Vlinder

De vlinder  behoort tot de gevleugelde insecten. Ze ontpopt zich van een rups tot een vlinder om trots haar vleugels uit te slaan, de wijde wereld in. Ze is een graag geziene gast in ieders tuin. Een prachtig dier! Voor mij persoonlijk is een vlinder veel meer dan een prachtig dier. Ze staat symbool voor vreugde, verandering, vrijheid, sterven en geboorte

Iedere dag veranderen we. Net als een vlinder verandert, om tot slot uit te vliegen en te sterven, leggen wij mensen dezelfde weg af. Vanaf dat we geboren worden, transformeren we. We komen in de pubertijd,studeren, worden volwassen, gaan trouwen, krijgen kinderen, komen in de overgang, worden oud en sterven. De volgorde kan anders zijn, soms vallen er schakels tussen uit en soms stopt de transformatie te abrubt door een veel te vroeg sterven.

Het afscheid doet vreselijk pijn. Maar wanneer na dat sterven een vlinder zich laat zien, maakt die pijn heel even ruimte voor een glimlach van berusting. Een soort vreugde omdat je weet dat je geliefde rust heeft en vrij is. Zo vrij als een vlinder. Die vlinder staat voor iets dat goed is. Zo wezenlijk heb ik dit zes jaar geleden gevoeld en zo wezenlijk voet het nog steeds.

Midden in de nacht ging de telefoon.Een zeer dierbare vlinder is veel te vroeg gegaan. Eén moment die je hart in een seconde stopzet en verandert om nooit meer te vergeten. De volgorde klopt niet. Zij had haar vleugels nog uit moeten slaan. Kort na dit ongelooflijke verlies zat ze daar ineens in onze boekenkast op het uiteinde van de mast van een speeldoos, de piratenboot uit het sprookje van “Peter Pan . Een prachtige vlinder. De vleugels dicht alsof ze sliep.

Tot het voorjaar zat ze daar. Heel af en toe gingen de vleugels even open, alsof ze stiekem even gluurde hoe laat het was. Op een mooie lentedag toen ik mijn achterdeur open had staan, vloog ze ineens langs me heen. Ze ging op de mat zitten, rustig afwachtend tot ik de hordeur opzij schoof zodat de wereld vrij voor haar voeten lag. Voorzichtig vloog ze op, draaide zich nog één keer om en vloog weer terug. De tranen vloeiden over mijn wangen. Ga maar meisje, zei ik zacht, Vlieg en sla je vleugels uit! En daar ging ze..

Er zullen mensen zijn die zeggen, wat klets je nou?! Dit is toch puur toeval. Dat zou natuurlijk kunnen. Vlinders houden soms winterslapen in donkere hoekjes. En misschien was mijn kast toevallig net wat ze zocht, maar het gevoel dat deze vlinder me bracht was een gevoel van goedheid en rust, van warmte en liefde. En dat gevoel was écht!

Ook toen mijn moeder stierf, hield ik me daaraan vast. En steeds als ik ergens heen ga, of bij belangrijke momenten is daar op wat voor manier dan ook een vlinder. Hoe wrang was het dat juist mijn inwendige vlinder ziek werd met kanker. De schildklier heeft de vorm van een vlinder. Zijn vleugels zijn rustig gevouwen rond de luchtpijp. In 2012 ging de eerste vleugel er uit en in augustus 2012 de andere vleugel. Ik voelde me incompleet, stuurloos en vleugellam. Mijn inwendige vlinder vliegt niet meer. Ik heb me weer moeten ontpoppen als mens. Ik heb weer leren vliegen met kunstmatige “vleugels” Maar sinds ik weer vlieg, is de wereld zo veel mooier. Ik fladder, geniet, en drink de nectar van alle mooie dingen die gebeuren. Ik pluk de dag totdat ik de zon  voor eeuwig tegemoet ga net als zij…