Op ontdekkingsreis naar mezelf – gemis, voldoening en rust

buddha-221742_640De blogs zijn geschreven, het wachten is nu op het uitkomen van de bundel Goede Kanker bestaat niet! Even genieten van de rust. Niet dus! Ik kom allesbehalve tot rust. Sterker nog, ik word vreselijk onrustig van het wachten. Ik kan mezelf er niet toe zetten lekker achterover te leunen en te genieten van wat er gaat komen.  Ik kom tot de conclusie dat ik het schrijven mis. Ik heb dit prachtige schrijfavontuur steeds gezien als iets eenmaligs. Schildklierkanker in de picture zetten, herkenning bieden aan schildklierkankerpatienten door een ervaringsverhaal op te schrijven en dan zou het klaar moeten zijn.  Maar nu het schrijven klaar is val ik in het bekende gat.  Dat zelfde gat waar ik in viel toen ik van de een op andere dag besloot te stoppen met zingen. Een passie die ik zonder pardon overboord heb gegooid. Waarom?

Omdat ik geen voldoening meer voelde. Omdat mijn stem door de schildklierverwijdering niet meer kon tippen aan wat hij ooit kon. Althans dat vond ik zelf.  Het plezier werd minder doordat de prestatie minder werd. Ik beken dat ik de neiging heb de lat voor mezelf te hoog te leggen. Diezelfde lat zorgt er steeds voor dat ik geen plezier meer heb in wat ik doe. Raar hoe je jezelf zo in de weg kunt zitten. Tegenwoordig beleef ik des te meer plezier in het zingen. Al ga ik er vreselijk naast, gaat Gerrit de parkiet er met een hoog geschreeuw doorheen omdat hij mijn gezang niet om aan te horen vindt. Ik geniet omdat ik niets meer moet.  Ik zing in oktober de hele dag kerstliederen gewoon omdat het kan!  En tóch blijft er een knagend gevoel… Ik mis iets…

Is het het zingen? Is het het schrijven? Is het het feit dat je iets voor een publiek doet in plaats van voor jezelf? In de eerste plaats zal je toch iets moeten doen wat je zelf blij maakt? Erover nadenkend kom ik langzaam tot de conclusie dat dát het juist is. Door iets wat ik deed, deed ik iets voor een ander en dat gaf mij voldoening. Hetzelfde gevoel had ik toen ik vrijwilligerswerk deed in het bejaardencentrum in mijn woonplaats. Verschil maken door er te zijn. Een krant lezen, samen een kop koffie drinken. Een brede lach op het gezicht van die lieve oude dame die zo graag lekker at, als je de deksel omhoog deed van de pan met stamppot.

Met een glimlach denk ik terug aan die periode bij de ouderen. Door het mijmeren over het gemis van de blogs, het zingen en de ouderen kom ik vanzelf tot rust. Ik laat me lekker in bad glijden pak een boek, neurie een kerstliedje en lees het werk van een ander die mij op haar beurt blij maakt… Alles is op zijn plek.

6 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf – gemis, voldoening en rust

  • 26/10/2014 om 17:26
    Permalink

    Mooi om te lezen Anke! Jij bent al veel verder dan ik. Ik herken mezelf in jouw blogs. En leer ervan. Succes met je reis. Maar ik weet zeker dat jij je eindbestemming bereikt!

    Beantwoorden
    • 26/10/2014 om 18:48
      Permalink

      Dank je wel Irma. Leuk dat je met me mee reist.

      Beantwoorden
  • 03/10/2015 om 13:08
    Permalink

    ik blijf wel lezen ik ben niet zo reislustig.
    maar dames een gezellige reis

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: