Peace, love en morfine..

peace-love-heartsDe jaren zestig heb ik net gemist. Ik ben geboren toen de Peace & Love beweging al weer een heel eind op beide benen was neergedaald. Ik had er ook niet tussen gepast, denk ik. Ik ben veel te dwars om mee te bewegen en één te zijn met de natuur, bloemetjes en bijtjes. Hoewel het zoeken naar een nieuwe identiteit en afzetten tegen de gevestigde orde en het uiten van gevoelens wel weer helemaal past bij mijn natuur. Misschien heb ik dan toch net het staartje van de jaren zestig meegekregen. Hoe dan ook. De laatste week ben ik vol peace, love en morfine

Waar de morfine me in de eerste dagen tegen de muur aan deed lopen en ik spugend boven de toiletpot hing, voel ik me nu relaxter dan ik ooit ben geweest. Het is jammer dat de pijn er ondanks deze chemische onderdrukking nog steeds doorheen komt, maar anders zou ik in complete jubelstemming zijn. Zelfs de schildklierwaarden zijn voor het eers in bijna vier jaar tijd gewoon goed. Ik durf dat eigenlijk nog niet hard van de daken te roepen, maar als deze inschaling zich zo voort blijft zetten, ga ik in maart bij de volgende goede meting een fles champagne open trekken

Helaas komt de pijn wél dwars door de morfine heen. En dat maakt de jubelstemming ineens een stuk minder. Op voorschrift van de arts op de spoedeisende hulp, heb ik vanmorgen een nieuw bezoekje aan de huisarts gebracht. Het lijkt wel een spelletje Monopoly. U heeft nog pijn, de morfine slaat niet aan, u gaat niet door naar het ziekenhuis, maar terug naar start dwz huisarts en ontvangt geen pijnvrije kerst. Terug bij af dus.. Nu weet ik weer waarom ik altijd al een hekel aan Monopoly heb gehad.

Het bezoekje brengt me buiten een compliment voor mijn vrolijke uitbundige kleurige jas en das weinig hoop op een snelle oplossing.Dit potje Monopoly ga ik niet winnen ben ik bang. Met weer een berg nieuwe morfine en een verwijzing op zak voor de neuroloog mag ik zo stoned als een garnaal de aanloop van de feestdagen in met hopelijk nog voor de feestdagen meer duidelijkheid van de neuroloog. Normaal zou dat voor mij reden zijn om tegen het plafond te gaan van irritatie, dwarsheid en afzetterij, maar gek genoeg ben ik heel erg kalm en laat ik alles gedwee over me heen komen.

Mijn lief die me zo in 25 jaar liefde nooit zo rustig gezien heeft, is de huisarts meer dan dankbaar. Kunnen ze je niet altijd morfine voorschrijven schat? Zegt hij. “Zo volgzaam ken ik je niet”. Tel je zegeningen zeg ik altijd. En zie de mooie dingen van het leven. Nou die zie ik zeker wel. Ook deze relaxte mood waar ik in verkeer is weer een voordeel. En ik weet zeker dat de kerststress in deze toestand ook aan me voorbij zal gaan. Ik blijf dus maar even in de jaren zestig sfeer hangen maar dan zonder de wiet en hashies, maar mét kleurige kleding, peace, love en morfine!

Blogs zijn er om te lezen en te delen *sharing is caring*

Eén gedachte over “Peace, love en morfine..

  • 21/03/2016 om 09:52
    Permalink

    Van t éne blog naar t andere “bladeren”.
    Soms doe ik dat 🙂
    Deze had ik al gelezen, maar nu sprong MORFINE naar voren; een goede kennis van me krijgt het om de haverklap. En ook bij haar komt de pijn er door. Ik zal haar dit laten lezen, jouw vergelijking met Monopoly sluit helemaal aan! Het dekt de lading beter dan “kastje-muur en v.v.”

    Dank je wel, Anke, voor telkens weer blogs die met “goede kanker” te maken hebben.
    En met zo veel meer!

    KNFFFF

    P.s het is maart, ik hoop dat de uitslagen je aan de champagne zetten

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: