Spoken
De regen klettert tegen de ramen, de bliksem verlicht mijn inmiddels donker geworden woonkamer. Ik ben net op tijd terug vanuit mijn werk. Ik houd niet van onweer. Het spookt buiten. Net als toen we op het punt stonden te vertrekken met het vliegtuig naar Canada.
Die ochtend krijgen we een herkansing op het ontbijt van vers fruit en wafels van Mickey Mouse hoofdjes. Het is heerlijk rustig in de ontbijtzaal van het hotel. De T-shirtjes zijn vroeg in de ochtend vertrokken. Dat vertrek heeft zijn sporen behoorlijk achter gelaten. Wanneer we door de open deuren kijken van de kamers waar ze verbleven, schrikken we van de enorme puinhoop die ze hebben achtergelaten. De overvolle prullenbak ligt om en hopen afval liggen door de hele kamer heen. Alles is uit de kasten getrokken en het beddengoed ligt verspreid over de vloer. De schoonmaakster die in een leeftijdscategorie valt warbij men in Nederland al lang met pensioen mag, staat er hoofdschuddend en met tranen in haar ogen bij. Met plaatsvervangende schaamte voor wat de jongelui hebben aangericht, troosten we haar. Bij de receptie moet ik mijn ongenoegen over deze groep toch even melden. Ik zou hier zeker terug komen, mits er geen honderden jongeren op onze vloer zouden zitten waardoor de security midden in de nacht gebeld moet worden. Ze zijn er zich van bewust dat ze dit een volgende keer anders moeten doen zeggen ze. Ze schrikken enorm als de foto zien die mijn lief van de achtergelaten kamer heeft gemaakt maar verder is er buiten een stamelend sorry, geen enkele vorm van compensatie.
We hebben nog een paar uur te overbruggen tot we naar de luchthaven gaan die zich maar een kleine twintig minuten rijden van het hotel bevind. We besluiten nog even naar Disney Springs te gaan, want waar anders dan op Disney grond kunnen we het beste afscheid nemen van deze magische reis? We worden op de valreep nog even getrakteerd op een dansshow. Met pijn in ons hart nemen we afscheid van het mooi aangelegde Disney Springs, de luchtballon, het meer met de draak van lego, de vuurspuwende vulkaan en de Disney Stores. Een vriendelijke verkoopster die oorspronkelijk uit Engeland komt en die we die week al een aantal keren gesproken hebben, wenst ons een goede reis naar huis. Verliefd kijk ik nog één keer naar de rose olifant die naar suikerspin ruikt. Dromen mag toch?
Een paar uur later rijden we naar de luchthaven. De handbagage puilt uit met souvenirs en een van de koffers lijkt mij veel te zwaar. Of we moeten bijbetalen is koffiedik kijken. Nog één keer luisteren we naar Kenny’s Get along. Bij de rental leveren we de auto in. Alles verloopt snel en uiterst gemakkelijk. We zijn veel te vroeg, maar mogen al meteen inchecken bij de balie van Britisch Airways. Een vriendelijke dame schudt haar hoofd even bij de veel te zware koffer maar laat ons met een glimlach door. ‘Veel souvenirs gekocht zeker he’?! Ook de security verloopt snel en na een klein half uurtje staan we in de monorail die naar de vertrekhallen toe gaat.
Na een paar uur zitten we in het vliegtuig. Heerlijk ruim want de mensen die naast ons en voor ons zouden hebben moeten plaatsnemen zijn er niet. Vooral voor mijn lief erg prettig met zijn lange benen. Ook op de terugweg is de verzorging weer goed en kijken we een paar prachtige films. Een aanrader is ‘Love Simon’. Als de avond valt, vallen we in slaap. Mijn man met de benen opzij en ik… met in mijn armen een rose olifant.
Helaas.. dat pakt anders uit. Door flinke geluidsoverlast van de jongeren op onze etage waren we vroeg genoeg wakker, maar helaas waren 300 jongeren met gekleurde t-shirtjes dat ook. Alle 300 hadden schijnbaar dezelfde zin in Mickey wafels. In het restaurant was het een drukte en voorla herrie van jewelste. Er was geen doorkomen aan om te kunnen ontbijten. Al zwaar geïrriteerd vanwege de manier van wakker worden door diezelfde grote groep, zijn we naar de eerste de beste I-Hop gereden om daar te ontbijten. Het is zeker niet het allerbeste ontbijt dat we hebben gegeten deze vakantie, maar de pancakes zijn lekker en de service vriendelijk en netjes. Het vette vlees dat oorspronkelijk bij mijn ontbijt zit wordt zonder enige moeite vervangen door ei en toast. We hebben morgen nog een tweede kans voor de Mickey wafels denken we optimistisch.
Na het ontbijt rijden we door naar Kenny Space. De rit van drie kwartier valt reuze mee. We hebben de grootste schik samen. De kennelijk grote zomerhit van Kenny Chesney , get along die we al de hele vakantie onderweg in de auto horen, kunnen we ondertussen luidkeels meezingen. De natuur onderweg is voor mij al attractie genoeg. Moerassen met alligators, de grootste gieren, en zelfs een zee arend op afstand. In de verte zien we de lancering platformen liggen. Indrukwekkend . Zoiets kennen wij in ons kikkerlandje natuurlijk niet.
Aanvankelijk hadden we bij het plannen van deze reis besloten het Kennedy Space centre niet te bezoeken. We hebben beiden niet zo veel met space, maar op enig moment in de reis hebben we ons bedacht. Achteraf zijn we daar heel erg blij mee. Bij de eerste attractie Heroes and Legends, ‘The astronaut hall of fame” vertelt de gastheer ons wat we deze dag absoluut gedaan moeten hebben. Het komt er op neer dat The hall of fame met bijbehorende 3 d film, de tour naar de lanceringplatformen met bijbehorend bezoek aan de hal waar de originele Apollo / Saturn V Raket opgebouwd ligt in verschillende trappen en een bezoek aan het Spaceshuttle gebouw waar Spaceshuttle Atlantis in zijn volle glorie te zien is. Tevens kun je in datzelfde gebouw een realistische simulatie meemaken van een shuttlelancering. Na deze drie grootste attracties waar je overigens al uren mee zoet bent is er nog veel meer te bekijken, maar dit zijn de absolute toppers. Verstandig is om de tour zo vroeg mogelijk te doen want de wachttijden voor de bussen lopen al snel behoorlijk op.
Na de ‘Heroes and legends’ lopen we dan ook meteen naar de bussen. We hebben geluk. Onze wachttijd bedraagt ongeveer 20 minuten en dat is kort voor deze tour van drie kwartier. Foto’s maken is onderweg erg lastig. Zeker als je je net als wij aan de verkeerde kant van de bus bevind en een zeeromvangrijke meneer het uitzicht enorm belemmert met een camera van even grote omvang als zijn hoofd. Gelukkig slaat de irritatie om wanneer op de terugweg blijkt dat het uitzicht ons misschien nog wel beter gestemd is. Het enorme NASA complex maakt indruk. Zo veel ruimte.
Tijdens de tour hebben we een tussenstop bij de Apollo/ Saturn V hal om de originele raket te bekijken. De raket die in stukken opgebouwd ligt is van enorme omvang. Een foto van mijzelf onder de raket geeft een kleine indruk van hoe groot, dat groot is. Het is zelfs onmogelijk om de raket in zijn geheel op de foto te krijgen. De Saturnus V is 110,60 meter hoog en heeft een diameter van ongeveer 10 m. Met een startgewicht van 3000 ton is het de zwaarste lanceerder die ooit volledig succesvol gevlogen heeft.( bron Wikipedia.org)
Na dit indrukwekkende bezoek aan de Saturn V, een klein hapje eten, en andere ontdekkingen die we in deze hal hebben gedaan, stappen we weer in de bus op de terugweg naar het park. Daar aan gekomen stappen we een enorme spaceshuttle binnen waar o.a. de originele spaceshuttle Atlantis tentoongesteld wordt. Ook deze maakt indruk. Daarnaast wordt de wijze waarop de astronauten slapen, eten en naar het toilet gaan, duidelijk weergegeven. In 8,5 minuten maken we een realistieche lancering mee met een spaceshuttle. We kunnen kiezen tussen de experience met realistische beweging en eentje met alleen uitzicht. Omdat we denken in Epcot al te zijn ingewijd, durven we de beweging wel aan. Even later zitten we met klapperende nekwervels door het effect van de G krachten achterovergedrukt in onze stoel. Op het moment dat we denken dat onze nek het begeeft, lijken we gewichtloos te zweven in de ruimte met een prachtig uitzicht op de aarde. Met een aangrijpend bezoek aan het ‘forever remebered” een tribute aan de 14 gevallen astronauten van de verongelukte Challenger en Columbia sluiten we het bezoek aan deze Shuttle hal af.
Moe maar zeer voldaan stappen we tegen vijf uur de auto weer in naar ons hotel. Onderweg krijgt manlief nog even de schrik van zijn leven als we nog geen halve meter van de weg een alligator in de berm zien liggen. Ik ben meer dan opgetogen dat ik nog één keer voordat we morgen naar huis vliegen dit intrigerende dier van dichtbij heb mogen zien.
Als we na een kleine drie kwartier rijden in ons hotel aankomen, nemen we nog een verfrissende duik om later op de avond ons galgenmaal te nuttigen bij Olive Garden een nabijgelegen Italiaanse keten. Het is werkelijk weer onvoorstelbaar wat we daar allemaal te eten krijgen voor de prijs de we uiteindelijk betalen. De overheerlijke salade en verse warme breadsticks zijn gratis en na de shareable nacho’s met pastasaus en gesmolten kaas zitten we eigenlijk al te vol voor het nog veel lekkerdere hoofdgerecht. Het lijkt alsof ook onze maag begrijpt dat we naar huis gaan en zich weer aanpast op Nederlandse porties. We leggen de uiterst vriendelijke ober uit dat we gewoon over en overvol zitten en dat we morgen naar huis vliegen. Zijn respons is een nieuwe versgebakken portie breadsticks die hij ingepakt heeft voor de reis. Hier voor onderweg zegt hij.. Wat is dit toch een heerlijk land.
Dat we ons niet alleen op de afstanden hebben verkeken blijkt als we ons later inchecken in het laatste hotel. We dachten voor de laatste dagen een luxer resort te hebben geboekt om nog even te relaxen voordat we naar huis zouden vliegen echter dat valt tegen en van relaxen komt weinig.
The Clarion Inn in Lake Buena Vista is een prachtig hotel. De kamer is ruim, compleet, netjes en vooral heel erg schoon. Ook dit enorme hotel blijkt uit heel veel gebouwen te bestaan. Er zit een heerlijk zwembad bij waar we ook veelvuldig gebruik van maken. In de wensput achter het hotel in de tuin doe ik een wens die ik niet verklap. Wat er tegenvalt is dat het een aangesloten Disney hotel blijkt te zijn en uitgerekend hier in dit hotel alle gekleurde T-shirtjes met zomerkamp jongeren die we al de gehele vakantie tegenkomen, zich hebben neergestreken. De laatste dagen rust waar we dus op hebben gehoopt is ver te zoeken.
Toch ligt dat ook een beetje aan ons zelf. We zitten nog helemaal in de flow van Disney, ieder dag reizen of een uitstapje, dat een dag niets doen bijna zonde van de tijd lijkt. We hebben immers nog maar twee dagen hier. Waarom niet ten volle genieten en benutten. Rusten kunnen we thuis ook. We stappen dus maar weer de auto in om even goed te gaan shoppen bij de naastgelegen shopping outlet. We scoren er leuk een paar kledingstukken voor soms wel 70% korting en hopen vurig dat we nog voldoende ruimte in onze koffer of handbagage over hebben. Na het shoppen duiken we het koele zwembad in. Het is deze vakantie de eerste keer dat we water voelen dat koeler is dan onze lichaamtemperatuur.
In de avond rijden we naar Disney Springs. Daar zijn we natuurlijk al geweest maar vandaag is het zaterdag en op zaterdagavond is er extra veel vertier met live muziek e.d. Daarnaast brandt dan alle sfeerverlichting. Gezellig! Als we aan komen rijden staat er al aangegeven dar de parkeergarages van vijf lagen helemaal vol zitten. Verschrikt rijden we door naar de tweede parkeergarage die ook vol aangeeft maar we rijden toch naar binnen. Meteen op laag 1 kunnen we de auto al kwijt. Iets klopt er niet helemaal, maar wij zijn binnen! Op naar de feestelijkheid!
Helaas, na de eerste meters, pakt zich een dreigende lucht boven ons hoofd samen en binnen een paar seconden komt de regen met bakken uit de hemel vallen. Okee. We zijn wel wat gewend als doorgewinterde Hollanders, maar vandaag hebben we echt geen zin in regen. De weergoden weten echter niet van ophouden en de regen houdt aan. We schuilen van winkel tot winkel. Ondertussen scoort mijn lief een paar zilveren Aligator oorbelletjes voor mij. Ik ben er dolblij mee. In de Disney store word ik helemaal verliefd op een rose olifant die naar suikerspin (Coton Candy) ruikt. Ik laat hem toch maar liggen. Iets in mij blijft smachten..
Als het iets droger wordt lopen we snel over de brug naar het restaurant waar we die avond wilden gaan eten. De lava lounge is een restaurant onder het vooral bij kinderen populaire Rainforest Café. Het ligt op een prachtige plek aan het water met uitzicht op Disney Springs . We bemachtigen nog net een laatste plekje aan het water aan de open pui. Ondanks de regen en het onweer dat steeds harder gaat, blijven we heerlijk droog. Wanneer in Disney het vuurwerk de lucht in gaat zitten we eerste rang. Het eten is werkelijk voortreffelijk. Naar wat ik later hoor, beter dan in het bijbehorende Rainforest Café en in ieder geval een stuk minder luidruchtig. Hoewel ik moet toegeven dat ik de aankleding van het Rainforest Café echt erg leuk vind met dieren uit het oerwoud die interactief beweging en geluid produceren en een vulkaan die om het half uur op uitbarsten staat met rook en vlammen.
Na het eten houdt het onweer eindelijk op. Het wordt droog en de temperatuur is aangenaam. Nog een paar uur genieten we van Disney Springs op zaterdagavond met gezellige livemuziek, lampjes en open winkeltjes en gaan vervolgens moe maar voldaan naar huis. Morgenvroeg willen we ontbijten bij het hotel want daar hebben ze Mickey Mouse wafels en vers fruit en daarna rijden we naar Kennedy Space in Cape Canaveral voor een vlucht naar de maan.
We leerden elkaar kennen door de schildklierkanker. Ieder in een ander continent maar met dezelfde ziekte, restklachten en verdriet. Beiden voornemens de informatievoorziening en het begrip voor nieuwe patiënten en hun naasten te verbeteren. De Engelse vertaling van mijn boek Goede kanker bestaat niet, was ook in de VS doorgedrongen . Zij was of eigenlijk is nog steeds verbonden aan Thyca, de Amerikaanse schildklierkanker patiëntenvereniging. Ze benaderde mij via social media omdat ze mijn boek graag wilden veilen op een schildklierkanker congres in Los Angeles. We raakten aan de praat, ze vertelde dat haar vader oorspronkelijk uit Amsterdam kwam en dat ze dat jaar Amsterdam zou bezoeken met haar dochter en haar vader. Mijn lief en ik hebben toen een dag samen met hen in Amsterdam doorgebracht. Het was alsof we al jaren vriendinnen waren. Toen we de reis naar Florida boekten, zei ze meteen. Wij komen op visite en nu zijn ze hier. Bijzonder hoe je via social media vriendschappen kan maken die je normaal nooit zou hebben.
Meteen bij het ontbijt springt de vonk weer over. We ontmoeten vandaag ook haar lief. Ook dat klikt meteen. De heren hebben heel wat te delen met elkaar. Na het ontbijt gaan we met onze rental naar The Orlando Eye en naar Sea Life. The Orlando Eye zou met 122 meter hoogte het grootste reuzenrad zijn maar The London Eye blijkt toch echt hoger te zijn met maar liefst 135 meter hoogte. Niet alles is dus groter in de VS. Icon Orlando Eye gaat in ieder geval hoog genoeg om de skyline van Orlando te zien, de vele pretparken rondom Orlando Hoe dan ook het uitzicht dat zich helemaal uitstrekt tot Cape Canaveral aan de kust van Florida is adembenemend.
Na de vlucht in The Orlando Eye gaan we na wat gedronken te hebben Sea life binnen. De verwachting is hoog. De plaatjes op internet en de brochures zien er zo mooi uit. Ik ben persoonlijk dol op vissen. Op een of andere manier kalmeren ze me. Bij de eerste ruimte waar we binnen lopen is die kalmte ver te zoeken. Scholen vissen zwemmen als hieperpietjes achter elkaar in rondjes om dol van te worden. Gauw doorlopen zeggen we alle vier tegelijk. Een ruimte verder begint men mijn visie op vissen wel wat meer te begrijpen en bij de kwallen die dromerig door het water heen zweven is in ieder geval mijn Amerikaanse vriendin om. Langzaam lopen we verder langs maar ook onderlangs de haaien , roggen, sea turtles, Nemo, Dory en andere prachtige vindragers. We hebben met zijn vieren de grootste schik, maar toch valt het tegen. Voor de gecombineerde toegangsprijs van zowel Orlando Eye als sealife en de tijd die je dan doorbrengt. Betaal je met een slordige 40 dollar per persoon inverhouding tot andere attractie parken erg veel geld.
Ondertussen zijn we hongerig geworden. Onze vrienden kennen een restaurantketen waar je schijnbaar lekker pizza’s kunt eten dus we gaan richting de dichtstbijzijnde Uno.
De Uno is gezellig en het eten is inderdaad verrassend goed. Zeker voor de prijs. Als apetizer nemen we twee verschillende shareables waar we de vingers bij af likken. Eigenlijk vullen deze al weer voldoende maar het hoofdgerecht moet nog komen. Mijn vriendin heeft zalm gekozen, haar lief de pizza waar hij zo’n zin in had, mijn lief gaat uiteraard voor de hamburger en ik zelf kies de mini hamburgertjes.
Onder het eten raken we niet uitgepraat over ooit Michigan te bezoeken waar zij wonen en alle plaatsen in de VS en elders die we nog willen zien. Onze volgende droom is om de Niagara falls te zien. Maar dan ‘moet’ je helemáál bij ons komen! Roepen onze vrienden beiden uit , ‘dat is maar vier uur rijden vanuit ons!’ We worden allemaal steeds enthousiaster. Waarom niet onze volgend droom combineren met een gezellige visite aan onze vrienden? De plannen worden steeds concreter. Zelfs de menukaart voor wanneer we komen logeren in hun gastverblijf aan het meer wordt al uitgestippeld. Hoe welkom kun je je voelen? Ik voel me wat bezwaard, we kunnen onze vrienden toch geen week of langer belasten met ons bezoek. Nee blijkt geen optie. Als we komen, moeten we bij hen logeren. Haar lief blijkt in het bezit te zijn van een oude Ford Mustang, iets waarvan mijn lief altijd al van droomt eens in te kunnen rijden. ‘Nou dan doen we dat toch’, luidt het antwoord.
Na het eten gaan we na een klein bezoek aan de Flee Market terug naar het hotel om even een uurtje te rusten. Wij hoeven geen avondeten meer. Die avond gaan we nog gezellig naar Old Town, de vijftiger jaren plek waar mijn lief en ik al eerder waren die week. Als we een paar uur later moe maar voldaan in bed liggen, gaat mijn sms. Onze vrienden staan midden in de Wallmart om spullen te halen om Cosmopolitans te mixen en vragen of we nog zin hebben om mee te doen. Ja duhhh natuurlijk! Snel trekken we onze kleren weer aan en halen onze vrienden op bij de Wallmart. De Liquor store blijkt al dicht te zijn dus in plaats van de zelfgemaakte cocktails wordt het bier en wijn. Geeft niks, net zo gezellig en onze vriend belooft ons een cocktail als we Michigan bezoeken.
We kletsen tot diep in de nacht. Het lijkt alsof we alle vier het onvermijdelijke afscheid proberen uit te stellen. Helaas gaat dat niet. De volgende ochtend zullen zij na nog één gezellig gezamenlijk ontbijt weer terug vliegen naar Michigan en gaan wij op weg naar ons laatste hotel waar we nog even een paar dagen tot rust gaan komen tot we terug vliegen naar huis. We hebben intens genoten van onze dag samen en koesteren deze speciale vriendschap.
Till we meet again, Lisa and Phil xx
We hebben er lang naar uit gekeken, jaren zeg maar, of misschien wel altijd. Dat we bij elkaar horen weten we al heel lang maar als het op Disney aan komt hebben mijn lief en ik in elkaar een absolute soulmate gevonden. Ieder jaar al sinds de opening van Disneyland Parijs gaan we op koninklijk bezoek in het rose kasteel. Onze kast én kerstboom getuigt stilletjes van onze grote liefde voor Disney. Al jaren dromen we er van om ook het blauwe kasteel van Disney World in Florida in het echt te zien. Vandaag is dus eindelijk de vervulling van een langgekoesterde wens, een droom die werkelijkheid wordt.
Vanaf de parkeerplaats gaan we naar het vervoerspunt naar het park. Magic Kingdom is alleen te bereiken via de boot of de monorail. Voor de heenweg kiezen we de boot. In de verte zie je aan de overkant van het water het kasteel liggen Een onbeschrijflijk gevoel van intens geluk kriebelt in de buik bij iedere meter dat we dichterbij komen. Wanneer we er bijna zien, krijg ik een dikke keel en wellen de tranen op. Als ik opzij kijk naar mijn lief zie ik bij hem dezelfde emotie. ‘Knijp me eens’, zeg ik zachtjes in zijn oor.
De overeenkomsten met Disneyland Parijs zijn bij binnenkomst al opvallend. De diverse ‘landen’ zitten in dezelfde hoeken en vooral de Mainstreet is nagenoeg identiek qua opzet. Zelfs de plaats waarop bepaalde zaken zitten zoals ‘Caseys Corner’ en de ijssalon ertegenover zijn exact hetzelfde. Toch zijn er ook veel verschillen. Zo is het kasteel hier blauw wit en kun je er niet doorheen lopen. De Mainstreet heeft geen arcades. Wat de doorloop met name met parades wat lastiger maakt. Ook in de attracties zitten veel overeenkomsten maar ook weer grote verschillen. Het blijft natuurlijk een kwestie van smaak welke attractie je waar mooier of leuker vindt. Phantom Manor bijvoorbeeld, een van onze grootste favourieten is in Florida een langere rit die ik persoonlijk mooier vind, maar het huis zelf aan de buitenkant oogt in parijs veel meer als een spookhuis. Zo is ook ‘The Pirates of the Caribbean nagenoeg hetzelfde maar toch sfeervoller in Parijs. Ook de rit van de ‘Big thunder mountain’ oftewel het mijntreintje, vinden wij persoonlijk leuker in Parijs. Daarentegen zijn er zo veel meer andere attracties die in Parijs simpelweg niet bestaan. Daar genieten we extra van. Ook vandaag zijn we enorm blij met de fastpasses die we van te voren hebben kunnen boeken via de Disney app.
Het is wederom extreem heet. Waar we in Animal Kingdom en Epcot nog redelijk wat verkoeling konden vinden, is dit in Magic Kingdom beduidend lastiger. Lang niet alle wachtrijen hebben een waaier, laat staan airco. Wanneer het in de middag ineens veel drukker is dan in de ochtend en de vele kinderen in het park duidelijk last krijgen van de hitte en vermoeidheid, gaat de lol er ook bij ons een beetje af. We leggen het tempo even een tandje lager. Bij Casey’s eten we een chili cheese dog. Deze blijkt een reuzenformaat te hebben. Als we nog maar een plaatsje over houden voor Tony’s het gereserveerde avondeten bij het restaurant van Lady en de Vagebond.
Eigenlijk is het te heet om in de zon naar de parade te kijken, maar die willen we echt niet missen. Terwijl manlief een ijskoude lemonade aan het halen is, bemachtig ik op de valreep een mooi plaatsje in de schaduw van een afdakje. We genieten met volle teugen van alle wagens. Wanneer mijn heldin ‘Alice in Wonderland’ voorbij komt word ik , of liever gezegd mijn t shirt en oortjes van de kolderkat, herkent door de madhatter. Hij seint Alice meteen en ze zwaaien enthousiast als ware ik de echte kolderkat. Ik ben te hyper om te reageren met een foto. Pas als ze voorbij gaan en het witte konijn me nog even uitzwaait, ben ik weer bij mijn positieven.
Begin van de avond eten we heerlijk bij Tony’s, een Italiaans restaurant in de sfeer van Lady en de Vagebond. Het eten is echt voortreffelijk, zeker voor de prijs die we uiteindelijk af moeten rekenen. Het valt ons op dat het eten in de Disneyparken in de VS beduidend beter zijn en in verhouding ook een stuk goedkoper dan in Parijs. Zo ook de hygiëne op de toiletten en de algehele netheid van het park.
Na het eten doen we de Phantom en de Pirates nog een keertje aan en pakken we ook de Big Thunder Mountain nog even mee met het plan om daarna alvast klaar te gaan zitten voor Happily ever after. Het vuurwerkspectakel van Magic Kingdom. Dat loopt net even anders. Wanneer we uit de achtbaan komen, blijken all plaatsen rondom het kasteel bezet. Ondertussen pakken de wolken zich voor de zoveelste dag op een rij, onheilspellend samen. Mijn lief stelt voor om even wat te drinken te halen en een cupcake van Minni Mouse waar ik al de gehele dag om loopt te zeuren. Nog geen kwartier later lijkt het alsof de hemel openscheurt en alle regen in een grote bak over iedereen wordt uitgestort. De plensbui veroorzaakt een complete leegloop in het park. De rood en gele t-shirtjes zomerkamp jongeren die we al de gehele week tegenkomen rennen van links naar rechts op zoek naar de uitgang. Wij staan droog, maar mijn cupcake overleeft de commotie helaas niet.
Een half uur later wanneer het vuurwerk kan beginnen staan we vlak voor het kasteel. Het voelt weer net als toen we die ochtend met de boot het kasteel in de verte zagen liggen. Emotie hoog in de keel en wanneer de lichtjes van de wensballonnen van rapunzel en het liedje van Tarzan, You’ll be in my heart klinkt, rollen de tranen over mijn wangen. Ik kan het niet stoppen zoveel emotie komt er tegelijk binnen. Als we even later hand in hand naar de uitgang lopen en de monorail naar de parkeerplaats terug nemen kan ik maar aan één ding denken…
Wij zijn samen, “happily ever after”
Op de vierde dag van juli wordt traditioneel de onafhankelijkheid gevierd welke op 4 juli 1776 schriftelijk is bevestigd tussen de Verenigde Staten en het Koninkrijk Groot- Brittannië. Dit gaat op veel plaatsen gepaard met een groot vuurwerk dan wel georganiseerd op een vaste plaats, dan wel privé bij families in de achtertuin. Toen we deze reis aan het uitstippelen waren, was één ding voor ons duidelijk. The 4th of july compleet met groot vuurwerk, willen we meemaken onder de bevolking. Die avond zou er in het Lakefront Parc in Kissimee een festival zijn met aansluitend vuurwerk. Dus ons plan is snel gemaakt. Eerst gaan we naar Disney Springs en in de avond naar Kissimee.
Disney Springs is zoals de naam al aangeeft op en top Disney. Schoon en tot in de puntjes verzorgd, prachtig aangelegd, Disney Stores, restaurantjes, barretjes, winkels voor ieder wat wils van familiezaak tot de duurdere kledingmerken. De parkeergelegenheid is enorm en niet onbelangrijk, gratis! Het terrein is behoorlijk groot . Goed om je er uren te vermaken zeker op het tempo waarop wij ons vandaag voortbewegen. Het is enorm heet en de luchtvochtigheid is hoog. We lopen van airco naar airco wat ervoor zorgt dat we het goed en lang kunnen uithouden. Ik heb eerder last van pijnlijke, vermoeide voeten dan van de warmte.
Manlief heeft van die voeten schijnbaar geen last want die bedenkt dat we op de terugweg nog wel ‘even’ naar de outletvillage kunnen gaan. Want, zo stelt hij, daar zit een Disney Store met spullen tegen outlet prijzen. Hij weet natuurlijk wel waar hij mij mee kan lokken. Dat ‘even’ blijkt iets langer te zijn. Het is er vanwege de 4th of july sale zo enorm druk dat het over de koppen lopen is. Koffers lijken gratis te worden weggegeven want je struikelt letterlijk over de Chinezen met hun handen vol koffers van groot formaat. De schreeuwerige grote groep rode en gele t- shirtjes Zuid- Amerikaanse jongeren die op zomerkamp zijn, komen we ook hier weer tegen. Kortingen van 70% op de grote merken zorgen voor grote rijen om de winkels in te kunnen. Mijn humeur zit ondanks de hitte onder het vriespunt en we besluiten later die week wel een keer terug te komen als de 4th of july gekte over is.
Op de hotelkamer vallen we weg in een powernap om na een uurtje weer in de auto te zitten op weg naar Lakefront Parc Kissimee voor het grote vuurwerkfeest. De lucht is onheilspellend donker en naarmate we in Kissimee aankomen is zijn de losse donkere wolken uitgegroeid tot één grote inktzwarte rolwolk. Als dat maar goed gaat! Dat gaat het niet. Nog voordat we het park bereiken barst er een regenbui los die straten letterlijk schoon spoelt. Het feestelijk versierde park is binnen een paar minuten omgetoverd in een druilerige modderpoel. De wind is zo hevig dat tafeltjes en stoeltjes door de lucht vliegen. De rood-wit-blauwe versiering kapot gescheurd door de wind en de regen wordt in één klap boomversiering.
Na een uurtje is de regen en de wind zichtbaar minder. Veel mensen pakken de festiviteiten weer op, maar het merendeel vertrekt, doorweekt naar huis. Wij gaan met regenponcho aan de waterkant zitten. Mijn rood witte blauwe sterretjes ketting geeft vrolijk licht onder het plastic. Nederlanders zijn immers wel wat regen gewend. Om 21.00 uur zien we om ons heen aan de overkant van het meer al heel wat vuurwerk losbarsten. In de verte zien we zelfs het vuurwerk van Disney World omhoog schieten. Eigenlijk overal, behalve aan het Lakefront Parc. Het begint weer harder te regen. Stilletjes aan beseffen we dat we nog niet eens gegeten hebben. Een meegenomen zakje nootjes voldoet als avondeten. Honger hebben we toch niet. Even later horen we dat het vuurwerk is uitgesteld naar 23.00 uur. Met in ons achterhoofd meegenomen dat we de volgende dag vroeg Magic Kingdom gaan bezoeken en het feit dat van uitstel ook afstel kan komen, besluiten we het vuurwerk te laten voor wat het is.
Op de terugweg naar huis worden we om ons heen alsnog getrakteerd op het mooiste vuurwerk. De een na de andere vuurpijl schiet de lucht in om met de mooiste bloemen tot ontploffing te komen. Doorweekt, maar met een dikke glimlach rijden we naar het hotel. De rood- wit- blauwe lampjes om mijn nek branden nog steeds.
Happy 4th of July!
Ook deze dag is weer enorm warm, maar binnen Animal Kingdom is gelukkig veel schaduw en afkoeling te vinden door de bomen, airco in de wachtrijen en waterpunten om je fles te vullen. Zelfs gratis ijswater. Het park met de Tree of life (Baobob tree) met daarin 325 uitgehouwen dieren gemaakt van een oud olieplatform is prachtig aangelegd qua natuur en dieren. Alles klopt. In het Azië gedeelte waan je je in het verre oosten en in het Afrika gedeelte verwacht je ieder moment een leeuw die de hoek om komt. Net als Epcot is het park gewoon schoon, zelfs op het toilet zou je bij wijze van spreken haast van de grond kunnen eten. Geen snippertje papier ligt er op de grond. Alleen van de aankleding al kan ik uren genieten. Daar hoef ik niet eens een attractie voor te doen.
We beginnen de dag in het dinosaurusgedeelte. Dit deel van het park is iets meer gericht op kinderen, maar omdat wij nog nooit in Animal Kingdom zijn geweest, willen we alles, zien. Nadat we een reis door de tijd hebben gemaakt op zoek naar een zeer zeldzame dino en bijna zijn geraakt door de meteoriet die de ijstijd veroorzaakte, zoeken we verkoeling in de wildwaterbaan.We hebben geen fastpass voor deze rit en de verwachting is dat het door de hitte in de middag rijen dik wachten zal zijn doen we dit aan het begin van de dag. We kunnen zo doorlopen. Een kleine tien minuten later staan we zeiknat en kronkelend van het lachen weer buiten waar we de nieuwe attractiegangers zelf kunnen natspetten vanaf de kant.
We drogen weer op in de vogelshow waar ik mijn grote vriend ‘The American Eagle’ van zeer dichtbij kan bekijken. Even later gaan we naar de Expedition Everest, een achtbaan gemaakt door een Nederlands bedrijf dat een replica heeft gemaakt van de Mount Everest en als thema de legende van de yeti, de verschikkelijke sneeuwman, heeft. Van te voren hebben we heel wat youtube filmpjes bekeken van deze wilde rit en eerlijk gezegd durfde ik niet zo goed in te stappen. Niet omdat ik niet van achtbanen houdt, verre van, maar niet van achtbanen die achteruit gaan. Met knikkende knieën stap ik toch maar in. We hebben immers niet voor niets fastpasses geboekt. De rit is in één woord geweldig! Deze achtbaan is echt super gemaakt. Je zou bijna geloven dat de Yeti echt heeft bestaan of nog steeds doet..
Na de doldwaze rit, gaan we op safari door Afrika. Een soort safaritocht Beekse bergen, maar dan niet met de eigen auto. Ook hier hebben we een fastpass voor. Onderweg komen we de big five tegen en nog veel meer diersoorten. Bij musicalshow ‘The Lion King’rusten we uit en koelen we weer even af in de airco. De hitte is bijna niet te verdragen. De vochtigheidgraad stijgt met de minuut en even later krijgt de lucht een onheilspellend gitzwarte kleur. Met een ‘ik denk dat we heel snel moeten schuilen”valt de eerste druppel en de eerste klap. We duiken snel de musicalshow van “Finding Nemo”in. Net op tijd, want eenmaal binnen slaat vlakbij met een misselijkmakende klap de bliksem in. Anderhalf uur later staan we weer buiten in een ineens veel beter houdbare temperatuur. De musical was zeker geen verloren tijd want we hebben enorm genoten.
Die avond eten we, op aanraden van enthousiaste Disney kennissen die daar eerder zijn geweest, bij Yak & Yeti. Een thematisch Aziatisch restaurant, sfeervol ingericht met Noord Indiaanse en Nepalese invloeden. De bediening is snel en vriendelijk. Als je mij vraagt hoe het eten was, kan ik alleen maar zeggen dat dit werkelijk het lekkerste is dat ik ooit heb gegeten. En dat in een pretpark, compleet onverwacht en alles overtreffend en dat alles voor een zeer redelijke prijs.
Zeer voldaan lopen we het Pandora in. Het parkgedeelte in Animal Kingdom dat is gebaseerd op de film Avatar. We vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een aankleding! Zeker in de avond als de lampjes aangaan. We lopen naar de grootste attractie van Pandora, en tegelijk van geheel Animal Kingdom. Avatar de fligt of Passage. De gehele dag heeft hier 150 minuten wachtrij voor gestaan. Nieuwsgierig naar het waarom van deze extreem lange wachtrij, lopen we even later naar de ingang van de fastpass ingang. We zijn in het gelukkige bezit van letterlijk de laatste fastpass kaartjes voor deze rit. Als we weer buitens staan na deze rit, kunnen we niet omschrijven hoe geweldig mooi deze attractie is geweest. Dit is niet iets dat je kunt navertellen, of nakijken op een youtube filmpje. Dit moet je beleven, voelen… Ik kan oprecht zeggen dat dit de mooiste attractie is die ik ooit in een pretpark heb mogen beleven. Ik vraag me af of er ook maar iets is of nog gemaakt zal worden dat dit zal overtreffen.
Na de droom van Avatar flight of Passage boekt mijn lief op de valreep nog kaartjes voor de Rivers of Light tribune. Een spectakel op het water met drijvende bootjes en een kleurige fonteinshow waar je dromerig van wordt. Tranen wellen op en de emotie zit hoog in de keel als we na deze mooie afsluiter naar de uitgang lopen en het treintje ons weer netjes bij de auto af zet. Wat een dag. Deze moeten we even verwerken.
Morgen, de 4th of july oftewel Independance day, nemen we een rustdag..
De verzorging is top, maar de bedden zijn helaas van wat mindere kwaliteit. Jammer, want we zullen hier de meeste nachten gaan doorbrengen. De afstanden tot de Disneyparken blijken nog kleiner te zijn dan we aanvankelijk dachten toen we boekten. Ons hotel ligt op hoogstens 10 minuten met de auto van alle parken en Disney Springs. Iets wat The Red Lion ondanks de vette ramen, de bedden en de vreselijke vochtigheid bovenaan zet in de lijst aantrekkelijke hotels. Ook het uitgebreide ontbijt voor minder dan 10 dollar en de betaalbaarheid van dit hotel zo dicht in de buurt van Disney, is een grote plus.
Die avond eten we voor weinig geld enorm lekker bij the little Greek in Celebration, een door Disney aangelegd plaatsje vlakbij ons hotel. Na het eten duiken we Old Town in. Old Town is een in jaren vijftig stijl opgezet entertainment straatje vol winkeltjes, restaurantjes, barretjes en een kermis. Wanneer het donker wordt en de lampjes aan gaan is het er iedere avond gezellig druk met optredens en autoshows. Omdat we de volgende ochtend vroeg naar Epcot gaan kopen we op de terugweg bij de Wallmart een klein ontbijtje. Wallmart is een belevenis op zich. Een enorme grote winkel waar je werkelijk alles , maar dan ook alles kan kopen. Van supermarkt, tot auto onderdelen, kleding en een enorme Disney afdeling met Disney trademark artikelen voor belachelijk weinig geld.
De volgende ochtend staan we vroeg op om naar Epcot te gaan. We zijn te vroeg als we aankomen. Voordeel is wel dat we de auto vooraan op de parkeerplaats kwijt kunnen en lopend naar het park kunnen. Een van de kaartjes die we van te voren hadden aangeschaft, weigerde dienst. Een vriendelijke dame had binnen drie minuten de pas geactiveerd en nog beter ook alle fastpasses en dinerreservations er weer opgezet. Echt heel erg druk is het niet maar de temperatuur van 40 graden omgerekend is ook zo hoog dat veel mensen vandaag maar het water zijn gaan opzoeken denk ik. Toch staan er op veel plaatsen grote waaiers en is er in de overdekte wachtrijen ook veel airco. Overal staan waterpunten om je fles bij te vullen.
Epcot, gericht op space, toekomst, land en water is een leuk park dat we in Europa niet kennen. In de grote bol zien we onze toekomst en in mission space worden we naar de maan geschoten in een simulatie spaceshuttle. Als fervente Disneyland Parijs gangers dachten we dat we in een soort van Star Tours gingen. Verre van, blijkt als we even later met klapperende kaken en een strakgetrokken facelift wee naar buiten stappen. Heel eerlijk was ik blij dat ik nog niet had gegegeten. ‘Souring’ is een van de mooiste attracties in Epcot, misschien wel dé mooiste. Zwevend door de wolken, een duik in de Niagara Falls, de Eifeltoren in Parijs en een bezoek aan de olifanten in Afrika waar je het verse gras kan ruiken, het lijkt wel een droom.
Finding Nemo is in deze hitte letterlijk de coolste attractie. Alleen daarom al zijn we er drie keer in geweest. In het landengedeelte maken we een reis door de wereld. We doen in een paar uur tijd China, Italie, Mexico, Canada, Duitsland, Engeland, Frankrijk en Noorwegen aan en ook binnen de landen zijn de leukste attracties te vinden. Dolblij ben ik dat we een fastpass voor ‘Frozen’ hebben. Met een brok in de keel en de tranen hoog, verlaat ik het bootje als het voorbij is. Ook uit deze droom wil ik niet ontwaken.
In de avond eten we bij de Garden Grill. Een ronddraaiend caracter dining restaurant waar je het traditionele tahnsgiving diner krijgt voorgeschoteld. Pluto, knabbel en babbel en Mickey komen vaak langs om te knuffelen en natuurlijk gaan we veelvuldig op de foto. Rond 21.00 uur, tegen het einde van de avond wachten we moe, maar voldaan op het vuurwerk aan het water. Het prachtige vuurwerk en de verlichte bol maakt de dag compleet. Met een klein traantje in mijn ooghoek wandelen we even later naar de auto.
Een uur later vallen we in een diepe slaap, benieuwd wat de dag van morgen ons brengt in Animal Kingdom.
Omdat het niet zo ver is en we anders echt veel te vroeg in ons volgende hotel aankomen, gaan we eerst naar de nabijgelegen Outlet. Voor belachelijk weinig geld verkopen ze de grootste merken. Om maar een voorbeeld te geven. Levi’s voor 17 dollar of Converse Schoenen voor 16 dollar. Hier komen we voor het eerst tegen. Groepen met jongeren in dezelfde t shirtjes. Later blijkt dat ze overal ons pad blijven kruisen.
Na een paar uurtjes rijden we verder naar Fort Lauderdale. We zijn reuze benieuwd naar het hotel en vooral de kamer. We hebben de bruidsuite geboekt met een jaccuzi op de kamer. Op het plaatje zag het er geweldig uit, maar wanneer we aan komen rijden moeten we eerst drie keer kijken of we wel goed zitten. Wat een “getto hotel”roep ik teleurgesteld uit. Niets blijkt minder waar. Het is geen op en top luxe in het Royal Beach hotel zoals het plaatje suggereert, maar de kamer met een eigen, nou ja eerlijk gedeeld met een paar buren, zwembad voor de deur is heel netjes, ruim en inderdaad voorzien van een reusachtige jaccuzi. In de cocktailbar maken we kennis met de Russsche eigenaar en die avond dineren we voor de verandering eens in het hotel. Op mijn menukaart staat ‘shrimp & lobster’ en op die van mijn lief zalm. Heerlijk! In de avond lopen we naar Commercial Boulevard aan de zee. Het is er gezellig druk met eettentjes, barretjes, winkeltjes en een pier waar veel mensen zitten te vissen en een fantatstisch uitzicht. Een paar pelikanen vliegen boven ons hoofd over de zee op zoek naar hun avondmaal.
De volgende ochtend ontbijten we bij New York Deli met pancakes en eieren. Op het programma staat een bezoek aan de zee voor een duik maar donkere wolken pakken zich samen en al gauw stort de regen zich wederom met flinke bliksemschichen uit de hemel. Omdat de regen daar nooit lang duurt, rijden we naar Hugh Taylor Birch Parc om eerste even te wandelen om dan in de middag alsnog de zee in te duiken. Dat even wandelen in een park blijkt daar toch even anders te zijn dan hier park bezoeken. Het lijkt wel een dierentuin, maar dan zonder hokken of hekken. We vallen van de ene verbazing in de andere. Wat een dierenrijk!
Zeekoeien, eekhoorns, schildpadden, wasberen, gigantische krabben, vlinders in allerlei soorten en maten en een heuse valk. We komen plantensoorten tegen die bij ons in Nederland alleen als kamerplant kans op overleven hebben en langs de rivier liggen de miljonairshuizen met boten ervoor geparkeerd die net even iets groter zijn als het mototbootje voor de deur in onze duurdere wijken. Mijn lief vind er de pluizenbomen die hij zo graag wilde zien, geen idee hoe ze heten maar weelderig zijn ze. De meest imposante boom is de “Huge Banyan Tree”. Een boom van meer dan 100 jaar oud die zichzelf onderhoud door zijn takken de grond in te werpen als ankers. Omdat het weer begint te onweren, schuilen we bij strandtent “Adventure is calling” onder het genot van een heerlijke hamburger.
Onder de indruk van de schoonheid van het park, rijden we later in de middag terug naar het hotel en nemen we even later een duik in de zee. Het zeewater is niet fris zoals je zou verwachten maar voelt aan als een warm bad. Het strand is afgezet met broedplaatsen voor zeeschildpadden. Op het bordje staat dat wanneer je deze plaats verstoort er een boete van 100.000 dollar boven je hoofd hangt. Dat zijn pas boetes! Na een heerlijke einde dag aan het strand, duiken we om af te koelen nog even het zwembad en in de avond halen we bij de supermarkt een kipsalade en een kalkoenwrap. Even geen vettigheid meer voor ons. Moe van een intensieve maar heerlijke dag in de natuur vallen we na een plons in de jaccuzi in een diepe slaap op weg naar Neverland.
Morgen gaan we naar Kissimee..