Een hoop vrouwen bij elkaar geeft vaak veel gedoe werd er gisteren gezegd tijdens de feestelijke secretaressedag op mijn werk. ‘Klopt’, zal menigeen zeggen, maar van dat stigma willen we af. Overboord met het gedoe. We willen laten zien wie we zijn, wat we waard zijn en vooral waarin we ons onderscheiden. After all was het thema van deze secretaressdag niet voor niets ‘It’s all in me!’
De inspirerende workshop gegeven door Sara van Broekhoven zette me wederom aan het denken. Dat heb ik vaker als ik een van haar bijeenkomsten heb bijgewoond. De eerste keer, riep ik vol overgave dat ik een andere baan wilde bij de vraag wat mijn doel was in de nabije toekomst en de tweede keer had ik die baan binnen een maand al gevonden. Inmiddels voel ik me geland en op mijn plek. Ondanks dat ‘het gedoe’overal bestaat, lijk ik er hier geen last van te hebben of ik ga er gewoon anders mee om.
Totdat ik terugkom van de workshop. Het inzicht dat deze ochtend me gegeven heeft, maakt me toch een beetje in de war. De vraag wat is je doel? Waarin onderscheid je jezelf, wat is je talent blijft in mijn achterhoofd hangen. Wat mijn doel is, heb ik niet zo lang geleden uitgesproken. Of dat ook gerealiseerd zal gaan worden, is iets wat niet alleen afhankelijk is van mijn willen of kunnen. Stel dat mijn doel niet haalbaar is. Stel je je doel dan bij? Ben je dan tevreden of bedenk je een totaal ander doel? Het zijn allemaal vragen die blijven spoken.
Soms lijk ik nog steeds twee mensen tegelijk te zijn. De ondersteuner en de schrijver. Twee totaal verschillende werelden maar in beiden voel ik me thuis. Hoe kies je nu de juiste richting? Wanneer ik alleen ben, valt het kwartje. (wéér, hoor ik nu een hoop mensen zuchten, en ze hebben gelijk ) Het ‘wat als’ is niet belangrijk. Ik spreek mezelf vermanend toe. “Weg met het gedoe! Nie alleen van de dames onder elkaar maar het gedoe in het algemeen. Weg met onduidelijkheid, weg met zaken op een te hoge plaats van belangrijkheid zetten boven je gezin. Weg met het idee dat deze twee werelden niet gewoon samen kunnen. Relax! Ontspan! Wacht af, heb niet zo’n haast. Wees tevreden met wat is en stop met altijd om die prikkels te vragen die alleen maar leiden tot overprikkeling. Heb ik dan niets geleerd in de afgelopen jaren”?
Ja, dat heb ik wel. Op de vraag wat is je talent, is het antwoord simpel. Ik ben enorm klantgericht maar niet klantgezwicht. Ik schrijf, ik ben positief en realistisch. ‘De kanker voorbij’ wordt inmiddels flink gelezen en de reacties stromen binnen. Alleen deze reacties al, gooien alle twijfels en gedoe overboord. Híer gaat het om. Niet de hoeveelheid, maar de inhoud! Mijn hart maakt honderd sprongen tegelijk bij het lezen van reacties als deze:
“Alsof ik het zelf heb geschreven. Ondanks dat ik een andere vorm van kanker heb gehad, leer ik veel van het door Anke opgeschreven proces”
“Een boek wat steun geeft en wat me helpt verwoorden aan andere wat ik ervaar”.
“Waardevol document door zowel inhoud als taalgebruik. Grappig, maar toch doortast en duidelijk”
“Een verademing om te lezen dat zoveel herkenbare punten voorbij komen.”
“Anke beschrijft het proces van diagnose en herstel op een mooie en toegankelijke wijze.
“Alsof iemand mijn dagboek heeft geschreven
“Het geeft mij weer hernieuwde moed om vooruit te kijken.”
De laatste reactie is ook op mijzelf van toepassing bedenk ik mezelf. Ook ik heb weer hernieuwde moed. Moed om ‘Het gedoe “overboord te gooien. Dat is mijn doel!
nb: ‘De kanker voorbij’ is te bestellen via alle (internet) boekhandelaren. lees verder
