Kiesrecht

De laag-risico patiënt met papillaire schildklierkanker en tumoren kleiner dan een centimeter heeft meer baat bij extra oplettendheid dan bij een operatie (met alle gevolgen van dien). Dat wordt gesteld na een Japanse studie onder een groep schildklierkankerpatiënten waarbij de schildklier operatief is verwijderd en een controlegroep met dezelfde soort kanker die geen operatie hebben ondergaan. De laatste groep is extra goed gemonitord voor wat betreft groei en ontwikkeling van de tumoren.Lees verder…

Een tweede reden om monitoring te verkiezen boven opereren zijn de kosten. Het opereren van een patiënt is vijf keer duurder dan hem of haar tien jaar lang monitoren.

‘Innerlijke rust’

Aan de andere kant, stellen de Japanse onderzoekers, wordt een groep mensen juist extra angstig en onzeker van het steeds monitoren en afwachten hoe de groei van de tumoren verloopt. Zij zouden meer innerlijke rusti ervaren wanneer er wordt overgegaan tot een operatie. ‘Actieve monitoring van de tumoren zou daarom een standaardoptie moeten zijn voor patiënten met papillaire schildklierkanker’.

Naar alle waarschijnlijkheid behoor ik tot de laatste categorie, want ik zou pleiten voor kiesrecht. Iedere laag-risico patiënt met papillaire schildklierkanker moet wat mij betreft zelf bepalen of men liever over gaat tot het operatief verwijderen van de tumoren of dat men liever afwacht hoe de groei van de tumoren verloopt. Het is zo makkelijk om in te vullen wat voor een ander allemaal beter zou zijn, maar pas wanneer het je zelf overkomt begrijp je werkelijk wat het krijgen van kanker met je doet.

Russische roulette

Een paar jaar geleden stond ik zelf voor de keuze. Diagnose papillaire schildklierkanker, laag-risico en drie tumoren. Allemaal kleiner dan een centimeter. De discussie begon. Wel of niet opereren. Het bleek vooral een discussie tussen de medici zelf. De patiënt, het (letterlijk) lijdend voorwerp, had hier geen stem in. De discussie bleek lastig omdat er sprake was van drie afzonderlijke tumoren, zonder garantie dat er niet nog meer zaten. Voor mij zelf was de discussie helemaal niet zo lastig. De eerste gedachte die in me op kwam was ‘het moet eruit’. Afwachten hoe de ziekte zich zou ontwikkelen voelde als Russisch Roulette. Ik had totaal geen vertrouwen in mijn lijf met kanker.

Ik besloot actief deel te nemen aan de discussie; wel of niet opereren. Het ging immers over mij! Alle tegenargumenten, ‘ik zou niet doodgaan aan schildklierkanker’, ‘ik had de ‘goede’ kanker’ en ‘opereren zou meer ellende opleveren’, deerden me niet.

Mijn besluit stond vast. De tumoren moesten eruit! Tot op de dag van vandaag heb ik daar, ondanks de enorme ongemakken, geen enkele spijt van. De innerlijke rust  die het opleverde was mij meer waard.

Omdat dit voor een ander niet zo hoeft te zijn, pleit ik voor kiesrecht. Neem zelf, in samenspraak met specialisten, een goed afgewogen persoonlijke beslissing. Persoonlijke zorg, afgestemd op de mens achter de patiënt.

 

Een ander (maar niet minder belangrijk) kiesrecht is deze. Steun de schildklierpatiënt en teken de petitie.

2 gedachten over “Kiesrecht

  • 01/02/2016 om 14:28
    Permalink

    Ik zou ook voor kiesrecht gaan. Toen er bij mij – in juni 2002 – een papilair carcinoom ontdekt werd in de linkerkant van mijn schildklier, werd er een afspraak gemaakt om deze te verwijderen.
    Alleen de linkerkant wel te verstaan.
    7 maanden daarna moest de rechterkant verwijderd worden omdat er “verdenkingen waren” dat daar ook ‘iets’ zou zitten.
    Dit heeft toen nog bijna 8 weken(!!!) geduurd eer die operatie plaatsvond!!
    Voor mijn gevoel liep ik met een tikkende tijdbom in mijn lijf, en die moest onschadelijk gemaakt worden, en wel heel snel ook!!
    Maar ach…”Deze kanker is erg goed te genezen hoor, dus er is geen haast bij, en met een pilletje de rest van uw leven kunt u er 100 mee worden” :-0
    Ik was toen een alleenstaande moeder met jonge tieners, 12 en 14 jaar, en ik moest er gewoon voor hun zijn.
    Ik kon mijn leven toch niet door de afwachtende houding van de doktoren op het spel zetten??
    Er zat na 7 maanden immers al n nieuwe tumor, dus die 8 weken wachttijd waren tijdverspilling en levensbedreigend in mijn ogen.
    Het heeft bij mij dus 2 operaties gekost en heel, heel veel stress voor mij persoonlijk.
    Ik heb dat jaar ook een enorm groot ziekteverzuim gehad op t werk, van de 12 maanden heb ik er bijna 7 thuis gezeten.
    Dus, JA !! Kom maar op met dat kiesrecht!!

    Beantwoorden
    • 01/02/2016 om 14:41
      Permalink

      Daar kan ik me alleen maar bij aansluiten. Er zijn zat voorbeelden van mensen te noemen waarbij het allemaal niet zo simpel verliep.. Heel erg bedankt voor je mooie reply!

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: