We dromen allemaal van het vinden van de liefde van je leven, in mijn geval een prins op het witte paard. Mijn droom kwam uit. Nou ja gedeeltelijk. Mijn prins had geen wit paard maar een krakkemikkige fiets en witte overal waarmee hij op de bank bij mijn vriendin zat te wachten om met ons carnaval te gaan vieren. Hoe dan ook. 6 jaar later trouwden we, in een rode kever en een week later vlogen we naar oosterse sferen, palmbomen en wit zand in Tunesië.
Inmiddels is dat 20 jaar geleden. We hebben altijd nog een keer terug willen gaan, maar na de aanslagen op het mooie Tunesische strand waar wij samen onze wittebroodsweken hebben doorgebracht, zijn we er nooit meer geweest. Heel eerlijk gezegd denk ik dat het er ook nooit meer van gaat komen. Dat mijmeren over de romantische, oosterse sfeer, de kleuren en de zon, bracht me op ideeën toen ik aan het rondneuzen was voor een romantische hotelkamer voor onze trouwdag. Het moest een kamer worden die de sfeer uitademde van onze huwelijksreis naar Tunesië.
Binnen een paar minuten Google viel mijn oog op een suite in het vernieuwde hotel met de Toekan niet zo heel ver van onze woonplaats. Bingo! Het kon geen andere kamer worden dan deze. De Marrakech Suite. Geen Tunesië oke, maar Marokko is ook dichtbij. Zonder aarzeling heb ik geboekt, ontbijt erbij en een diner, alles er op en er aan. Ik heb nog drie keer gebeld van te voren of alles in orde was, want het was onze trouwdag en buiten dat hadden we dit eigenlijk gewoon ook echt even nodig. Mijn lief had de hele week naast zijn werk het hele huis geverfd terwijl ik werkeloos op de bank toe zat te kijken omdat ik net een pijnblokkade voor mijn hernia had laten zetten. Een dag van te voren heb ik een Marokkaanse schaal opgemaakt met Turks fruit, nougat, baklava, een mooi oosters doosje met daarin de papieren en op die schaal stond onze kameel die we 20 jaar geleden op een bazaar in Port el Kantaoui hebben gekocht.
Een uurtje voordat we zouden gaan, belde het hotel op. Oh jee dacht ik, als we maar kunnen gaan. Ja hoor dat kon, alleen er waren wat problemen met de verwarming, maar ze hadden kacheltjes neergezet en ter compensatie kregen we een ontbijt van het huis. Netjes opgelost. Niks aan de hand. Een paar uur later staken we de sleutel in het slot van de Marrakech Suite. Dromen kwamen weer tot leven op het moment dat we de kamer betraden. In één woord, wauw! De kleuren, de tapijten, de tafeltjes, de lampen alles klopte. Een prachtige badkamer met echt alles er op en eraan en een bed waar je alle dromen in kunt dromen die je ooit hebt durven dromen.
Wat gaf het dat de verwarming werd vervangen door straalkacheltjes, dat de telefoon niet werkte en dat we in het oude gebouw zaten met een deur uit de jaren zeventig, verlaten, leegstaande kamers naast ons en vlekken in het tapijt op de gang? Niets ..Want binnen hadden we ons oosterse paleisje en we hadden wat te vieren. 20 jaar huwelijk waarin we zo ontzettend veel lief en leed hebben gedeeld dat één boekje schrijven echt niet genoeg is.
Na een heerlijk diner en cocktails in de hoogte, liepen we hand in hand naar ons paleis. Om de avond nog romantischer te maken had ik een paar kaarsen gekocht op batterijen en natuurlijk de champagne en het turks fruit meegenomen in het mooie oosterse doosje. Het bubbelbad liep vol, de kaarsen waren aan, de champagne ingeschonken en het bed stond compleet met kameelharen sprei rustig op ons te wachten. Pats! Met een klap viel de stroom uit. We waren al wal giechelig door de wijn en de cocktails dus deze onverwachte wending deed ons enorm lachen. Omdat we geen telefoon hadden, lag mijn mobiel bij het bad dus ik belde naar de receptie. Na vijf minuten was de stroom weer hersteld. Pats, na tien minuten ging het weer.. en weer en weer.. en weer…
Inmiddels was het lachen overgegaan in gemopper en na de vierde keer waren we boos. De situatie was niet grappig meer en eigenlijk ook gewoon onveilig want buiten dat de telefoon niet werkte, was er ook geen nooduitgang verlichting. De kaarsjes op batterij werden onze life saver. Met kaars en al is mijn lief naar de receptie gelopen om verhaal te halen. We konden uiteraard een andere kamer krijgen en een flesje Prosecco, maar aangezien we echt al genoeg hadden gedronken en we maar hadden bedacht dat we beter konden gaan slapen, zijn we in de kamer gebleven. Daarnaast was het alternatief koud en zakelijk, iets dat totaal niet past bij ons 20 jarig jubileum.
De volgende dag, zijn we met frisse moed opgestaan. Het ontbijt was een traktatie op zich. Heel uitgebreid met zalm, sapjes, en heerlijk vers fruit. We mochten nog tot 15.00 uur van de kamer genieten dus dat gingen we doen. Alles werkte , we hadden stroom, het bad liep vol, de bubbels bubbelden en toen mijn lief om een Turks fruit snoepje vroeg, zat er plots een doosje extra in het doosje. Glimmend prijkte daar mijn oude trouwring ,die ik niet meer paste vanwege een breuk in mijn pink een paar jaar terug . Een droom, mijn lief die wederom mijn ring om mijn vinger schoof.
Pats! Daar ging de stroom weer. We gaan, we dachten beide hetzelfde. Onze liefde doet kennelijk alle stoppen doorslaan. De manager bij de receptie heeft het fantastisch opgelost. Wanneer de renovatie helemaal voldaan is, dan mogen we gewoon nog een keer komen dromen. Retourtje Marrakech of een andere suite dat maakt niet uit. Grinnikend kijken we elkaar even later aan..ik denk dat wij ergens anders gaan dromen maar het retourtje nemen wij heel erg graag aan. Top service Toekan! lees verder
