Op ontdekkingsreis naar mezelf, calm after the storm

Nthe-calm-after-covera de krachtmeting in de ring ben ik moe. Moe maar wel voldaan. De strijdlust  komt weer langzaam aan terug. Ik voel de wil weer door mijn aderen vloeien.En  als ik in de spiegel kijk, zie ik een kleine twinkeling van hoop en kalmte in mijn  ogen die al een lange tijd niet meer heb gezien. Een soort van kalmte na de storm.  Grappig want juist als ik hieraan denk, klinkt op de achtergrond het nummer  Calm after the storm van the Common Linnets. Gevalletje toeval bestaat niet?

De storm die een paar dagen over ons land heen raasde is gelukkig weer wat gaan  liggen.
Ik houd niet van storm! Geen idee waarom, maar ik word er onrustig van. Van  kind af aan waait het bij mij van binnen even hard als diezelfde wind die buiten door de bomen raast. Het is niet dat ik bang ben voor de storm. Dit zit veel dieper. Storm verooorzaakt een onrust die ik niet kan uitleggen. Een wind die door mijn botten waait en zo koud is dat ik niet meer warm wordt.

Toch heb ik dit keer de storm getrotseerd. Ondanks de onrust en het feit dat ik nachten niet heb geslapen door het geklepper van de wind, ben ik er doorheen gegaan. Ik had een belofte gedaan. Beloftes mag je niet breken dus ben ik door de storm heengegaan om mijn belofte na te komen. En dat heeft me meer gebracht dan een mooie ontmoeting en een goed gevoel. Met de wind in de haren en de regen striemend tegen mijn gezicht liep ik voor het eerst sinds een lange tijd gelukkig door de stad heen. Een uurtje ben ik maar weg geweest. Maar in dat uurtje lijkt het alsof de innerlijke onrust die ik bij me droeg is weggewaaid in de storm.

En nu een dag of twee later zit ik lekker opgekruld bij de verwarming naar buiten te kijken. De takken van de boom achter mijn huis wiegen rustig heen en weer op de wind.Donkere wolken drijven zachtjes voorbij. Ik voel me gelukkig.Ik heb zojuist gezellig een bakje koffie gedronken met mijn allerbeste vriend.

Het begint te regenen en de takken van mijn lievelingsboom zwiepen harder en harder. De onrust in de lucht neemt weer toe..,  en ik.?
Ik voel nog niks van deze toenemende onrust. Ik heb een mooi boek te lezen, en geniet van mijn verse tulpjes die ik mezelf cadeau heb gedaan. Mijn vogeltje kwebbelt gezellig naast me en ik ben helemaal kalm. Dit ga ik zo vast proberen te houden, denk ik bij mezelf terwijl ik de verwarming nog iets hoger zet en de radio aan doe. Ik moet meteen glimlachen, want op de radio klinkt..
Calm after the storm.

8 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf, calm after the storm

  • 11/01/2015 om 19:15
    Permalink

    Dat klinkt niet verkeerd. De innerlijke onrust is met de wind verdwenen. Dat is dan weer een hele mooie overwinning. Wat een mooie stappen vooruit in de laatste week. Respect.

    Beantwoorden
  • 12/01/2015 om 00:49
    Permalink

    Jee, wat een mooie column,en idd toeval bestaat niet. Xxx

    Beantwoorden
  • 12/01/2015 om 06:53
    Permalink

    Mooi om te lezen Anke, en hopelijk blijft het ook zo gaan, rust in je koppie en je heb die dag echt genoten van alles je boek, het weer, de bloemen wat een heerlijk moment moet dat voor je zijn geweest. Dikke pakkerd van mij X

    Beantwoorden
  • 12/01/2015 om 11:08
    Permalink

    prachtig geschreven anke. inmiddels waait er weer een harde storm in het friese land. alles zit gelukkig nog aan ons huis. de storm is bij jou gaan liggen in je innerlijke ik en daar ben ik blij om. de rust in je lichaam is erg belangrijk voor de verdere verwerking van die lange tijd van onrust. het wil niet zeggen dat er geen storm meer aankomt, maar wel dat je tegen die tijd gewapend bent er tegen. nogmaals zoveel dank voor je mooi kaart ik was er heeeeellllll erg blij mee. liefs yvonne

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: