Ontdekkingsreis naar mezelf: Opgeruimd staat netjes!

De lente staat bij veel mensen in het teken van de grote voorjaarsschoonmaak. De ramen gaan open om het stof van de winter het huis uit te jagen. Het hele huis geurend naar citroen en schoonmaakmiddelen. De bezem gaat door het huis om ruimte te maken voor de zomer . Bij mij gaat niet alleen de bezem door het huis maar ook door mijn hoofd. Het geeft een bevrijdend gevoel. Opgeruimd staat netjes!

Eens in de zoveel tijd moet bij ons de zolder aan kant. Onze zolder is bij uitstek de plaats waar we spullen wegmoffelen die we eigenlijk al jaren geleden weg hadden moeten gooien. Ik ben slecht in weggooien, altijd al geweest.. Ik ben slecht in loslaten, maar ik weet in mijn hart dat als je verder wilt, loslaten van wezenlijk belang is. Ik hecht me overal aan en kan slecht afstand doen Aan de meest vreemde, zelfs kapotte dingen kleven herinneringen vast. Gevoelens van lang vervlogen dagen en momenten. Wanneer de kastdeuren niet meer dicht kunnen en zelfs opensperren aan de scharnierkant wordt het tijd in te grijpen.

En zo bevind ik mezelf op de zoldervloer tussen de herinneringen. Pardoes, de pop uit de Efteling staart me met een vergeelde, smoezelige blik aan. Een door vijfjarige kinderhandjes geknutselde engel voor in de kerstboom en een rammelaar van Winnie The Pooh liggen in mijn schoot. Deze dingen kan ik met de beste wil van de wereld niet loslaten. Met gemengde gevoelens van weemoed om de tijd die zo vreselijk snel gaat, stop ik de herinneringen weer in de doos. Deze spullen moeten de kinderen zelf later maar uitzoeken. De doos met videobanden met tekenfilms zet ik met een zucht bij het grofvuil. Terwijl ik verder ga met uitzoeken, zie ik in een oude kist mijn zwangerschapsjurk liggen. Met een glimlach denk ik terug aan de periode dat ik zoveel was aangekomen dat ik vacuum gezogen vast zat in bad. Ik gooi hem weg. Het wordt tijd afscheid te nemen.

Afscheid nemen roept me altijd een beetje verdriet op. Maar vandaag is dat niet zo. Het lijkt alsof het ruimen van de zolder en alle herinneringen die erbij komen van oud speelgoed tot oude loonstrookjes en foto’s me bevrijden van een hoop oud zeer dat nog ergens verborgen zat in mijn hart. Het geeft me een gevoel van bevrijding. Een soort van afsluiting van periodes die me gevormd hebben tot wie ik ben. De dingen die ik niet weg kan doen horen bij de periodes die ik koester op een paar dingen na die horen bij periodes die nog verdere afsluiting behoeven. Ze zijn nog niet klaar om weggegooid te worden omdat daar nog wat te verwerken valt.

De zolder is klaar voor een frisse nieuwe start. Klaar om weer nieuwe herinneringen te herbergen. Ook ik ben klaar voor een nieuwe start. De dikke laag stof is verdwenen. Mijn ontdekkingsreis naar mezelf is ten einde. Ik weet wie ik ben, waar ik voor sta en wat belangrijk is. De wonden zijn geheeld en het litteken gaat nog wat nazorg krijgen maar mijn hoofd en hart staan open voor al het nieuws dat op me af gaat komen.