Welkom terug!

“Hoe gaat het met je? “ vraagt ze. Ik glimlach. Goed! Klinkt het antwoord. Deze vraag heeft de afgelopen jaren wel vaker geklonken. Tot voor kort was er altijd iets van twijfel te bespeuren bij het antwoord. Dit keer niet. Een volmondig en welgemeend “goed”, is de enige juiste respons die ik kan geven.

Een paar maanden geleden begon ik met een revalidatie traject. De kanker en de hernia hadden hun tol geeist. Overprikkeld geraakt, bleef ik last houden van chronische pijn  en vermoeidheidsklachten. Ik draaide in een kringetje waar ik niet zelfstandig uit kon komen. Hoe hard ik ook riep dat ik de kanker wel verwerkt had en dat ik gewoon verder kon, zo hard schopte ik mezelf onderuit omdat ik mijn grenzen ver voorbij was gegaan. Ik raakte mezelf kwijt.  Het werd tijd stil te staan bij wat er nu eigenlijk allemaal was gebeurd in de afgelopen jaren om mezelf weer terug te vinden.

Het was vooral in de eerste weken erg pittig. Zowel lichamelijk als mentaal.  De pittigheid maakte langzaam plaats voor gewenning en nu voel ik een duidelijk verschil. De pijn is niet weg, was het maar zo’n feest, maar ik heb door inzicht in de pijn te krijgen, geleerd dat ik er anders mee om kan gaan. Wie had kunnen denken dat ik me zo’n ander mens zou voelen. Of eigenlijk… Weer mezelf. Bij iedere oefening ben ik trots en dichter bij herstel. Na ieder gesprek bedenk ik hoe relaxed ik geworden ben. I dont care..manana manana..ik mag er zíjn.

Ik zoek de uitdaging weer en zie nu pas hoe lang ik niet in orde ben geweest. Nadat ik verloor waar mijn hart lag, heb ik gezocht naar een plek om te landen.  Ik dacht aan een burn out te lijden nadat ik ziek was geworden maar het bleek een zogeheten “bore out”. Dezelfde klachten als een burn out, concentratie verlies, angst, stagnatie de hele reutemeteut maar dan uit pure verveling. Geen uitdaging meer. Geen doel met daarnaast onverwerkte zaken. Dat er iets niet in de haak was en dat ik niet gelukkig was, riep ik al heel lang en dank zij deze revalidatie kan ik er eindelijk de vinger op leggen en word ik gehoord.  Eigenlijk zou zo’n traject gewoon standaard moeten worden aangeboden aan iedereen die een ziekte als kanker heeft gehad of lijdt aan chronische pijn en vermoeidheid. Een investering in gezondheid die ieder dubbeltje in drievoud terug betaalt als je het mij vraagt.

Over een maand kan ik het revalidatie traject afsluiten.  Natuurlijk besef ik best dat ik het straks zelf moet doen en dat dit niet heel gemakkelijk zal zijn. Ik  zal de discipline moeten opbrengen te blijven bewegen en tevens zal ik het inzicht moeten blijven vasthouden en me niet laten verleiden terug te vallen in oude patronen. Ik heb er alle vertrouwen in dat me dat gaat lukken. Waarom? Omdat ik na vijf jaar eindelijk zonder enige twijfel kan zeggen dat het vechten voorbij is en dat het leven me weer toelacht. “Laat die uitdaging maar komen, I am back”. Een vrolijke, enthousiaste, leergierige en positieve ik zegt volmondig, “welkom terug”!

6 gedachten over “Welkom terug!

  • 14/09/2017 om 17:41
    Permalink

    Hartstikke goed Anke. Ik ben blij dat je nu zo positief bent over al wat je is overkomen.
    Er is een mooi gezegde:
    ‘Het is niet wat je overkomt, dat je leven vormt.
    Maar hoe je er mee omgaat’.

    Gelukkig ben je weer terug.?

    Beantwoorden
  • 14/09/2017 om 17:42
    Permalink

    Hartstikke goed Anke. Ik ben blij dat je nu zo positief bent.
    Er is een mooi gezegde:
    ‘Het is niet wat je overkomt, dat je leven vormt.
    Maar hoe je er mee omgaat’.

    Gelukkig ben je weer terug.?

    Beantwoorden
    • 14/09/2017 om 18:47
      Permalink

      Dank je wel. Ik ben enorm dankbaar voor de laatste maanden en heb ook het beste meegenomen uit de periode waarin het zo donker was. Dat blijft ook zo. Aandacht voor schildklierkanker, kanker ansich en chronische pijn en vermoeidheid blijft belangrijk. Er zijn zoveel mensen die zichzelf verliezen. Ik gun iedereen deze nieuwe start in het leven.

      Beantwoorden
  • 14/09/2017 om 20:34
    Permalink

    Wat geweldig dat dit traject je de kracht en het plezier terug geeft die je zo lang hebt moeten ontberen. Top!

    Beantwoorden
  • 21/09/2017 om 22:47
    Permalink

    Hoi,
    Ik heb jouw website vandaag leren kennen en heb er heel veel aan gehad. Ook heb ik de eerste bladzijden van jouw boek in het Engels gelezen en ik moet zeggen dat het heel herkenbaar was.
    Dit is misschien niet de juiste plaats om mijn vraag te stellen, maar ik ben op zoek naar een facebookpagina waar je met lotgenoten kan praten. Kan je mij er eentje voorstellen die actief is?

    Mijn schildklier werd verwijderd op 14 augstus en het bleek uiteindelijk dat ik een folliculair carcinoom heb. HEt zou fijn zijn om hierover te kunnen praten want van het al het wachten wordt je kregelig.
    Groetjes
    Heidi

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: