Als we alle antwoorden van te voren zouden weten op alle levensvragen die voorbij zouden komen, zouden we dan dezelfde keuzes maken? Zouden we dan in dezelfde positie zitten als nu, zouden we gelukkig zijn? Geen idee! Ook hier weet ik het antwoord niet op. En eerlijk gezegd, zou ik het ook niet willen weten. Het leven gaat zoals het gaat…
bestemming
Op ontdekkingsreis naar mezelf, in sneltreinvaart
In de sneltrein op weg naar nog onbekende bestemming vervolgt mijn reis zich. Stilzwijgend kijk ik uit het raampje naar de wereld die aan me voorbij raast. Even snel als dat mijn hoofd leeg kan lopen, loopt hij ook weer even hard vol. Overvol! Een soort van kluwen wol die in de knoop zit. Een ongeordend archief aan gedachten. Ik denk zo veel tegelijk dat ik er geen orde in te krijgen is. Mijn leven is een beetje als die trein. Het raast voorbij, voltrekt zich in een sneltreinvaart en tegelijkertijd sta ik stil.
Op ontdekkingsreis naar mezelf, jarig met onbekende bestemming
Op de ochtend van mijn drieënveertigste verjaardag word ik wakker van de wekker die mijn lief heeft gezet om een lekker ontbijtje voor me te maken. Met een goedemorgen schatje, je zal over zeven jaar maar vijftig worden, vertrekt hij grinnnikend naar beneden. Nou ja zeg! Denk ik, maar als ik even later in de spiegel kijk, begrijp ik waar zijn compliment vandaan komt. Een enorme koortsneus, haren alle kanten op en een paar vouwen in mijn gezicht die even tijd nodig hebben om uit te zakken. Weinig aantrekkelijk gezicht. Trek wat warms aan lieverd roept mijn lief van beneden naar boven terwijl ik mezelf weer in de plooi trek. We gaan zo weg! Een feestelijk gevoel komt over mee heen als een warme deken. Ik ben vandaag jarig met onbekende bestemming.