Hoe bijzonder kan een vriendschap zijn. Terwijl wij gisteren in Magic kingdom liepen landde er in Orlando een vliegtuig vanuit Michigan. Aan boord twee lieve Amerikaanse vrienden die speciaal naar Florida zijn gevlogen om ons een bezoekje te brengen. Vandaag brengen we de hele dag met hun door om te beginnen bij het ontbijt in ons hotel waar ook zij zijn neergestreken.
We leerden elkaar kennen door de schildklierkanker. Ieder in een ander continent maar met dezelfde ziekte, restklachten en verdriet. Beiden voornemens de informatievoorziening en het begrip voor nieuwe patiënten en hun naasten te verbeteren. De Engelse vertaling van mijn boek Goede kanker bestaat niet, was ook in de VS doorgedrongen . Zij was of eigenlijk is nog steeds verbonden aan Thyca, de Amerikaanse schildklierkanker patiëntenvereniging. Ze benaderde mij via social media omdat ze mijn boek graag wilden veilen op een schildklierkanker congres in Los Angeles. We raakten aan de praat, ze vertelde dat haar vader oorspronkelijk uit Amsterdam kwam en dat ze dat jaar Amsterdam zou bezoeken met haar dochter en haar vader. Mijn lief en ik hebben toen een dag samen met hen in Amsterdam doorgebracht. Het was alsof we al jaren vriendinnen waren. Toen we de reis naar Florida boekten, zei ze meteen. Wij komen op visite en nu zijn ze hier. Bijzonder hoe je via social media vriendschappen kan maken die je normaal nooit zou hebben.
Meteen bij het ontbijt springt de vonk weer over. We ontmoeten vandaag ook haar lief. Ook dat klikt meteen. De heren hebben heel wat te delen met elkaar. Na het ontbijt gaan we met onze rental naar The Orlando Eye en naar Sea Life. The Orlando Eye zou met 122 meter hoogte het grootste reuzenrad zijn maar The London Eye blijkt toch echt hoger te zijn met maar liefst 135 meter hoogte. Niet alles is dus groter in de VS. Icon Orlando Eye gaat in ieder geval hoog genoeg om de skyline van Orlando te zien, de vele pretparken rondom Orlando Hoe dan ook het uitzicht dat zich helemaal uitstrekt tot Cape Canaveral aan de kust van Florida is adembenemend.
Na de vlucht in The Orlando Eye gaan we na wat gedronken te hebben Sea life binnen. De verwachting is hoog. De plaatjes op internet en de brochures zien er zo mooi uit. Ik ben persoonlijk dol op vissen. Op een of andere manier kalmeren ze me. Bij de eerste ruimte waar we binnen lopen is die kalmte ver te zoeken. Scholen vissen zwemmen als hieperpietjes achter elkaar in rondjes om dol van te worden. Gauw doorlopen zeggen we alle vier tegelijk. Een ruimte verder begint men mijn visie op vissen wel wat meer te begrijpen en bij de kwallen die dromerig door het water heen zweven is in ieder geval mijn Amerikaanse vriendin om. Langzaam lopen we verder langs maar ook onderlangs de haaien , roggen, sea turtles, Nemo, Dory en andere prachtige vindragers. We hebben met zijn vieren de grootste schik, maar toch valt het tegen. Voor de gecombineerde toegangsprijs van zowel Orlando Eye als sealife en de tijd die je dan doorbrengt. Betaal je met een slordige 40 dollar per persoon inverhouding tot andere attractie parken erg veel geld.
Ondertussen zijn we hongerig geworden. Onze vrienden kennen een restaurantketen waar je schijnbaar lekker pizza’s kunt eten dus we gaan richting de dichtstbijzijnde Uno.
De Uno is gezellig en het eten is inderdaad verrassend goed. Zeker voor de prijs. Als apetizer nemen we twee verschillende shareables waar we de vingers bij af likken. Eigenlijk vullen deze al weer voldoende maar het hoofdgerecht moet nog komen. Mijn vriendin heeft zalm gekozen, haar lief de pizza waar hij zo’n zin in had, mijn lief gaat uiteraard voor de hamburger en ik zelf kies de mini hamburgertjes.
Onder het eten raken we niet uitgepraat over ooit Michigan te bezoeken waar zij wonen en alle plaatsen in de VS en elders die we nog willen zien. Onze volgende droom is om de Niagara falls te zien. Maar dan ‘moet’ je helemáál bij ons komen! Roepen onze vrienden beiden uit , ‘dat is maar vier uur rijden vanuit ons!’ We worden allemaal steeds enthousiaster. Waarom niet onze volgend droom combineren met een gezellige visite aan onze vrienden? De plannen worden steeds concreter. Zelfs de menukaart voor wanneer we komen logeren in hun gastverblijf aan het meer wordt al uitgestippeld. Hoe welkom kun je je voelen? Ik voel me wat bezwaard, we kunnen onze vrienden toch geen week of langer belasten met ons bezoek. Nee blijkt geen optie. Als we komen, moeten we bij hen logeren. Haar lief blijkt in het bezit te zijn van een oude Ford Mustang, iets waarvan mijn lief altijd al van droomt eens in te kunnen rijden. ‘Nou dan doen we dat toch’, luidt het antwoord.
Na het eten gaan we na een klein bezoek aan de Flee Market terug naar het hotel om even een uurtje te rusten. Wij hoeven geen avondeten meer. Die avond gaan we nog gezellig naar Old Town, de vijftiger jaren plek waar mijn lief en ik al eerder waren die week. Als we een paar uur later moe maar voldaan in bed liggen, gaat mijn sms. Onze vrienden staan midden in de Wallmart om spullen te halen om Cosmopolitans te mixen en vragen of we nog zin hebben om mee te doen. Ja duhhh natuurlijk! Snel trekken we onze kleren weer aan en halen onze vrienden op bij de Wallmart. De Liquor store blijkt al dicht te zijn dus in plaats van de zelfgemaakte cocktails wordt het bier en wijn. Geeft niks, net zo gezellig en onze vriend belooft ons een cocktail als we Michigan bezoeken.
We kletsen tot diep in de nacht. Het lijkt alsof we alle vier het onvermijdelijke afscheid proberen uit te stellen. Helaas gaat dat niet. De volgende ochtend zullen zij na nog één gezellig gezamenlijk ontbijt weer terug vliegen naar Michigan en gaan wij op weg naar ons laatste hotel waar we nog even een paar dagen tot rust gaan komen tot we terug vliegen naar huis. We hebben intens genoten van onze dag samen en koesteren deze speciale vriendschap.
Till we meet again, Lisa and Phil xx lees verder
