4 februari Wereldkankerdag 2019
Op 4 februari is het weer wereldkankerdag. Dé dag waarin extra aandacht wordt besteed aan de ziekte kanker en alles wat daarmee samenhangt. De (ex) patiënt, de partner en geliefden van, de medicatie, de diagnose, de behandeling en de (rest) klachten. Dit jaar is er extra aandacht voor de latere gevolgen. Want die zijn er… volop!
Eigenlijk spreek mezelf enorm tegen. Als ex kankerpatient probeer ik uit alle macht een plaatsje te vinden voor de ziekte die er is geweest en mijn beperkingen als gevolg daarvan te accepteren ,terwijl ik aan de andere kant juist uit alle macht probeer vast te houden door schildkliekanker op de kaart te willen zetten met mijn schrijven, mijn pagina op facebook en mijn inzet als vrijwilliger. Waar het om draait is een gezonde balans zien te vinden tussen deze twee zaken. Zeker nu er ook andere beperkingen om de hoek komen kijken naast de kanker is het belangrijk rust te vinden. Dat is me gisteren op niet mis te verstane wijze heel duidelijk gemaakt door iemand naar wie ik beter kan luisteren.
Vandaag ben ik dus in strijd met mezelf. Aan de ene kant besef ik eens te meer hoe belangrijk mijn rust is en hoe sterk ik in mijn schoenen moet gaan staan om nee te zeggen, grenzen te stellen, weer hulp durven te vragen en te accepteren, zonder mezelf te veroordelen en te stenigigen met gedachten als “ zie je wel, je levert weer in, of “je geeft jezelf gewonnen.” Maar aan de andere kant lokt daar de drive om schilkdlierkanker op de kaart te zetten. Vorig jaar zat stond ik op het wereld kankercongres in het Radboudumc en nu zit ik waardeloos op de bank. Een beetje dát gevoel. Stom natuurlijk, want vorig jaar had ik geen hernia en nu wel en ten tweede is SON niet betrokken geweest bij deze ronde in het ziekenhuis. Wat ik dan weer jammer vind, want het is juist voor een kanker als schilkldierkanker zo belangrijk om zich te laten zien bij deze evenementen.
Nog steeds lijkt deze kanker niet mee te tellen binnen de kanker. Waarom? Geen idee! Waarschijnlijk omdat te weinig mensen het hebbben. Zo hoor je ook nauwelijks over schaamlipkanker of tongkanker. Komt weing voor, maar is wel degelijk een kanker met alle gevolgen van dien. Na vier jaar zou ik dat los moeten laten. Ik ga immers weer verder. Maar dat is nu juist het punt. Ik ga verder. Maar ben nooit meer de oude geworden. Wél strijdbaarder, sterker en met meer passie voor het leven, maar ook moeier, wisselender van stemming en gauw ziek. Nog steeds ervaar ik dagelijks de gevolgen van de kanker en van de RAJ, hoewel over dat laatste de meningen nog immer zijn verdeeld helaas.
Vandaag ben ik dus terug naar de reserve bank. Uitgespeeld door de gevolgen van én, én , én.. Maar ook vanaf de reservebank kan je aanmoedigen. Dus ik juich de lichtjes vandaag voor wereldkankerdag toe. Geen onderscheid! Geen gradaties in wat erger is en dodelijker. Ik juich voor alle kankers inclusief schildklierkanker. Voor alle mensen die met welke vorm van kanker dan ook te maken hebben. Laat het lichtje branden xxx