Op ontdekkingsreis naar mezelf, sprookjes bestaan!

efteling 2Er was eens… een meisje, of eigenlijk om eerlijk te zijn een vrouw van middelbare leeftijd. De prins op het witte paard heeft ze al lang geleden gevonden. Om precies te zijn morgen 25 jaar geleden. Op een zonnige dag ging ze samen met haar lief naar een ver land. (nou ja, uurte rijden) Een land waar sprookjes tot leven komen, het glazen muiltje altijd past en de zwavelstokjes de mooiste dingen laten zien. Ik weet het zeker. Sprookjes bestaan!

Als kind al, kon ik mezelf verliezen in de verhalen van Hans Christian Andersen en de gebroeders Grimm. In ieder sprookje zitten diepere betekenissen en levenslessen die je later in je leven tegen komt. Over hoe anderen je kunnen behandelen uit pure jaloezie net zoals de lelijke zusters in Assepoester. De verleiding van het cadeautje als de appel in Sneeuwitje. Wie is er niet ingetrapt? Regelmatig voelde ik me zelf het lelijke jonge eendje, de zwaan zie ik helaas nog steeds niet. Ach een idelale wereld bestaat nu eenmaal niet. Maar de sprookjes leerden me ook hoe groot je kunt zijn! Ook al ben je net zo klein als kleinduimpje.En dat zolang je in  jezelf gelooft de woorden “er was eens”, worden opgevolgd door  een “en ze leefde nog lang en gelukkig”.

Al heel wat levenslessen heb ik in de afgelopen jaren geleerd. Dingen die niet te leren zijn in de leerboeken op school. Eigenlijk zou je als vast onderdeel van je algemene kennis niet alleen een atlas en een woordenboek in de kast moeten hebben,  maar ook een sprookjesboek.  Een bezoek aan de Efteling of Disneyland zou standaard in het culturele leerprogramma moeten zitten in plaats van het verplichte gebruik van tablets waar social media en games worden gepromoot.  Tijdens ons sprookje in de Efteling heb ik me verbaasd over een jonge moeder die haar kind probeerde uit te leggen waarom Sneeuwitje sliep en hoe ze weer wakker zou worden.

Een hapje van de appel zou haar weer doen ontwaken aldus de mama.. Maar mama dat kan toch niet want ze slaapt,  zegt t kind dat nog te klein is om naar school te gaan. Iemand moet haar wakker maken met een kusje. Oh ja, dat wist ik niet. Het was in ieder geval iets met een appel, zegt de mama grootgebracht met de pc. Mijn prins en ik kijken elkaar met een hoofschuddend “wat leren ze tegenwoordig op school”aan.  Hand in hand lopen we glimlachend verder.  Het kind heeft de boodschap in ieder geval wél begrepen.

Moe maar voldaan van de sprookjesachtige en zonovergoten dag in de efteling val ik in slaap. De dag erna betaal ik de prijs. De energie die de dag ervoor heeft gekost, eist zijn tol. Mijn spieren doen zeer, ik ben ontzettend emotioneel, doodmoe en heb de kracht niet om mezelf aan te kleden. Een hoge prijs voor één dag puur geluk, maar het is het waard. Mijn levensles die ik heb geleerd. Geniet van wat het leven je bieden kan, ook al is het maar even of heel klein. Laat de mooie dingen niet liggen omdat de prijs te hoog is.  Beter intens genieten dan alles voorbij laten gaan.

Nee! mijn leven is bij lange na geen sprookje. Maar tóch geloof ik intens in de goede afloop van “ze leefde nog lang en gelukkig”.

7 gedachten over “Op ontdekkingsreis naar mezelf, sprookjes bestaan!

  • 16/04/2015 om 15:26
    Permalink

    Dank voor dit stukje Anke. Ook nu weer een herkenning, want ik ging gisteren een dagje gezellig naar Den Bosch. Mijn dochter woont daar met haar vriend. Een warme dag, de stad in, terrasje, indrukken. Anderhalf uur heen en ook weer terug met de auto, ik reed alleen. Concentratie, want druk. En vandaag? Overal pijn, ook emotioneel, dus rustig aan. Maar wel genoten van het dagje met mijn dochter!

    Beantwoorden
    • 16/04/2015 om 15:43
      Permalink

      En dat laatste is wat telt in de herinnering.. xxxx

      Beantwoorden
    • 16/04/2015 om 17:15
      Permalink

      Dank je wel Ellie. Genieten van het leven is niet altijd vanzelfsprekend!

      Beantwoorden
  • 16/04/2015 om 17:47
    Permalink

    Mooi blog weer met een zo’n mooie boodschap….Het geld voor iedereen :” genieten zolang het kan” .

    Beantwoorden
  • 17/04/2015 om 09:12
    Permalink

    Lieve Ank, wat mooi geschreven weer en de woorden waarmee je afsluit:
    Beter intens genieten dan alles voorbij laten gaan!
    Waren heel treffend!
    Het is het zeker waard, zo’n dag had je toch voor geen goud willen missen!
    Lekker de tijd nemen om bij te tanken van zo’n mooie bijzondere dag! Xx

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: