Happy Halloween!
Het is nog vroeg als ik wakker wordt vanmorgen. Het is zaterdag, tijd voor fysioo fitness. Snel hijs ik me in mijn sportkleding, zet snel mijn haar vast in een klip en kijk ondertussen met een halve blik in de spiegel.Arghhh Happy Halloween! Ik kan zo door voor de de zombie van de dag.
Spoken, zombies, heksen en duivels. Vandaag is het halloween. In Nederland steeds meer in opkomst, maar in Amerika al jaren een groot feest waar als griezels verklede kinderen langs de deuren gaan om snoepjes op te halen. Ik vind het een geweldige dag. Wat dat betreft zou ik deze dagen best in Amerika willen vertoeven. Ik ben dol op de versieringen, de kleuren en de griezels.
Als kind had ik al een zwak voor Dracula en heksen. Ik weet nog dat mijn ouders wel eens uit gingen en mijn oudere broers en zus me dan uit bed haalden om samen naar de oude zwart-wit versie van Dracula te kijken. Geweldig vond ik de transformatie van vleermuis naar vampier. Later heb ik zo’n beetje alle versies wel bekeken. Ook de heksen in sprookjes hadden op mij een bepaalde aantrekkingskracht.
Toen ik zelfstandig ging wonen, begon ik samen met mijn lief aan een verzameling heksen, tovenaars, spoken en pompoenen. Ieder jaar rond de eerste van oktober tevoorschijn toverden we alle poppen tevoorschijn om ons huis mee te versieren. Gedurende de jaren nam dat steeds grotere vormen aan. Spinrag rond de spiegels met spinnen erin, vleermuisjes, een zwarte kat en een glazen bol, er kwam steeds meer bij.
Toen we kinderen kregen hadden we een hele verzameling van heksen. Als er rond halloween kinderen kwamen spelen, keken ze hun ogen uit. En op 31 oktober moest ik wel zorgen dat er snoepjes lagen, want daar kwamen ze natuurlijk voor. Later organiseerden onze kinderen samen met buurtkinderen halloweentochten in de wijk. De ouders zorgden voor “heksendrank” (warme chocolademelk) of “drakenbloed” (rode kinderchampagne met een suikerrandje langs het glas) Mijn kinderen zijn eens heel enthousiast op school gekomen om tegen de juf te zeggen dat ze drakenbloed hadden gedronken. Wij moesten daarna op het matje komen omdat we onze kinderen hadden wijsgemaakt dat ze écht “ drakenbloed” hadden gedronken en “dat kon toch immers helemaal niet.”Het had natuurlijk alles te maken met fantasie. Sprookjes. Natuurlijk wisten mijn kinderen dat ze kinderchampagne dronken.. De juf heeft het nooit begrepen.
Toen de kinderen weer wat ouder waren werden die tochten echt een wijktocht waarin onze kinderen de jongsten begeleiden. Ouders hadden zich verkleed als griezel in het dierenparkje achter ons huis. En bij weer andere ouders waren snoepjes te halen. Ik zat in de voortuin bij de deur op een stoel verkleed als heks. Doodstil zat ik te wachten tot de kinderen langskwamen. Als ze dan aanbelden spong ik met heksengegil omhoog. Eén held stond vlak voor me en wilde me aanraken. Hij dacht echt dat ik een pop was. Nee hoor, zei hij tegen zijn vriendjes, dit is een pop.. Ik hoorde hem drie straten verderop nog gillen toen ik opsprong..
De herinneringen van deze dagen , blijven een glimlach op mijn gezicht toveren als het weer halloween is. Mijn kinderen zijn geen kinderen meer en de griezeltochten stopten toen zij ermee stopten. De poppen , pompoenen en spoken zijn sinds ik ziek ben geweest ook niet meer uit het rommelhok geweest. Voor ons geen halloween dit jaar, maar toen ik vanmorgen in de spiegel keek, dacht ik toch even, “Trick or treat!! “
*sharing is caring*