Doe je voorzichtig?

zul jre voorzichtig zijnWe gaan ervoor, een nieuw begin… Dat waren de woorden die ik schreef over een nieuw begin waar ik vol goede moed een paar dagen geleden aan begon. Amper een paar dagen later lijkt dat begin meer op een gebroken begin. Máar we gaan er nog steeds voor want wat gebroken is kun je maken toch?

Hongerig van de eerste schooldag komt mijn zoon de keuken in. Wat eten we mam? Kies maar zeg ik grinnikend en wijs naar de berg die opgestapeld ligt in de keuken. Morfine, tramadol, diclofenac, pregabaline en paracetamol klaar voor gebruik. Laat maar, geef mij maar friet zegt hij en gaat zijn weg. We lachen er maar om. Maar als ik heel eerlijk ben valt er momenteel weinig te lachen.

Sinds de aanrijding van mijn zoon hangt er een bedrukte sfeer in huis. De regelmaat is weg doordat zowel mijn zoon als ik veel te lang op bed blijven liggen. De nachten zijn gebroken vooral voor mijn zoon die van de pijn nauwelijks slaapt en voor mijn lief die door mijn gesnurk nauwelijks een oog dicht doet. Op de bijsluiter van de morfine had eigenlijk moeten staan, “je kunt er vreselijk van gaan snurken , waardoor uw bedgenoot geen nachtrust meer heeft”.

Kortom we zijn moe, hebben een kort lontje, willen wel maar kunnen niet en balen als een stekker van alles wat we door de aanrijding en mijn hernia nu moeten missen. Mijn zoon mist zijn certificaat omdat hij nu geen machines mag bedienen of deel mag nemen aan het verkeer en ik mis een vliegticket naar New York omdat morfine als drugs wordt beschouwd door de douane. Hij wil graag deelnemen aan zijn stage bij Landal Greenparcs en ik wil gewoon graag werken.

In de hoop vandaag wijzer te worden in het ziekenhuis over de breuk in zijn elleboog, wordt alles alleen maar waziger. Het gips wat pas een week zit moet er definitief af omdat anders zijn spieren te vast komen te zitten. Dat alleen al wekt onbegrip en vraagtekens. De arts die wel een cursus communicatie zou kunnen gebruiken biedt niet de duidelijkheid die nodig is. Geen idee hoe het gaat herstellen, opereren zou geen voordelen bieden, fysiotherapie moet het gaan doen. Maar omdat een glas optillen al een vloekserenade brengt van de pijn, ziet mijn zoon met weinig vertrouwen zijn toekomst tegemoet.

Even later zitten we met vraagtekens in het restaurant van het ziekenhuis aan een overheerlijk broodje gertrakteerd door mijn zoon. Als er iets goeds uit dit alles is voortgevloeid is het dat de relatie tussen ons beiden op het juiste level zit. Nou ja, we zitten in ieder geval op hetzelfde level . Beiden zweven we momenteel 2016 binnen op onze medicatie met gele sticker. Hoe grappig dat misschien ook is, mijn moederhart heeft het moeilijk. Wat zou ik graag zijn pijn, vraagtekens, boosheid en verdriet weghalen met een snoepje zoals vroeger. Wat zou ik graag zijn gebroken elleboog lijmen met een kwastje met de gluton lijm uit zijn kinderjaren. Als ik kon draaide ik de klok terug naar een paar minuten voor zijn ongeluk om hem in te fluisteren een andere weg te nemen. Moederliefde houdt niet op als ze 18 worden. Iedere keer als ze de deur uit gaan blijft er de onrust en de zucht van verlichting als ze weer thuis zijn. Stil in mijn hart, want dat moet ik ze niet laten merken, blijft altijd de vraag doe je voorzichtig?

Blogs zijn er om te lezen en te delen, *sharing is caring*

3 gedachten over “Doe je voorzichtig?

  • 05/01/2016 om 16:42
    Permalink

    Wat een begin van het nieuwe jaar! Zullen we nu maar afspreken dat alles wat gebroken is, ledematen én hart, geheeld gaat worden in de loop van 2016!!!

    Beantwoorden
  • 05/01/2016 om 17:36
    Permalink

    Heel makkelijk kan ik zeggen dat het allemaal goed komt. De ervaring weet echter de dit te kort door de bocht is en overkomt als een dooddoener. Probeer daar waar mogelijk de rust te nemen en er voor elkaar te zijn. Jullie doen het super samen en de tijd zal weer geluk brengen. Ook voor jullie. Sterkte

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: