Op ontdekkingsreis naar mezelf, mag het een onsje meer zijn?

 

weegschaalIn mijn boek Goede kanker bestaat niet! Begon ik met de woorden: Soms sta je versteld wat mensen allemaal kunnen uitkramen. Is dat uit onnozelheid, onwetendheid of gewoon omdat ze zich geen houding weten te geven als het gaat om een ziekte als kanker? Je zou denken dat het went om te worden bejegend met vreemde uitspraken, maar nog steeds slaat de onnozelheid van de ander me soms nog keihard om de oren. Het klakkeloos afgaan op uiterlijk bijvoorbeeld. Voordat u dus oordeelt, stel ik dan maar de vraag: mag het een onsje meer zijn? Mijn man vindt van wel. Simpelweg omdat hij dan meer heeft om van te houden!

Als de ziekte kanker klinkt dan wordt er vaak gegeneraliseerd. Er wordt bijvoorbeeld vanuit gegaan dat je kaal wordt of gaat afvallen. Dat dit lang niet altijd het geval hoeft te zijn, bewijst schildklierkanker. Juist het tegenovergestelde is vaak het geval. Mijn haren bijvoorbeeld zijn wel breekbaarder en droger en er is een periode geweest dat ik net een hond in de rui leek zoveel haar viel er dagelijks uit mijn hoofd, maar het bleef een flinke bos Een bos polletje piekhaar waar dagelijks geen land mee te bezeilen is weliswaar, maar wel haar en zeker niet te vergelijken met het haarverlies na chemokuren bij andere kankersoorten.

Het gewicht lijkt bij mij onder invloed van sterke hormoonwisselingen een compleet eigen leven te leiden. Van afvallen is geen sprake. En al helemaal niet in de orde van kilo’s tegelijk. Sterker nog, de kilo’s gaan wel tegelijk maar stapelen ze zich op, op steeds dezelfde plaatsen die ik niet voor ze heb uitgekozen. Sporten, minder eten, bekende diëten van Sonja tot sapjes, niets helpt. Ik heb zelfs vreemde diëten overwogen, maar als je googled op vreemde diëten kwamen er zulke schrikbarende methodes voorbij dat ik toch maar heb besloten over te gaan tot zelfacceptatie.

Zelfacceptatie is de beste methode tot nu toe, vind ik zelf, want anderen denken daar schijnbaar anders over. Nog steeds vinden mensen het nodig om me te wijzen op het feit dat ik te zwaar ben. Goh echt? Dat wist ik nog niet! Nou loop ik dan wel bij een dr. Rossi maar dit stukje tussen mijn oren is toch echt prima in orde. Nee ik ben geen emo-eter! Nee ik snoep niet de hele dag! Ja ik weet dat overgewicht ongezond is ! en Ja ik weet dat beweging belangrijk is!

Wat mensen uit het oog verliezen wanneer ze oordelen is dat het pijn doet! De mail die ik vandaag kreeg toegestuurd door een mede-schildklierkanker patiënt, maakte behoorlijk wat boosheid, maar ook pijn, bij mij los! Het overkwam haar, maar ik voel het verdriet mee omdat het mij en zoveel anderen ook overkwam. Met grote kortzichtigheid roepen dat je blij mag zijn dat je dik wordt van deze kanker omdat je van andere kankers er veel zieker uit gaat zien, is net zo dom als roepen dat je goede kanker hebt! Wéer een voorbeeld dat mensen echt denken dat je geluk hebt als je schildklierkanker hebt. Dat je uit al je kleren groeit, en te moe bent om te gaan shoppen voor nieuwe, een ongezond postuur aanneemt met alle gevolgen van dien en je pijn in je gewrichten krijgt door het extra gewicht, vergeten we maar even voor het gemak.

De mailschrijfster sloot af met de woorden.. Sorry moest het even kwijt ben er zo verdrietig van kan ik je niet vertellen. Lieve mailschrijfster dat hoef je me niet te vertellen! Ik weet hoe het voelt! En ja het doet ongelooflijk pijn .Maar het is schijnbaar nodig dat wij dat wél vertellen. Mensen wijzen op hun kortzichtigheid. En daarmee stellen we de vraag nogmaals Mag het een onsje meer zijn! Een onsje meer om van te houden!

Ik sluit af met een dikke knuffel! En die is letterlijk!

4 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf, mag het een onsje meer zijn?

  • 13/01/2015 om 18:46
    Permalink

    Wat akelig al die mensen die uit onbegrip zo reageren als ze doen. Fijn dat jij zo helder kunt verwoorden hoe het is en voelt en wat het met je doet om schildklierkanker te hebben. Het eigenaardige is dt me dat onsje meer totaal niet is opgevallen toen ik je stralende verschijning zag in Nijmegen… Je zag er heel wat beter uit dan ik met mijn eindfase griep…
    Mooi stuk en dan bedoel ik je tekst 🙂

    Beantwoorden
    • 13/01/2015 om 19:29
      Permalink

      Niet eigenaardig. Veel mensen met schildklierkanker zien er prima uit! Mijn voordeel is mijn nadeel of andersom. Ik lach eigenlijk altijd. Dan straal je al gauw en omdat ik vaak wat koortsig ben heb een gezonde gloed over me heen. Appearance is niet altijd wat het lijkt.. helaas.

      Beantwoorden
  • 13/01/2015 om 22:23
    Permalink

    Ja het mag een onsje meer zijn. Ik heb al ruim dertig jaar behoorlijk overgewicht en heb hierover ook al genoeg naar het hoofd gekregen. Sommige mensen zeggen alles wat ze denken en oordelen zonder na te denken. Ik ben er ongevoelig voor en heb er ook een behoorlijke dosis zelfspot voor ter zelfbescherming. Met reacties als ik ben volslank of te kort voor mijn gewicht geef ik de mensen gelijk en het is afgedaan. Het zegt meer over mensen die praten als kip zonder kop over anderen of met vooroordelen als over mij.

    Beantwoorden
  • 01/03/2015 om 14:21
    Permalink

    Inderdaad sommige mensen denken niet na en oordelen heel snel en beseffen niet dat ze mensen pijn doen.

    Ik vind je een toppertje en jij stond daar gewoon even die lezing te doen, stralend in je mooie kleding en je gave schoenen. X

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: