Over Leven: een gewone zaterdag..zon, onweer en harde deurstoten

zaterdagDe dag begint vroeg als de eerste zonnestralen door het open raam vallen en de vogeltjes vrolijk aankondigen dat het weer een stralende dag gaat worden. Ik draai me nog een keer om als ik mijn zoon de deur uit hoor gaan om te gaan werken. Even later gaat de wekker. Wanneer manlief ook vertrekt, sta ik snel op om te gaan sporten. De dag is begonnen, een gewone zaterdag.

De zaterdagen zijn eigenlijk iedere week zo’n beetje hetzelfde. Uitzonderingen daargelaten loop ik samen met de buuf naar de sportschool en sporten we ons rondje. De ene week wat met meer plezier en overgave dan de andere maar de uitkomst is eigenlijk altijd hetzelfde. Koffie! Samen met de buuf even een momentje na de serieuze inspanning van de ochtend.

Voor mij is dat een moment in de week waar ik naar uit kijk. Misschien raar, maar dat moment van koffie is een soort thuiskomen na een drukke week. Hoe het ook loopt in de week, wat er ook gebeurt, dat moment van koffie geeft even rust. Rust na het sporten, rust na alles wat er in een week in een gezin voorbij gaat. Ik geniet enorm van deze koffiemomenten op de zaterdag na het sporten. Vandaag genoot ik extra. De buuf had er taart bij. Een fout contrast na zo’n gezonde bezigheid als sporten natuurlijk, maar ach  we plukken de zonnige dag.

Wanneer ik na de koffie weer huiswaarts keer is de rust meestal meteen gedaan. Standaard protocol schrijft voor dat er na de koffie gepoetst moet worden. Al jaren geleden heb ik de zaterdag gebombardeerd tot grote poetsdag. Ik moet eerlijk zeggen dat poetsen niet echt mijn hobby is. Sinds ik ziek ben geworden vraagt het poetsen zoveel energie dat ik op werkdagen alleen het hoognodige doe en op vrije dagen een verdeling probeer te maken waarbij  op zaterdag het zwaardere poetswerk wacht.

Ook deze gewone zaterdag begin ik met poetsen zodra de koffie op is .Het duurt langer dan dat ik had gehoopt. Ik merk dat mijn opgedane energie tijdens het sporten weer langzaam leegloopt. Ondertussen hebben mijn zonen een wisseling van de wacht. Nadat de een zijn kamer op heeft geruimd en aan het werk gaat, komt de ander thuis uit zijn werk en sommeer ik hem zijn kamer te doen. Dat gaat onder luid gemopper maar hij gaat aan de slag. Zijn vis kan inmiddels niet meer naar buiten kijken en van de lege verpakkingen in en naast de prullenbak zou een complete gang in de supermarkt kunnen worden gevuld.

Als ik na een paar uur klaar ben, opgefrist en wel naar de deodorant grijp, blijkt de bus leeg. Nadat ik al misgegrepen heb naar het toiletpapier en een berg was heb weggewerkt met voornamelijk puberkleding, is dit een beetje de bekende druppel na deze intensieve ochtend. Zoonlief zit inmiddels heerlijk onderuit te gamen dus ik vraag of hij even deodorant wil gaan halen. Ook zij gebruiken immers de vooraad en hebben verzuimd te zeggen dat hij op was. Het zonnige weer slaat binnen seconden om van zonovergoten tot onweer en harde deurstoten.  Gelukkig is het nog geen half uur later weer opgeklaard. Met frisse oksels  een fris huis en een kopje thee zitten we even later in de zon. Niets bijzonders vandaag,  een gewone zaterdag..Ik kijk al uit naar de volgende.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: