Ieder einde is een nieuw begin

Waar de wereld eindigt voor de rups, begint voor de vlinder een heel nieuw avontuur. Ze slaat haar prachtige vleugels uit en vliegt de zon tegemoet. En zo is het ook in de mensenwereld. Waar een deur dicht gaat, gaat ergens altijd een raam open. Ieder einde is een nieuw begin.

Toen ik de diagnose schildklierkanker kreeg voelde ik me als de rups. Ik zat vast in mijn cocon van angst en onzekerheid. Maar amper een paar jaar later vloog ik als een vlinder, trots en zeker met in mijn rugzak een boek over mijn ervaringen als schildklierkankerpatiënt. Ik startte een missie om schildklierkanker op de kaart te zetten. Iets wat nodig was omdat schildklierkanker als een soort ondergeschoven kind opzij werd geschoven en zelfs als ‘goed’ werd bestempeld door medici en verzekeringsartsen.

Aandacht

Ik kreeg de kans deze missie nog meer vorm te geven door te gaan schrijven voor het digitale gezondheidsplatform van De Telegraaf met passie en liefde voor de schildklier(kanker)patiënt en de zorg voor de mens. Dit is mijn laatste blog op deze plek. Jammer? Ja, natuurlijk. De mens achter de patiënt staat voor mij voorop wanneer het gaat om gezondheidszorg. Juist de stem van de patiënt is daarin onmisbaar. Ik zie dit echter niet als afscheid, maar als een nieuw begin. Er leiden meer wegen naar Rome en ook naar het hart van de gezondheidszorg.

De schildklierkankerpatiënt heeft de laatste jaren steeds meer ruimte op de kaart verworven. Er is veel meer aandacht voor de restklachten gekomen bij de medici door de vermelding in de Europese richtlijnen met betrekking tot schildkliercarcinoom. Ook wordt er steeds meer onderzoek gedaan naar de gevolgen van de operatie en de radio actieve jodium behandeling. De Patiëntenorganisatie SON slaat steeds meer slagen en heeft zichzelf ook binnen het ministerie laten zien als een organisatie die opkomt voor haar patiënten, denk aan de ‘Thyrax-gate’. Een zaak die nog steeds loopt,  achter de schermen wordt nog steeds hard gewerkt aan erkenning voor de gedupeerde Thyrax-gebruikers.

Positieve blik

‘Goede kanker’ komt steeds minder vaak voor in de vocabulaire van de medici, iets wat ook wereldwijd steeds meer doordringt. Ondanks deze hele mooie, goede ontwikkelingen blijft het een strijd voor de patiënt zelf. Een dagelijkse strijd tegen de moeheid, de hormoonwisselingen, de stemmingswisselingen, de jeuk, vergeetachtigheid en de strijd om de kilo’s.

Al deze klachten leiden nog steeds dagelijks tot uitval op het werk, onbegrip en zelfs stukgelopen relaties. Dit kan alleen maar veranderen door uitleg, communicatie en het blijven herhalen hoe het leven van een schildklierpatiënt er dagelijks uit ziet. En dat zal ik blijven doen. Niet alleen voor de schildklier(kanker) patiënt, maar voor iedere onzichtbare zieke.

Waar een deur dicht gaat, gaat ergens altijd een raam open. Ieder einde is een nieuw begin. Met een positieve blik, gevoel voor humor en met de mens achter de patiënt in het vizier ga ik schrijven voor onzichtbaar ziek. Ik dank De Telegraaf voor deze prachtkans en jullie voor het lezen en delen. Tot ziens op www.ankevanhaften.nl of www.onzichtbaarziek.nl.

Dit blog is oorspronkelijk gepubliceerd via Telegraaf gezondheid

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: