Op ontdekkingsreis naar mezelf, Hieperdepieper

Hconfettiet leven is één groot feest! Dat je dan wel zelf de slingers op moet hangen is een gegeven.
Gewapend met ballonnen, slingers en confetti ga ik aan de slag om de donkere bui waarin ik nu al een paar dagen verkeer te lijf te gaan. Ik trek werkelijk alles uit de kast om van zwart-wit-grijs een vrolijk en kleurrijk geheel te maken. Vandaag is het zover, een confettibom explodeert in de woonkamer. Het feest kan beginnen want ik ben helemaal hieperdepieper!

Er gebeurt zo ontzettend veel tegelijk in mijn leven. Al zo ontzettend lang dat ik soms de draad even kwijt raak. Wat dat betreft zou een encyclopedie van gebeurtenissen best een handige optie zijn. Een soort van reisgids op alfabetische volgorde door mijn leven heen. Ik hoef zo alleen maar het juiste boek bij de juiste gebeurtenis te pakken. De A van Anke waar mijn leven begint.  De D van Depressie.De G van Gerrit. De S van Schildklierkanker. De R van razende hormonen die gieren door mijn lijf! Zo kan ik gemakkelijk een hele reeks maken van A tot Z.; Eén ding is zeker, mijn leven is verre van saai.

Deze week pak ik de R van Razende hormonen er even bij. Nou razen die al een tijdje omdat ik sinds de schildklier is verwijderd nog steeds niet de juiste dosering te pakken heb om in balans te zijn. Daarnaast is daar ook de overgang die zijn intrede heeft gedaan, maar de laatste tijd raast er helemaal een orkaan aan hormonen door mijn lijf. De reis op zoek naar mezelf , mezelf weer leren kennen met behulp van dr. Rossi, het uitbrengen van een boek, depressie. Als die dingen maken dat ik vlieg van oost naar west en van noord naar zuid in een heel kort tijdsbestek. Jules Verne mocht er met zijn reis van 80 dagen langer over doen.

Het is maar goed dat ik geen wedstijdturner ben. Ik kan momenteel van kleine, redelijk normale dingen ineens helemaal overstuur raken zodanig dat ik daar nog maar weinig controle over heb . De benen zwabberen dan letterlijk onder mijn lijf vandaan. Balanceren op een balk is even niet voor mij weggelegd. Ik moet eerst maar eens zien dat ik stevig met twee voeten op de grond blijf staan. Met vallen en opstaan en zo nu en dan zwabberen gaat dat gelukkig steeds beter. Ja! Die slingers gaan weer hangen zonder van de stoel te donderen als ik ze ophang!

Vandaag is het zover! Ik heb beslissingen genomen, keuzes die me hopelijk weer vooruit gaan helpen. De wil is terug. Ik heb fantastisch nieuws voor mijn boek Goede kanker bestaat niet! Ik mag een lezing gaan houden in een geweldige boekenwinkel. Mijn missie om schildklierkanker op de kaart te zetten krijgt vorm. Helemaal hieperdepieper om alle dingen die staan te gebeuren en stijf van de hormomen werk ik de laatste sporen zwarte/grijze paniek en onrust weg en vuur het confettikanon af. Alle kleuren van Hoop, vertrouwen, en trots dwarrelen naar beneden…

8 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf, Hieperdepieper

  • 15/01/2015 om 18:55
    Permalink

    Goed te lezen dat je licht door de tunnel ziet en wat meer weet wat er in dat licht gaat gebeuren! Wat ontzettend leuk die lezing. Gefeliciteerd!! Heb je toch maar voor elkaar.
    Het gaat je allemaal lukken, maar die hormonen zorgen soms dat je denkt dat het te langzaam gaat, het zijn ”klieren” 😉 XX

    Beantwoorden
    • 15/01/2015 om 19:20
      Permalink

      Die hormonen zijn rare dingen waar ik nog iets op moet verzinnen dat ze blijvend rustig blijven maar in de tussentijd richt ik me op de slingers en de confetti. De tunnel is lang genoeg donker geweest.

      Beantwoorden
  • 15/01/2015 om 19:09
    Permalink

    Wat goed beschreven! Heel prettig leesbaar: je wilt door blijven lezen. Goed gekozen zinnen en vergelijkingen. Je missie mag dan geslaagd zijn, maar wat ga je vervolgens met je passie doen? Want dat zal het schrijven toch wel voor je zijn.

    Beantwoorden
    • 15/01/2015 om 19:21
      Permalink

      Dank je wel Ini, Ja zeker blijf ik schrijven! Het schrijven brengt me mede in balans merk ik en dat is goed!

      Beantwoorden
  • 15/01/2015 om 19:30
    Permalink

    Er komt ook veel op je bordje de afgelopen tijd logisch dat je je dan soms zo rot voelt.
    Echt een leuk bericht dat je een lezing mag geven. Je bent op de goede weg, fijn dat je beslissingen heb genomen en op naar een kleurrijke toekomst. Het begin is er met je confetti.

    Beantwoorden
  • 15/01/2015 om 22:27
    Permalink

    De reis op zoek naar je zelf valt niet mee maar het is sowieso positief dat je er mee bezig bent en eraan denkt, hoe het makkelijker te maken.
    En dan die overgang, de ene dag meer last dan de andere, we doen niks aan die hormonen die door ons lijf gieren. Bij een depressieve bui is het nodig iets leuks te doen. Dat moet je zelf doen want een ander weet niet wat er in jouw lijf speelt.
    Ik ben ervoor om iedere dag de slingers op te hangen. Het hoeft niet letterlijk, hoewel dat natuurlijk wel feestelijk staat en jij je er dan zelf eraan herinnert wordt. Val niet van de stoel Anke, leg de slingers in een mooie schaal dat staat ook vrolijk en pak elke dag een klein feestmomentje.
    Haal de lentebloeiers in huis, ze staan al in de winkel.
    Ook wil ik je feliciteren, geweldig zeg zo’n lezing houden.
    Liefs en een warme knuffel

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: