Imagine (6)

135You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will be as one

In mijn dromen, is de film van de dag ervoor nog steeds gaande. Ik kom niet tot rust, ook niet in mijn slaap. New York leeft, maar het leeft ook mij. Het neemt je over zonder dat je er erg in hebt. De snelheid, de drukte, het lawaai, de mensen, alles. In mijn hoofd blijft de drukte ratelen. In Central Park hebben we gevoeld hoe de natuur ons weer tot rust brengt. Hoe alles langzaam weer op zijn plek valt. Dat gevoel willen we vasthouden. Het is zaterdag, de zon schijnt. Dag vier is een mooie dag om te picknicken. Imagine a world of peace..

Vreemd! Als we wakker worden is het stil op straat. Geen sirenes en geen drilboren. De weg is bijna leeg.  Voor onze deur van het hotel wordt een film opgenomen.  Een stuntende Chinese motorrijder scheurt door onze straat. Om de hoek vinden we hooguit een  verlaten yellow cab en een hop on hop of bus die door de straat rijdt waar gisteren nog een lange tuuterende file stond. Op zaterdag slapen de New Yorkers uit, gaan sporten, naar Coney Island of naar central Park. Wij dus ook. Het enige minpuntje is dat de metro nog steeds een eigen leven leidt. We gaan wederom van heel hoog naar weer wat lager om uiteindelijk  midden in de upper west side  te belanden, waar we op zoek gaan naar een supermarkt om  lekkere dingen te kopen voor onze picknick.

Alles ziet er hier netjes uit. De perken, de straten, de appartementen met een eigen portier voor de deur. Dit kan maar één ding betekenen, wonen is hier duur. Een blik op de etalage van een makelaar bevestigt onze vermoedens. Een slordige vijf miljoen is heel normaal. Gelukkig hanteert de supermarkt gewone prijzen. Bij Starbucks en de fruitkraam op de hoek kopen we de verse producten voor onze picknick. De groenteboer verkoopt ook bloemen voor drie dollar per bos. Vrolijke boterbloemen en wilde margrietjes lachen ons toe. We zien helemaal voor ons hoe in een huis van vijf miljoen een bosje boterbloemen staat die je in ons kikkerlandje gewoon langs de kant van de weg plukt.

Gewapend met lekkers wandelen we even later Central Park in. Het plan is om op Strawberry Fields te gaan liggen. We hebben geen idee waar dat is, maar alles rustig aan. We zullen er vast wel komen. Meteen voelen we de drukte wegstromen uit ons systeem. Wat een prachtige natuur ligt hier. Rust maar ook bedrijvigheid. Er is een hardloopwedsdtrijd gaande. Het brengt een hoop gezelligheid. Het paardenkoetsje staat klaar om romantische zielen rond te rijden. Wij zijn heel romantisch, maar niet gek. Een ritje van 20 minuten kost iets minder dan 60 dollar. We zullen het moeten doen met onze benenwagen en het meegebrachte kleed van drie euro.

We winden een heerlijk open veld met een uitzicht op de hoogbouw. Of dit nu de Strawberry Fields zijn weten we 122niet, maar mooi is het wel.  Een prachtplek om te picknicken. We leggen ons kleed neer in het gras onder de bomen, beschut voor de brandende zon. De schoenen uit, zodat de grassprietjes onder de voeten kietelen. Twee blauwe, plastick kelken vullen we met een,uiteraard alcoholvrij, bubbeltje en we genieten van de lekkere broodjes, fruit en andere lekkernijen.  Rust en roering wisselt zich af. Het is een volop genieten van het uitzicht en de mensen in het park. Een stel tegenover ons krijgt ruzie. Als in een film speelt zich een levensverhaal af voor onze ogen. Een drama en tegelijk een  slapstick. Hoewel er uiteindelijk gelukkig een happy end aan vast blijkt te zitten.  Love and peace, we zitten op de juiste plek.

130Wanneer de lekkerheden op zijn, wordt het tijd de benen weer te strekken. Er is nog zo veel meer in dit park te zien. Terwijl we verder lopen , blijkt dat we de strawberryfields nog niet hadden gevonden. Sterker nog, we zijn best uit de richting. We vragen de weg, wat hier in New York niet moeilijk is, zo hulpvaardig als iedereen is.  Na een klein stukje lopen, komen we onmiskenbaar in de juiste richting. Vanaf een afstandje horen we het bekende “ imagine” klinken, begeleid op een gitaar. Wietdampen komen ons tegemoet. Love en peace wordt op deze plek heel letterlijk genomen. Op een bankje voor het memorial van John Lennon blijven we even zitten. “Strawberry Fields forever” klinkt het uit de gitarist. Het maakt indruk hoe nog steeds na al die jaren mensen zich vast houden aan de boodschap die John Lennon ooit heeft uitgedragen. Misschien nu juist wel meer dan ooit, denk ik bij mezelf en dat kan ik best begrijpen.

Willen we immers niet allemaal alleen maar vrede, een wereld waarin we vreedzaam naast elkaar leven, met respect en liefde. We zijn allemaal mensen, we hebben allemaal hetzelfde rode bloed als we bloeden. We kennen allemaal angst, verdriet, liefde en geluk. Het lijkt zo simpel daar op Strawberry Fields..

Met de deun en de woorden van “imagine”in het hoofd lopen we verder..

You may say I’m a dreamer
But I’m not the only one
I hope someday you’ll join us
And the world will be as one

Lees de rest van dit reisblog

8 gedachten over “Imagine (6)

  • 02/07/2016 om 19:01
    Permalink

    Een geweldige weergave van wat een geweldige dag moet zijn geweest. Als ik m’n ogen sluit stel ik me voor hoe het daar moet zijn…. You might think i’m a dreamer, but aren’t dreams made to be fulfilled??

    Beantwoorden
    • 04/07/2016 om 21:55
      Permalink

      Dank je wel mies. Slechts de helft pas van deze dag. Rest volgt snel x

      Beantwoorden
  • 04/07/2016 om 20:21
    Permalink

    Strawberrr fields forever…. Wat mooi weer geschreven,.. Ik lees heel graag je stukjes!! Het lijkt net een droom…. Heerlijk picknicken,, maarre, zoals jij beschrijft, het lawaai etc, hoeft (Ook) niet van mij maar wat grappig dat het dan opeens op een ochtend helemaal stil is… Wat een prachtige foto’s ook weer maarre, ben geschrokken idd van de huizenprijzen hihi, gelukkig dat de supermarkt wel normale prijzen hanteerde!!

    Beantwoorden
    • 04/07/2016 om 21:54
      Permalink

      Beste Sandra. Dank je wel. Vind het leuk om te lezen dat je mijn stukjes graag leest. Ja ..new york is een leven op zich..

      Beantwoorden
  • 05/07/2016 om 18:12
    Permalink

    En toen zat ik zomaar ineens in een park in New York en dat zonder zelfs maar van mijn bank af te komen. Dank je wel voor deze mooie en bijzondere trip.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: