Over Leven: wanneer de klok 12 slaat..

De betovering is verbroken..Met de zomerstorm buiten op de achtergrond zit ik met mijn bakje koffie lekker warm binnen op de bank. Met blote voeten, pyjama aan , de haren in de war en de wallen onder ogen, overdenk ik de afgelopen week. Wat een feest is het geweest. De 99 ste Nijmeegse vierdaagse inclusief zijn bijbehorende feesten. Een week die begon met een surpriseparty, en eindigde toen de klok twaalf uur sloeg en de koets in de veel te late bus veranderde.

Vorig jaar hadden we de vierdaagse feesten gemist. Een minuscuul rekenfoutje mijnerzijds met betrekking tot de derde week van juli die ik een jaar lang heb aan mogen horen van mijn Nijmeegse wederhelft. Nog nooitin zijn hele leven had hij de vierdaagse gemist en nu waren we op vakantie in Italie waar hij het uitgerekend in die week ook nog niet leuk vond ook!. Dat ging hem dit jaar niet gebeuren. Nou dat is het zeker niet, sterker nog ik denk dat de verloren week van vorig jaar ruimschoots is goedgemaakt.

De week begon met een suprise party. Een avondje verjaardag aan de vooravond van de start van de vierdaagsefeesten bleek een surprise party voor mij. Nog steeds is het kwartje nog niet helemaal gevallen. Nauwelijks bekomen van de schrik zijn we de dag erna begonnen aan de aftrap van de vierdaagse. Een overvol, maar ontzettend sfeervol en gezellig Nijmegen. Meer dan 37 muziekpodia door de hele stad met voor elke muzieksmaak wel iets te vinden. Een kroegentocht in de openlucht, overal dansende mensen op straat. Of het komt dat we een jaar hadden gemist, maar het leek drukker dan ooit. Drukker, maar ook gezelliger. Wat een sfeer! Waar mensen tegenwoordig korte lontjes hebben, was deze week het lontje gewoon niet ontvlambaar.

Als vanouds eindigen we de eerste avond van de vierdaagsefeesten met vrienden in de Ierse pub. Het meubilair moet daar heel stevig zijn want ik heb er heel wat mensen op zien dansen. Alles kan en niets moet! Alle nationaliteiten aan militairen staan gebroederlijk een pilsje te drinken. Wanneer The piano man klinkt zingt de complete pub hetluidkeels mee. Een jonge dame wiens kledij niet veel te raden overlaat, herinnert me aan het feit dat ik toch best blij ben dat ik twee jongens heb. Zij vertrekken diezelfde nacht met de bus naar Disneyland Parijs op zoek naar hun sprookje. Ons sprookje gaat verder in het feestgedruis. Een zilveren taxi brent ons thuis. Ik heb beide muiltjes nog aan en de de prins ligt een minuut later hard te snurken naast me in bed.

Waar de taxi ons netjes thuis aflevert, rijdt een andere taxi onze vierdaagse lopende vriend aan.Bont en blauw en met een rug in de kreukels ligt hij de volgende dag op de bank. Voor hem heeft de klok al 12 uur geslagen. Het is maar de vraag of hij dinsdag aan de start kan verschijnen om te gaan lopen voor het doel waar hij zich voor inzet. De voedselbank. Hij heeft twee dagen om bij te komen. Wij feesten de zondag verder met een betoverend vuurwerk tot resultaat.

Onze aangereden vriend is gestart! Een doorzetter eerste klas.Wanneer de 40.000 lopers op de tweede dag, de traditionele rose woensdag, door ons dorp lopen, gaan we natuurlijk kijken om hem een hart onder de riem te steken. Een rose wolk van lopers vrolijkt ons dorp op.

’s Avonds gaan we de stad weer in. De regenboogvlag wappert hoog aan de
st Stevenstoren. Een kleurrijk gezicht met een fantastische boodschap. We ontmoeten onze vrienden met wie we hebben afgesproken en bekijken de massa aan feestende mensen van bovenaf in het reuzenrad. Honderden, misschien wel duizenden handen gaan omhoog en deinen mee op de muziek. Een prachtig uitzicht over de waalkade. De lichtjes van bovenaf op de kaaij onder de brug met tientallen eetstandjes, muziek en oud Hollandse kermisattracties maken de avond bijna magisch. Nog even een dansje en dan met de hersens bij elkaar weer naar huis. Er moet weer gewerkt worden de volgende dag.

De betovering is nog steeds van kracht. Op de laatste dag vertrekken we bepakt en bezakt met stoeltjes en lekkers, vroeg naar de Via Gladiola om onze meelopende vrienden in te halen met bloemen en applaus. De eerste lopers komen al rond negenen binnen. Ongelooflijk wat een prestatie. Het is geweldig om te zien hoe de wereld aan je voorbij trekt. Deelnemers uit de hele wereld, uitgedost in de meest originele creaties, huppelend en juichend wanneer ze het bordje Nijmegen zien staan. Het word het meest gefotografeerde bordje van de dag. Huilend en strompelend en zelfs iemand die dankbaar tot twee keer toe de grond kuste.

Onze vrienden zijn allemaal binnen. Kanjers stuk voor stuk! De loper voor de voedselbank die een paar dagen voor de start nog is aangereden, de loper die al voor de tiende keer meeloopt, maar nog steeds overweldigt is door het feest van de laatste dag. En twee kanjers van dames die meelopen voor de diabetesfonds. Wat zijn ze trots en terecht! Hun sprookje is rond. Wij ronden het sprookje van deze week af met nog een rondje over de Kaaij waar ik een smoothie drink met een eetbaar bloemetje.

Een stortbui verbreekt de betovering. We schuilen nog even bij een cafeetje op weg naar het station waar onze koets veranderd in de bus die veel en veel te laat is en mensen dronken en vervelend het geduld van de chauffeuse testen. Ach, aan al het goede komt een eind. En dat is maar goed ook want de portemonnee is leeg en de energie is op. Op naar de 100 ste Vierdaagse!