De schildklierperikelen lijken wat te gaan liggen. Niet dat het opgelost is, maar de berusting dat men niet veel anders kan dan overstappen, begint een beetje te komen. Achter de schermen werkt men aan oplossingen mbt financiën en aansprakelijkheid. Voor mij persoonlijk wordt het tijd om de balans van de afgelopen twee weken op te maken. Tijd om mezelf een spiegel voor te houden om te zien wat er diep van binnen speelt.
balans
Sleutelfiguren
Je hele leven door kom je ze tegen. Mensen, die een dusdanige belangrijke rol in je leven spelen dat ze invloed hebben op hoe je ontwikkelt en gevormd wordt. Sleutelfiguren noem ik ze. Het zijn gewone mensen die je in je leven passeren. Het kan een leraar zijn, de bakker op de hoek, de balletjuf of de huisarts. Ogenschijnlijk van niet al te grote betekenis, maar waarvan pas later blijkt hoe groot de rol was die ze hebben gespeeld.
Over Leven: op zoek naar het klavertje vier
Ongeluk komt nooit alleen op bezoek. Ik denk dat iedereen het wel herkent. Je televisie bedenkt dat hij er geen zin meer in heeft en een dag later stopt ook de computer ermee. Gelukkig zijn dat maar materialistische zaken, maar als deze pech bovenop een reeks andere pech valt, kan dit ongeluk er toch voor zorgen dat je op zoek gaat naar het klavertje vier.
Als een kaartenhuis
Wie heeft het niet meegemaakt? Urenlang probeer je met de uiterste precisie een kaartenhuis te bouwen en dan stort het in elkaar. Ik ben momenteel dat kaartenhuis…
Over Leven: kwestie van in en uitademen
Deze week staat mijn agenda vol met stressmomenten. Afspraken, uitslagen en bezoekjes die mijn nachtrust behoorlijk verstoren. Allemaal zaken waar ik zelf eigenlijk geen invloed op heb voor wat betreft de uitkomst. Er is maar één ding dat je daarmee kunt doen. Een kwestie van in en uitademen en alles op je af laten komen.
Op ontdekkingsreis naar mezelf, met een slakkengang.
Mijn reis gaat verder, weliswaar wat langzaam maar wel verder. Ik ben ongedurig. Met de toename van de vechtlust komt ook de toename van de onrust terug. Kunst is nu om een balans te vinden tussen de gezonde drive en de onrust van het moeten die ik mezelf weer aan het opleggen ben. Dat ik dat door heb is een enorme goede ontwikkeling. Ik besluit mezelf toe te staan mijn drive eens onder de loep te nemen en mijn reis voort te zetten met een slakkengang.
Op ontdekkingsreis naar mezelf – gemis, voldoening en rust
De blogs zijn geschreven, het wachten is nu op het uitkomen van de bundel Goede Kanker bestaat niet! Even genieten van de rust. Niet dus! Ik kom allesbehalve tot rust. Sterker nog, ik word vreselijk onrustig van het wachten. Ik kan mezelf er niet toe zetten lekker achterover te leunen en te genieten van wat er gaat komen. Ik kom tot de conclusie dat ik het schrijven mis.