Een beetje suf zit ik vanmorgen in de bus naar mijn werk. Ik heb al een paar dagen niet goed geslapen en het slaapgebrek begint duidelijk zijn tol te eisen. Pas als er iemand geirriteerd begint te schreeuwen tegen de buschauffeur heb ik door dat we verkeerd gereden zijn. De vergissing van de chauffeur wekt een hoop gepiep en ergernis op. Tolerantie en begrip zijn deze ochtend in deze bus ver te zoeken. Met een zucht om zo veel gemopper om me heen, haal ik mijn schouders op. Wat geeft het? Nog geen vijf minuten later komen we via de toeristische route vanzelf weer op de juiste weg.