Van de veilige haven in Manhattan keren we terug naar de realiteit van nu en de realiteit is dat het helemaal niet zo goed gaat. Alsof New York er nooit is geweest, komt de pijn van de thoracale hernia in volle hevigheid terug en ook de spierpijnen en emotionele buien worden weer heviger. Tijd om weer een keer op schildklierhormoon te prikken. Ik stop het weg, houd mijn mond dicht , bezoek geen artsen, ga door, bijt het weg. Ik wil en kan niet toegeven dat het niet goed gaat en toch moet het... was ik maar weer op de plek waar het nog goed ging. Dag vijf in New York, de dag dat we geschiedenis schrijven.
Geschiedenis schrijven (8)
