een school voor zang en muziek kunst. Wat ons betreft zijn ze allemaal aangenomen.

Er dreigt slecht weer, dus we gaan voor de voorspelde storm naar ons hotel. We hebben vandaag niet alleen geschiedenis gezien maar ook beleefd en geschreven.  We maken hier herinneringen om nooit meer te vergeten. Ze staan geschreven in ons hart.

Meer lezen over deze reis

2 gedachten over “Geschiedenis schrijven (8)

  • 07/07/2016 om 17:58
    Permalink

    Wederom prachtig geschreven!
    Ik leef met je mee en hoop dat de pijn naar de achtergrond verdwijnt.
    Dat je nog vele mooie momenten mag beleven – zonder pijn!

    Sterkte en liefs,
    x

    Beantwoorden
  • 12/07/2016 om 17:08
    Permalink

    Wat mooi weer geschreven… maar.. ik denk dat je toch beter (even) naar de dokter kun gaan (Of heb je dat inmiddels al gedaan?).. ook al vind het het vervelend,/ naar.Je voelt alsof je faalt, moet leveren… ik ken dat maar al te goed en toch meis… ook al moet je sommige dingen laten.. schrijven doe je kei goed, geniet daarvan!!! (Ook van de hele kleine dingen die op je pad komen). Ik hoop dat de pijn gezakt is… mooie foto’s heb je weer geplaatst! Waren de dino’ nuggets lekker hihi… Liefs

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: