Kwestie van perspectief

Als het niet gaat zoals je het wilt, moet je je verwachtingen of doelen bijstellen. Blijft niet hangen in gevoelens van frustratie en teleurstelling. Leer flexibel en realistisch te denken. Het leven is als een verhaal waarvan jij zelf de auteur bent. Herschrijf je verhaal als blijkt dat de werkelijkheid daar niet meer overeenkomt.Probeer een mislukking in perspectief te plaatsen waardoor je die als leerpunt ervaart. Elke tegenslag kan je iets positiefs opleveren als je daarvoor openstaat.

Een wijze raad in mijn gelukskalender. Alsof deze kalender mij kent, want juist nu speelt dit bovenstaande een grote factor in mijn leven. Sinds de rijles vorige week waarin ik op het punt stond om op te geven, heb ik een knop omgedraaid. Niet alleen met betrekking tot de rijles, maar toepasbaar in alle situaties waarin frustratie en teleurstelling de regie nemen van mijn gevoelens. Ik laat het niet meer toe.  Als ik ook maar iets bespeur van het gevoel dat ik faal, misluk of frustreer houd ik mezelf staande en spreek ik mezelf vermanend toe in mijn hoofd, tenzij ik alleen ben, dan doe ik dat gewoon hardop.

En het werkt! Twee dagen rijles op een rij en ik zit nu al meer ontspannen achter het stuur. Maakt niet uit dat niemand weet dat ik van te voren in de keuken sta te foeteren tegen mezelf dat ik eens moet ophouden met dat zenuwengedoe, want het helpt wel. Natuurlijk is het nu niet meteen allemaal perfect en natuurlijk maak ik een paar koeiers van fouten die me zelfs een boze toeterende mede weggebruiker oplevert omdat ik een heel kruispunt bezet houd, maar de fouten blijven niet op de voorgrond liggen.
In plaats daarvan kom ik thuis met een glimlach op mijn gezicht en zie ik wat er allemaal goed is gegaan deze laatste lessen. En lukt het even niet, dan is dat maar zo. Realisme ten top. Zeker wanneer je chronisch ziek bent en je soms ineens nee moet verkopen omdat het gewoon even niet gaat. Natuurlijk is daar niet altijd begrip voor, maar ook dat is dan jammer. Wanneer je uitgelegd hebt hoe de vork aan de steel zit en je grens is bepaald dan moet je je doelen en verwachtingen bijstellen. Accepteren dat niet alles gaat zoals je het hebt bedacht is een gave, maar ook een must.

Ik heb mijn verhaal inmiddels al honderd keer herschreven. Ieder moment waarop het beter ging, of juist weer slechter ging, bij iedere tegenslag en bij elke winst. De dromen die ik had als kind zijn lang niet meer die van nu en de dromen van nu had ik nooit durven dromen dat ze uitkwamen. De keren dat ik faalde zijn uiteindelijk allemaal leermomenten geweest. Periodes waarin ik ben gegroeid tot de mens van nu. En er zullen er vast nog volgen. Ze maken sterker en zorgen ervoor dat de blik scherper wordt.  Zie niet wat je denkt te zien, maar zie wat er is! Mijn toekomstbeeld wordt steeds duidelijker en dat daar een auto in voorkomt lijkt me duidelijk!

6 gedachten over “Kwestie van perspectief

  • 19/09/2016 om 18:58
    Permalink

    You go girl! ZO herkenbaar! Maar ik vind het echt kei goed van je, dat je doorzet en dat je probeert niet meer toe te geven aan je “frustraties./ onzekerheden enz” En idd, laat die ander maar lekker foeteren dat jij het kruispunt bezet houd, zo is degene tenslotte ook begonnen, moet je maar denken en “Ken die persoon?” Nee, dus schijt aan die persoon, nu heb ik wel makkelijk praten ,want ook ik moet dat soort dingen loslaten en ik weet idd verdomd goed dat dat het heel moeilijk is maar ik vind je een kanjer!!! Ga vooral zo door meis en ook al zit je te foeteren tegen jezelf ,wat overigens mag, voor je rijles bv. niemand is perfect, dat weet iedereen, dus fouten maken mag en ook onzekerheden enz, hoort er allemaal bij maar idd ,probeer het niet de overhand te laten nemen,. Succes meis, ik duim met/ voor je mee. Overigens weer mooi geschreven! San

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: