Op ontdekkingsreis naar mezelf, vrolijk Pasen

Easter-EggsHet paasweekend staat voor de deur. Nog een paar dagen en de paaseitjes die al even klaar liggen in de kast, mogen worden verstopt. In ons geval zal dat meer neerkomen op gewoon opeten gezien de leeftijd van onze kinderen. Maar nog niet zo gek lang geleden was het verstoppen nog een traditie welke absoluut hoorde bij een vrolijk Pasen.

De reclame van een supermarktketen waarbij de eitjes vol goede moed worden verstopt en de kinderen vanuit het raam alle verstopplaatsen vastleggen, tovert bij mij een grote glimlach  van herkenning op het gezicht.  Dat hadden wij kunnen zijn. Hoewel er ook heel wat eitjes zijn blijven liggen in de laatste jaren. Vergeetachtig als ik ben geworden, kan het maar zo voorkomen dat er rond de kerstdagen ineens een verloren ei tevoorschijn komt.  Het verloren eitje maakt me vrolijk. Een even terug denken aan de gezelligheid van het samenzijn.

De pasen begint bij mij vanavond, witte donderdag met het kijken van de Passion op televisie. Een prachtig zangspectakel over de laatste dagen van Jezus Christus. Ieder jaar een verrassing wie de hoofdpersonen uit het Bijbelse verhaal mag vertolken. Al van kinds af aan vond ik het een indrukwekkend verhaal. Ik weet nog dat ik toen al dacht: “wat doen mensen elkaar toch aan?”  Die vraag stel ik mezelf nog steeds. Het is er in de jaren erop niet beter op geworden.

In de wereld lopen de gemoederen steeds meer op. Zeker waar het gaat om geloven, de verschillen daarin en of we elkaar daarin al dan niet respecteren loopt het vreselijk uit de hand. Maar ook in het klein gewoon in onze eigen omgeving lijken mensen een steeds kleiner lontje te krijgen. Een vraag een hulp wordt afgedaan met zoek het zelf uit, een vraag om begrip wanneer je eerlijk uitlegt dat je vanwege beperkingen iets niet kunt wordt uitgelegd als een je wilt gewoon niet. Een nee wordt persoonlijk genomen en een ja is te gretig. Steeds vaker krijg ik het gevoel dat wat je ook doet, het nooit goed doet.

Teken aan de wand dat ik me nog steeds te veel aantrek van wat anderen denken, vinden en voelen en mezelf daarbij uit het oog verlies. Zo lang ik maar in mijn hart weet wat mijn motieven zijn en dat ze goed zijn moet voldoende zijn. Maar dat is het niet! Sinds ik weer uit de depressie aan het klimmen ben, de dingen weer helder ga zien en mezelf eens goed onder de loep neem, zie ik ook  de reacties van de ander veel scherper. En ik ben het eigenlijk een beetje beu geraakt om aan het kruis genageld te worden wanneer de verwachting van de ander niet wordt waargemaakt. Ik mag fouten maken en ze toegeven en daarvoor excuus maken. Ik mag ziek zijn, beter worden, verdriet voelen en blij zijn tegelijk. Ik mag er zijn!

Met Pasen vieren we de wederopstanding van Jezus van Nazareth nadat hij aan het kruis was geslagen. Ik vier dit jaar mijn eigen persoonlijke wederopstanding. Ik kom weer tot leven na een vreselijke periode van veroordeling na een depressie, ziekte en onbegrip. Het schrijven helpt me mijn hoofd rust te geven en draagt bij tot een betere ik. Mijn weg naar het terug vinden van mezelf kan nu niet lang meer duren. Nog even en ook  ik word weer gevonden net als het paaseitje met de kerst. Het vooruitzicht alleen al tovert meteen een grote glimlach op mijn gezicht.  Vrolijk Pasen!

5 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf, vrolijk Pasen

  • 02/04/2015 om 16:38
    Permalink

    Héél indringende en mooie paasblog.
    Ik doe het zonder muziek, mis en paaseitjes maar wens je daarom niet minder gemeend heel mooie paasdagen.

    Beantwoorden
    • 02/04/2015 om 16:46
      Permalink

      Dank je wel Mies. Ik sla de mis ook over en ik wens jou ook prachtige dagen x

      Beantwoorden
  • 02/04/2015 om 17:38
    Permalink

    Je blog ,lieve Anke, maakt altijd zoveel los dat het moeilijk is om een reactie te plaatsen . Er komen dan diverse herinneringen los ,van zoals we het vroeger deden,in mijn jeugd bij mijn ouders. Aangezien ik RK ben opgevoed was het verplicht dat je je Pasen deed houden. Dat hield in , te biechten gaan en naar de Mis. Op het schippersinternaat tot vervelends toe ……Er is niets van over gebleven ……
    Ook ik krijg de indruk dat geloven meer tot oorlog leiden dan tot vrede. Het enigste dat we kunnen doen is de vrede in ons hart bewaren en lief zijn tot de mensen die dichtbij zijn . Een voorbeeld voor anderen zijn. Dan kan er zeker in positieve zin wat veranderen. Blijven hopen dat het eens met de wereld beter zal gaan,dat kan alleen als we er zelf in blijven geloven..
    Morgen wordt ik 68 , er ligt dus 68 jaar achter me, wat er voor me ligt weet ik niet , weet alleen dat het een stuk korter is . Laten we genieten van de tijd die nog voor ons ligt
    Fijne paasdagen en blijf moed houden lieve Anke

    Beantwoorden
  • 02/04/2015 om 19:19
    Permalink

    Een heel blog om te lezen, hier ook geen mis, wel paaseitjes maar die eten we meteen uit de zak op :).
    Fijn dat je weer op weg ben je zelf terug te vinden, en dit niet lang meer duur.
    Ik wens jou en je gezin hele fijne paasdagen toe X.

    Beantwoorden
  • 02/04/2015 om 22:44
    Permalink

    Maar nu wel oppassen dat je niet opgesnoept wordt Anke! 😉 🙂 Vrolijk Pasen voor jou en je gezin, geniet ervan!

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: