Ha-vies-a

‘Was alles naar wens? Heeft het u gesmaakt’ vraagt de serveerster ons als we mes en vork neerleggen op een nog half vol bord. Verbaasd schud ik mijn hoofd. ‘Nee’

Om de zoveel tijd gaan we gezellig met vrienden een avondje uit. Dit weekend zouden we uit eten gaan en daarna misschien gaan dansen. Omdat mijn lief en ik  er net een paar dagen Disneyland Parijs op hadden zitten, lieten we het dansen even voor wat het is en besloten we alleen te gaan eten en daarna een drankje aan de Waalkade in Nijmegen te pakken.  Omdat we allemaal van de smaken van andere culturen houden, kozen we deze keer voor de Afgaanse keuken.

De geur van de heerlijke kruiden komt ons al tegemoet als we de voordeur openen. Het restaurant ziet er gezellig uit en de muziek brengt ons naar nog betere sferen als de sfeer die we al meebrengen. Het belooft een mooie avond te worden al belooft het nummer van de tafel, 13, anders. De keuze op de kaart is niet heel groot, maar biedt voldoende  variatie. Wat opvalt is de prijs en dat alles apart moet worden afgerekend. Goedkoop is het zeker niet, maar voor kwaliteit willen we best betalen. Hoewel een fles bronwater van bijna 7 euro per 0,75 cl. ons onaangenaam verrast. Op een warme avond met pittig gekruid eten is water geen overbodige luxe. Het starttarief ligt daarmee al op bijna 14 euro en dan hebben we nog geen hap gegeten.

Vol verwachting bestellen we alle vier een voor en hoofdgerecht en een bijgerecht. De hoofdgerechten zijn standaard inclusief brood en salade maar voor rijst dient een extra bedrag van 5,5 euro te worden bijbetaald. Onze vriend kiest de rijst, maar brood en salade kreeg hij niet meer. Opmerkelijk, want hij moet bij betalen maar levert ook iets in. Het voorgerecht is verrukkelijk. Tenminste dat van mijn lief, onze vriend en mijzelf want onze vriendin krijgt haar soep pas wanneer wij ons voorgerecht al smakelijk hebben veroverd.  1000 maal excuses, foutje van de kok. Kan gebeuren, denken we nog. Bij het hoofdgerecht gaat het echter weer mis. Waneer de heren al lang en breed zitten te smikkelen, blijven de gerechten van de dames achter. Wanneer wij eindelijk aan onze maaltijd mogen beginnen, hebben de heren hun bord al bijna leeg. De serveerster biedt wederom 1000 maal excuses aan en belooft het straks ruimschoots met ons goed te maken.

Al bij de eerste paar happen proef ik meteen dat er iets mis is met mijn kipschotel. Geallarmeerd door wat ik proef, kijk ik eerst eens goed naar het stukje opengesneden kip op mijn bord alvorens het in mijn mond te stoppen. Mijn vermoeden wordt helaas bevestigd. De kip is nog half rauw. Een misselijkmakend gevoel maakt zich van mij meester. Ik ben ooit in mijn leven erg ziek geweest van besmette kip en zit niet op herhaling te wachten. Schichtig kijk ik om me heen of ik de serveerster zie. Ik kan dit niet opeten maar ik ben ook niet echt het type van meteen terug naar de keuken sturen. Gezien de voedselveiligheid en mijn eigen gezondheid doe ik dat nu uiteraard wel, maar prettig voel ik me er niet bij.

Wederom klinken 1000 maal excuses. Ik zou een nieuwe maaltijd krijgen. Eerlijk gezegd is de eetust me in de tussentijd vergaan, zeker wanneer ik even later dezelfde maaltijd nogmaals ovegegrild de keuken weer uit zie komen, is het voor mij klaar. De kip was nu wel gaar, maar zo taai door de tweede keer onder de gril dat ik alsnog de helft heb moeten laten liggen. ‘Was alles naar wens? Heeft het u gesmaakt’ vraagt de serveerster ons als we mes en vork neerleggen op een nog half vol bord. Verbaasd schud ik mijn hoofd. ‘Nee’.

Het ‘goedmakertje’ dat ons tot drie keer was beloofd, bleek een drankje of een nagerecht van de kaart. Ondanks dat het ongeluk van tafel 13 alleen op de dames was gevallen, mochten de heren meeprofiteren in ons ‘geluk’. Omdat niemand van ons vieren nog een hap durfde te eten, kozen we voor koffie. Deze kregen we even later samen met een rekening van een slordige 160 euro!! gepresenteerd. De rauwe kip schotel die me behoorlijk wat buikpijn heeft bezord mocht ik gewoon afrekenen.

De avond hebben we gezellig afgesloten aan de Waakade bij ‘Kade’. Daar zien ze me zeker nog eens terug. Dat kan ik helaas van Hafiza niet zeggen. Of moet ik zeggen Ha-vies-a.

2 gedachten over “Ha-vies-a

  • 29/04/2018 om 17:55
    Permalink

    Wat een waardeloze oplossing van dit restaurant en wat abominabel om zo’n prijs voor water te vragen☹. De service en kwaliteit zijn dus ver onder het niveau wat je mag verwachten. Je zou de Keuringsdienst moeten tippen?. Ze hadden sowieso dat kipgerecht absoluut niet in rekening mogen brengen als de klant al aangeeft dat het duidelijk niet naar wens is. Behoorlijke blunder met een duur prijskaartje. Zonde!!! Bij SD had je 2x bij Kade hiervoor heerlijk kunnen schransen???

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: