Deel 4 van mijn reisblog over New York, dag 3. Na veel ziekte, verlies en verdriet besluiten we onze dromen te gaan leven. Na de indrukwekkende tweede dag besluiten doen we het rustig aan. In Central Park komen we tot ons zelf en in het museum van the City of New York gaan we terug naar de oorsprong.
We zijn inmiddels al weer een paar weken thuis. De vaste rituelen zitten er weer een beetje in. Oude sleur die gewoon weer verder gaat zodra je thuis komt. Maar toch is op de achtergrond steeds iets aanwezig wat er eerder niet was. De gelukskalender op de toilet zegt alles..” Beleef mooie herinneringen opnieuw”. Mijn gedachten dwalen af naar de tweede dag in New York. De kus op de top van de Empire State Building, de intensiteit van Ground Zero.
Dag twee van onze droom naar New York is een hele bijzondere. Zo puur als de lucht die je inademt. Als chocolade die smelt op je tong, als liefde voelt als vlinders in je buik. Deze dag kan ik niet anders omschrijven als intens.
Met “dromen leven” begin ik een nieuwe reeks blogs. Begin van dit jaar 2016 hebben we besloten onze dromen te gaan leven. We hebben de laatste jaren genoeg voor onze kiezen gehad. Schildklierkanker, verlies, depressie, en onzekerheid. Het leven loopt nu eenmaal niet altijd zoals je het van te voren uitstippelt. Niemand is zeker van toekomstgeluk. Afwachten heeft geen zin, je moet je geluk zelf creëren en het soms over laten aan de impuls. Een sprong in het diepe en gewoon doen. New York is de eerste droom die we waarmaken. Dit reisverhaal is niet in één blog te proppen. Dat zou zonde zijn en afdoen aan de droom. Dit is leven is deel 1 van onze week New York.
Leef je droom zeg ik altijd tegen mijn kinderen. Waarmee ik bedoel dat ze in hun toekomst vooral niet moeten vergeten wat ze altijd hebben willen doen. Laat je niet tegenhouden door mensen die zeggen dat je iets niet kan. Misschien komt het er niet meteen van, maar ooit komen dromen uit. Tenminste als ze zich beperken tot een redelijk realisme. Miljonair worden of ooit kunnen vliegen zal er niet gauw in zitten.
Je hebt een vlek op je jurk, er zit iets onder je schoen, de raket ijsjes gaan uit de handel, ik stop met schrijven. Eén april! Klinkt het een seconden later. Hoeveel mensen zouden er al in een leuke of minder leuke grap zijn gestonken vandaag? Ik nog niet, maar ik ben benieuwd wat er nog komt en aan de andere kant kijk ik met dubbele gevoelens uit naar wat ik weet dat er komt..
Mijn ogen gaan deze ochtend moeilijk open.Met een half oog kijk ik opzij. Mijn lief zit al met zijn neus in de telefoon zijn facebookberichtjes en kerstewensen via Whatsapp na te kijken. “Zo snurkerd, ben je wakker?!” zegt hij met een mengeling van geamuseerdheid en irritatie.