Revalidatie dagboek deel 4
De tweede volle revalidatieweek zit er op maar ik weet nog niet wat het antwoord is op de vraag; “Hoe gaat het?” ,“Moe maar voldaan”, of gewoon “doodvermoeid”. Hoe dan ook, de hoofdstrekking is kort maar krachtig, “moe!”
Precies viertien dagen geleden op een woensdagmiddag reden we vanuit een totaal andere wereld terug naar huis. Nog niets vermoedend over hoe de twee weken daarna zouden verlopen. Misschien staken we daar al de kop in het zand als een struisvogel want dat ik koorts had was duidelijk en hoesten deden we allebei. Tóch waren we nog niet doorgedrongen van de ernst van de situatie. Het hele Corona gebeuren leek nog steeds een overdreven toestand. Iets wat nu de understatement van het jaar blijkt te zijn.
Ondanks dat ik qua geluid meer in Pieterburen thuishoor rijden we doelbewust de andere kant op in zuidelijke richting. Eindbestemming ‘Neverland’. De weken ervoor zijn moeilijk geweest. Qua gezondheid zit ik allesbehalve lekker in mijn vel, daarnaast zorgt de overgang voor steeds meer overlast en was ik mijn richting compleet even kwijt. Ik begon te denken in termen als ‘niemand en iedereen’, ‘alles en iets’ en ‘altijd en nooit’. Een teken aan de wand dat mijn gemoedstoestand niet de goede kant op gaat. Tijd om even los te laten en mezelf te voeden met rust en ontspanning. 500 kilometer verder vinden we wat we nodig hebben.
De magie van Disney doet zijn werk goed als ook de buitenlucht voor mijn benauwde zeehondenblaf. Krijg je daar nou nooit genoeg van, vraagt een vriendin. Nee! Is ons volmondige antwoord. Wat wij daar binden is zoveel meer dan wat het op het oog lijkt te zijn. Voor ons is Disney niet alleen maar een pretpark met attracties, lange rijen, jammerende kinderen en veel te duur eten en drinken. Het klinkt raar voor mensen die ons gevoel niet delen, maar wij vinden er geluk. Het doet ons denken aan ‘the bare necessities of life’, quality time samen in iets wat ons compleet maakt. Het doet alles waar ik me druk om maak even vergeten. Het geeft me de nodige kracht en geloof dat alles mogelijk is zolang je kunt dromen. Dat als je voorbij je comfortzone durft te gaan de beloning het waard zal zijn. Dat je wonderen tijd kosten. Dat als je op het verleden blijft richten, je nooit zal kunnen zien wat er voor je ligt. Dat je de macht hebt om je eigen lotsbestemming te vinden zolang je maar de moed vind ik je hart. Dat je vooral lol moet hebben in het werk dat je doet. Dat het probeem op zich niet het probleem is maar de wijze hoe jij er zelf mee omgaat. Dat vandaag een goede dag is om te proberen. Dat je ook kunt zweven in plaats van te vliegen. Dat de dingen die mij verschillend maken van anderen, MIJ maken. Dat je naar je hart moet luisteren. Dat het niet uitmaakt welke weg je kiest zolang je maar weet waar je heen wilt. Dat je geweten je gids moet zijn en vooral wat de primaire behoeften van het leven zijn.
Dat laatste is iets wat ik mee naar huis heb genomen. Want wat heb ik eigenlijk nodig? Waarom ben ik nooit tevreden met wat ik heb en wil ik altijd geprikkeld blijven tot meer? Waarom ben ik atijd op zoek naar een nieuw doel? Begrepen te worden? Beter worden, groeien, gezien worden? Is het niet een keer klaar met mezelf te willen bewijzen net zoals dat ik klaar ben met de kanker en alles wat daarbij hoort. Is het niet juist belangrijk dat ik mezelf zie? Dat ik weet waar ik naar toe wil of er misschien al wel ben?
Het antwoord ligt recht voor mijn neus. Ik vind het in Disney als ik de vrolijke parade aan me voorbij zie gaan, Ik vind het in een goed gesprek met iemand die me heeft gelezen. Ik vind het in de kerstboom die de warmte de kamer instraalt en ik vind het een hoopje hond in de mand naast me. Ik laat los wat ik zo wanhopig vasthoud en me door het gewicht naar de bodem doet zakken. Ik laat los…. en zweef..
Ook deze dag is weer enorm warm, maar binnen Animal Kingdom is gelukkig veel schaduw en afkoeling te vinden door de bomen, airco in de wachtrijen en waterpunten om je fles te vullen. Zelfs gratis ijswater. Het park met de Tree of life (Baobob tree) met daarin 325 uitgehouwen dieren gemaakt van een oud olieplatform is prachtig aangelegd qua natuur en dieren. Alles klopt. In het Azië gedeelte waan je je in het verre oosten en in het Afrika gedeelte verwacht je ieder moment een leeuw die de hoek om komt. Net als Epcot is het park gewoon schoon, zelfs op het toilet zou je bij wijze van spreken haast van de grond kunnen eten. Geen snippertje papier ligt er op de grond. Alleen van de aankleding al kan ik uren genieten. Daar hoef ik niet eens een attractie voor te doen.
We beginnen de dag in het dinosaurusgedeelte. Dit deel van het park is iets meer gericht op kinderen, maar omdat wij nog nooit in Animal Kingdom zijn geweest, willen we alles, zien. Nadat we een reis door de tijd hebben gemaakt op zoek naar een zeer zeldzame dino en bijna zijn geraakt door de meteoriet die de ijstijd veroorzaakte, zoeken we verkoeling in de wildwaterbaan.We hebben geen fastpass voor deze rit en de verwachting is dat het door de hitte in de middag rijen dik wachten zal zijn doen we dit aan het begin van de dag. We kunnen zo doorlopen. Een kleine tien minuten later staan we zeiknat en kronkelend van het lachen weer buiten waar we de nieuwe attractiegangers zelf kunnen natspetten vanaf de kant.
We drogen weer op in de vogelshow waar ik mijn grote vriend ‘The American Eagle’ van zeer dichtbij kan bekijken. Even later gaan we naar de Expedition Everest, een achtbaan gemaakt door een Nederlands bedrijf dat een replica heeft gemaakt van de Mount Everest en als thema de legende van de yeti, de verschikkelijke sneeuwman, heeft. Van te voren hebben we heel wat youtube filmpjes bekeken van deze wilde rit en eerlijk gezegd durfde ik niet zo goed in te stappen. Niet omdat ik niet van achtbanen houdt, verre van, maar niet van achtbanen die achteruit gaan. Met knikkende knieën stap ik toch maar in. We hebben immers niet voor niets fastpasses geboekt. De rit is in één woord geweldig! Deze achtbaan is echt super gemaakt. Je zou bijna geloven dat de Yeti echt heeft bestaan of nog steeds doet..
Na de doldwaze rit, gaan we op safari door Afrika. Een soort safaritocht Beekse bergen, maar dan niet met de eigen auto. Ook hier hebben we een fastpass voor. Onderweg komen we de big five tegen en nog veel meer diersoorten. Bij musicalshow ‘The Lion King’rusten we uit en koelen we weer even af in de airco. De hitte is bijna niet te verdragen. De vochtigheidgraad stijgt met de minuut en even later krijgt de lucht een onheilspellend gitzwarte kleur. Met een ‘ik denk dat we heel snel moeten schuilen”valt de eerste druppel en de eerste klap. We duiken snel de musicalshow van “Finding Nemo”in. Net op tijd, want eenmaal binnen slaat vlakbij met een misselijkmakende klap de bliksem in. Anderhalf uur later staan we weer buiten in een ineens veel beter houdbare temperatuur. De musical was zeker geen verloren tijd want we hebben enorm genoten.
Die avond eten we, op aanraden van enthousiaste Disney kennissen die daar eerder zijn geweest, bij Yak & Yeti. Een thematisch Aziatisch restaurant, sfeervol ingericht met Noord Indiaanse en Nepalese invloeden. De bediening is snel en vriendelijk. Als je mij vraagt hoe het eten was, kan ik alleen maar zeggen dat dit werkelijk het lekkerste is dat ik ooit heb gegeten. En dat in een pretpark, compleet onverwacht en alles overtreffend en dat alles voor een zeer redelijke prijs.
Zeer voldaan lopen we het Pandora in. Het parkgedeelte in Animal Kingdom dat is gebaseerd op de film Avatar. We vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een aankleding! Zeker in de avond als de lampjes aangaan. We lopen naar de grootste attractie van Pandora, en tegelijk van geheel Animal Kingdom. Avatar de fligt of Passage. De gehele dag heeft hier 150 minuten wachtrij voor gestaan. Nieuwsgierig naar het waarom van deze extreem lange wachtrij, lopen we even later naar de ingang van de fastpass ingang. We zijn in het gelukkige bezit van letterlijk de laatste fastpass kaartjes voor deze rit. Als we weer buitens staan na deze rit, kunnen we niet omschrijven hoe geweldig mooi deze attractie is geweest. Dit is niet iets dat je kunt navertellen, of nakijken op een youtube filmpje. Dit moet je beleven, voelen… Ik kan oprecht zeggen dat dit de mooiste attractie is die ik ooit in een pretpark heb mogen beleven. Ik vraag me af of er ook maar iets is of nog gemaakt zal worden dat dit zal overtreffen.
Na de droom van Avatar flight of Passage boekt mijn lief op de valreep nog kaartjes voor de Rivers of Light tribune. Een spectakel op het water met drijvende bootjes en een kleurige fonteinshow waar je dromerig van wordt. Tranen wellen op en de emotie zit hoog in de keel als we na deze mooie afsluiter naar de uitgang lopen en het treintje ons weer netjes bij de auto af zet. Wat een dag. Deze moeten we even verwerken.
Morgen, de 4th of july oftewel Independance day, nemen we een rustdag..
De verzorging is top, maar de bedden zijn helaas van wat mindere kwaliteit. Jammer, want we zullen hier de meeste nachten gaan doorbrengen. De afstanden tot de Disneyparken blijken nog kleiner te zijn dan we aanvankelijk dachten toen we boekten. Ons hotel ligt op hoogstens 10 minuten met de auto van alle parken en Disney Springs. Iets wat The Red Lion ondanks de vette ramen, de bedden en de vreselijke vochtigheid bovenaan zet in de lijst aantrekkelijke hotels. Ook het uitgebreide ontbijt voor minder dan 10 dollar en de betaalbaarheid van dit hotel zo dicht in de buurt van Disney, is een grote plus.
Die avond eten we voor weinig geld enorm lekker bij the little Greek in Celebration, een door Disney aangelegd plaatsje vlakbij ons hotel. Na het eten duiken we Old Town in. Old Town is een in jaren vijftig stijl opgezet entertainment straatje vol winkeltjes, restaurantjes, barretjes en een kermis. Wanneer het donker wordt en de lampjes aan gaan is het er iedere avond gezellig druk met optredens en autoshows. Omdat we de volgende ochtend vroeg naar Epcot gaan kopen we op de terugweg bij de Wallmart een klein ontbijtje. Wallmart is een belevenis op zich. Een enorme grote winkel waar je werkelijk alles , maar dan ook alles kan kopen. Van supermarkt, tot auto onderdelen, kleding en een enorme Disney afdeling met Disney trademark artikelen voor belachelijk weinig geld.
De volgende ochtend staan we vroeg op om naar Epcot te gaan. We zijn te vroeg als we aankomen. Voordeel is wel dat we de auto vooraan op de parkeerplaats kwijt kunnen en lopend naar het park kunnen. Een van de kaartjes die we van te voren hadden aangeschaft, weigerde dienst. Een vriendelijke dame had binnen drie minuten de pas geactiveerd en nog beter ook alle fastpasses en dinerreservations er weer opgezet. Echt heel erg druk is het niet maar de temperatuur van 40 graden omgerekend is ook zo hoog dat veel mensen vandaag maar het water zijn gaan opzoeken denk ik. Toch staan er op veel plaatsen grote waaiers en is er in de overdekte wachtrijen ook veel airco. Overal staan waterpunten om je fles bij te vullen.
Epcot, gericht op space, toekomst, land en water is een leuk park dat we in Europa niet kennen. In de grote bol zien we onze toekomst en in mission space worden we naar de maan geschoten in een simulatie spaceshuttle. Als fervente Disneyland Parijs gangers dachten we dat we in een soort van Star Tours gingen. Verre van, blijkt als we even later met klapperende kaken en een strakgetrokken facelift wee naar buiten stappen. Heel eerlijk was ik blij dat ik nog niet had gegegeten. ‘Souring’ is een van de mooiste attracties in Epcot, misschien wel dé mooiste. Zwevend door de wolken, een duik in de Niagara Falls, de Eifeltoren in Parijs en een bezoek aan de olifanten in Afrika waar je het verse gras kan ruiken, het lijkt wel een droom.
Finding Nemo is in deze hitte letterlijk de coolste attractie. Alleen daarom al zijn we er drie keer in geweest. In het landengedeelte maken we een reis door de wereld. We doen in een paar uur tijd China, Italie, Mexico, Canada, Duitsland, Engeland, Frankrijk en Noorwegen aan en ook binnen de landen zijn de leukste attracties te vinden. Dolblij ben ik dat we een fastpass voor ‘Frozen’ hebben. Met een brok in de keel en de tranen hoog, verlaat ik het bootje als het voorbij is. Ook uit deze droom wil ik niet ontwaken.
In de avond eten we bij de Garden Grill. Een ronddraaiend caracter dining restaurant waar je het traditionele tahnsgiving diner krijgt voorgeschoteld. Pluto, knabbel en babbel en Mickey komen vaak langs om te knuffelen en natuurlijk gaan we veelvuldig op de foto. Rond 21.00 uur, tegen het einde van de avond wachten we moe, maar voldaan op het vuurwerk aan het water. Het prachtige vuurwerk en de verlichte bol maakt de dag compleet. Met een klein traantje in mijn ooghoek wandelen we even later naar de auto.
Een uur later vallen we in een diepe slaap, benieuwd wat de dag van morgen ons brengt in Animal Kingdom.
Met een bonkend hoofd, oren die dicht zitten van de prut, een keel gelijkwaardig aan een rasp en een temperatuur die in hartje zomer van Turkije heel normaal is, stond hij voor de deur. De griep. En ik deed zelf open…
Het geeft een dubbel gevoel na de aanslagen in Parijs. Door de verscherpte controles onderweg worden we constant herinnert aan de nachtmerrie van nog maar een paar weken terug waar zo veel mensen de dood vonden. Tóch vervolgen we onze weg. We laten ons geen angst aanjagen.We gaan door met doen waar we van houden. We zijn niet alleen op weg naar Parijs. We zijn op weg naar vrede.
Iedereen die mij kent, weet dat ik dol ben op Disney.Disney gaat niet alleen om zoete, lieflijke sprookjes die altijd goed aflopen of om grappige tekenfilmfiguren die je laten lachen. In de verhalen schuilen veel diepere boodschappen die op ludieke wijze door karakteristieke figuurtjes worden gebracht. Zo staat Pinokkio voor de houten marionet die zo graag een échte jongen wilde zijn, maar door schade en schande groot moet worden. Net als ieder ander kind leert omgaan met zijn “geweten” in de personage van Japie Krekel. Door te leren van zijn fouten kan hij zich losmaken van de touwtjes die hem binden en wordt hij uiteindelijk de jongen die hij altijd heeft willen zijn.
Pinokkio hangt bij mij aan de kast.Een paar jaar geleden kocht ik hem in Turkije op een bazaar. Ik moest en zou hem meenemen. Het mannetje heeft een grote aantrekkingskracht op mij net als Tinkerbell en Peter Pan dat hebben. Het komt door het eigenwijze, het los willen komen van de slechterikken die de touwtjes in handen hebben en het zelf willen ontdekken van de wereld in harmonie met het goede.
Wie zijn die mensen die aan de touwtjes trekken? De regeringsleiders? Ja uiteraard. Maar ook op kleinere schaal gebruiken mensen de ander als een marionet. Gewone mensen. Mensen die door status en geld, een beter papiertje of hun achternaam denken dat ze “beter” zijn dan een ander en dat ook op alle mogelijke manieren laten merken. Mensen op hun plaats zetten als een klein kind in de hoek. We zijn als poppen aan een touwtje. Een verschijnsel dat dagelijks voorkomt.Mensen die vinden dat ze een ander terecht kunnen wijzen op leefstijl, op hoe ze zich kleden, met wie ze trouwen. Wie bepaalt voor een ander hoe het moet?
We vieren met zijn allen feest omdat homosexuelen mogen trouwen. Fantastisch! Maar had die niet gewoon iets normaals moeten zijn? Waarom dat verschil? In kleur, geaardheid, geloof, afkomst? Wie bepaalt dat degene met meer geld thuis een beter diploma haalt en dus meer voor het zeggen heeft in de maatschappij? Wie bepaalt dat de serveerster , het kamermeisje of de secretaresse niet met ontzettend goede ideeën kan komen en mee kan praten met de mensen aan de top? Wanneer komen deze marionetten los van de touwtjes van bovenaf?
De vakkenvuller, de gewone jongen die bij de topman van Albert Heyn naar voren stapt en vraagt om meer loon is in mijn ogen zo’n marionet die los probeerde te komen van de touwen die hem laten dansen. De verkoper die tegen zijn chef ,die nooit in de winkel is, durft te zeggen dat hij meer omzet zou kunnen draaien als hij alleen maar even de tijd nam om naar hem te luisteren. Juist degene die zich mengt tussen de gewone mens, ziet en hoort veel meer dan degene in de gouden toren.
De regeringsleider zonder gezin die in zijn kasteeltje zit, ziet niet de armoe op straat, de belachelijk drukbezochte voedselbanken en het verdriet en teruggang in verpleegtehuizen door zijn maatregelen . De manager ziet niet dat de schoonmaker steeds meer werk met steeds minder mankracht moet doen en dat zijn rug zwicht onder het zware werk of dat de verkopers steeds vaker voor rotte vis wordt uitgemaakt door de klant die zich meer dan koning voelt. Net als Stromboli in het verhaal van Pinokkio zien zij niet dat de glimlach van de dansende marionetten onder hen langzaam verdwijnt.
Een van de plaatsen waar ik het gelukkigste meisje ben op deze aardbol is in de wereld van Disney. Disneyland Parijs staat letterlijk boven aan in mijn lijstje favoriete bestemmingen en regelmatig waan ik mij in mijn dromen op weg naar de tweede ster rechts..de weg naar Peter Pans Neverland.
Het is de plaats waar ik alle stress, verdriet , pijn en herinneringen kan vergeten. De plaats waar ik zo blij, zorgeloos en gelukkig als een kind door de mainstreet huppel. De plaats waar je fantasie met je op hol kan slaan. Daar ben ik gelukkig. Daar ben ik vrij!
Walt Disney had het goed begrepen. Hij liet de mensen zien wat ze wilden zien. Een mooie werkelijkheid. Een doomwereld waarin de prinsen vechten voor hun prinses. Een wereld waarin alles wat kwaad is door het goede wordt verslagen. In ieder Disneyverhaal zit een wijze les die je mee kunt nemen in je leven, gebracht op een kinderlijk eenvoudige wijze. En mij helpt het!
Wanneer slapen lastig is dan denk ik aan een prettig moment en natuurlijk ga ik dan niet vliegen want elfenstof bestaat niet, maar het brengt mij wel in een mooie droom zoals ik die wil zien. Er bestaan in het leven nu eenmaal types als Kapitein Haak, Cruella de Ville en Maleficent. Mensen die door jaloezie, verbittering en gewoon pure slechtheid elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Kunst is te leren om daar zo luchtig en verstandig mogelijk mee om te gaan. Door soms de confrontatie aan te gaan net als Peter Pan die Kapitein Haak verslaat in een duel wanneer Haak hem in de rug wil aanvallen en uiteindelijk in de bek van een oude vijand terecht komt.
En nee ik ben geen volwassene die wil ontsnappen aan de realiteit. Want de realiteit is dat je die altijd meeneemt. Waar je ook heen gaat. Maar er zijn al heel wat wijze Disneylessen die ik gedurende mijn leven al heb geleerd. Bijvoorbeeld, dat niet iedereen te vertouwen is. Dat de appel soms mooi en glanzend lijkt, maar in werkelijkheid vergiftigd is. Dat je moet vechten voor geluk. Dat je vrienden nodig hebt en er ook één moet zijn! Dat je dromen waar kunt maken! Dat het verleden pijn kan doen, maar je er van kunt leren, dat je je niet altijd zorgen moet maken. Wellicht een idee voor alle therapeuten onder ons. De Disney methode. Bij mij werkt het, dus laat mij in mijn dromen maar vliegen naar neverland, de tweede ster rechts!
Hakuna Matata!