Survival of the fittest

Ik hoor mensen wel eens zeggen: ‘ik kan niet sporten, want ik heb er de energie niet voor, maar ik wandel wel’. Wandelen ís sport! Doe wat je kan en voel je er goed bij. Daar gaat het om…

In de periode nadat mijn schildklier was verwijderd, zakte mijn energielevel tot ver onder het nulpunt. Ik moést wat doen om me weer mens te gaan voelen, dus begon ik aan mijn persoonlijke ‘survival of the fittest’. Lees verder

Iedere dag ging ik een stukje wandelen. Gewoon, een blokje om of naar het dorp. Steeds een stukje verder. Iets later liep ik met mijn buuf kilometers over de dijk of met een vriendin en haar honden door het bos. In het begin hing mijn tong na een minuut of tien al op de grond. Uitgeput zakte ik dan op de bank, alsof ik zojuist binnen een recordtijd de marathon van New York had gelopen.

Waar een wil is…

Ik probeerde vooral níet toe te geven aan de enorme spierpijn in mijn benen en de extreme vermoeidheid die me overviel. Het was zwaar, maar desondanks voelde ik dat de beweging me goed deed. Niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Het hielp me om de moeilijke periode rond de diagnose kanker te verwerken.

Ik besloot de beweging uit te breiden naar hardlopen. Vol enthousiasme ben ik eraan begonnen, om vervolgens door een blessure weer snel te moeten stoppen. Maar: waar een wil is, is een weg. Al snel vond ik een tweede liefde. Fitness.

Begeleide fitness bij een fysiopraktijk. Beter kan niet. Ik kreeg een speciaal op maat gemaakt schema waarin voldoende ruimte is voor opbouw én oog voor alle bijkomstige klachten van het ontbreken van mijn schildklier. Mijn hartslag wordt goed in de gaten gehouden en omdat ik zelf niet snel genoeg op de rem trap bij spierpijn en energieproblemen, helpen zij een handje mee door me op tijd streng toe te spreken als ik te ver ga.

‘Wandelen is sport!’

Ik hoor mensen wel eenns zeggen: ‘ik kan niet sporten, want ik heb er de energie niet voor, maar ik wandel wel’. Het is dan net alsof ik mezelf hoor in het begin van deze survival of the fittest. Wandelen ís sport! Doe wat je kan en voel je er goed bij. Daar gaat het om. In het begin van dit fitnessavontuur wilde het nog wel eens voorkomen dat mijn emoties tijdens het sporten met me op de loop gingen. Het sporten bleek niet alleen mijn energie goed te doen, maar ook nog eens therapeutisch te werken.

Nu, drie jaar later, sport ik nog steeds bij dezelfde fysiopraktijk. Nog altijd drijf ik mezelf op steeds een klein tandje verder te gaan. Soms moet ik weer wat inleveren, maar dat geeft niet. Waar het om gaat is dat ik beweeg, er plezier aan beleef. Misschien lever ik energie in, maar ik voel me er ook beter door. Sporten geeft me het gevoel dat ik leef!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: