Prinses op de erwt (7)

 

tikkel-prinsesZe beweegt gracieus met haar billetjes schuivend over het grasveld. Ondertussen kijkt ze me uit de hoogte aan alsof ze wil zeggen, “je denkt toch niet dat ik zomaar overal ga zitten?”Wanneer haar derrière na tien keer heen en weer geschoven te hebben uiteindelijk de meest goedgekeurde zitplaats heeft gevonden, duwt ze haar opgestoken neus beledigd de andere kant op. Onze prinses op de erwt kan haar behoefte doen. Eindelijk!

Tikkel zou eigenlijk een kroon en een troon moeten hebben. Met haar blik alleen al kan ze op niet te verstane wijze laten weten wat ze wil, maar vooral wat ze niet wil. Vooral tijdens het uitlaten. Ergens gaan zitten kan heel lang duren. Haar gedrag naar soortgenoten spreekt boekdelen. Ze voelt zich zwaar verheven boven alles wat een paar maten kleiner is dan zij. Ieder die het waagt haar ook maar een strobreed in de weg te leggen zal onder een uiterst minderwaardige blik worden uit geblaft. Ze vervolgt haar weg, haar heupen wiegend heen en weer. Ondertussen kijkt ze om zich heen alsof ze wil vragen. “Zien jullie mij”Als het gras nat is, zal ze het groen liever niet betreden, want stel je eens voor dat haar pootjes nat worden.

Toch is ze niet altijd hooghartig of kieskeurig. Ze is ontwapend eerlijk. De eerste keer dat ze sneeuw onder haar voetjes voelde was een happening op zich. Ze was nog maar pas bij ons. Vol verbazing keek ze ons aan. Een teen van haar zachte witte voetjes raakten zachtjes de sneeuw aan om haar pootje weer heel snel in te trekken. Iedere weersverandering valt haar op. Toen de bladeren gingen vallen, leek ze haar kroontje even te vergeten. Dartelend als een lammetje sprong ze tussen de bladeren door. Wanneer de wind een blaadje van de grond waaide, sprong ze er naar alsof het een balletje was om mee te spelen.

Spelen is hét moment waarop mevrouw haar kroontje af zet. Als de bal, touw of piepbeest door de lucht vliegen, gaat ze er als een dolle achteraan. Het touw afpakken, doe je ogenschijnlijk met gevaar voor eigen leven. Ze lijkt in de verste verte niet meer op een prinses. Als een leeuwin zal ze haar prooi grommend verdedigen. Maar wanneer je “los” zegt of haar over haar koppie aait, kijken twee bruine glimmende ogen je met de meest mogelijke liefde aan. Er zit geen enkel druppeltje kwaad bloed in onze diva.

Het was ook op zo’n moment dat ze letterlijk haar kroontje verloor. In de zomer hebben we het aan haar halsband gehangen. Gewoon omdat het zo bij haar paste. Drie keer is ze het verloren en twee keer vonden we het wonderbaarlijk terug in het park De derde keer bleef het onvindbaar. Het maakt Tikkel niets uit. Haar koninklijk gevoel zit in haarzelf. Kroon of niet Tikkel is en blijft onze kleine prinses op de erwt. Puur en eerlijk.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: