Herken je dat? Soms krijg je nieuws waar je geen weg mee weet. Je hoort of leest het wel, maar het komt niet echt binnen. Pas veel later als je de kans hebt gehad er over na te denken, komt er gevoel bij. Zo had ik dat bijvoorbeeld toen die vliegtuigen de Twin Towers invlogen. Ik zag het met afgrijzen aan op de televisie, maar pas later kwam het gevoel en de emotie. Ook toen ik de diagnose schildklierkanker kreeg voelde ik niets. Pas veel later kwam het besef, de angst, de vragen, het verdriet en de ruimte om te verwerken.
Inmiddels ben ik vier jaar verder. Ik ben schoon. De angst dat het terug komt is er niet meer. Maar toch heel soms als ik iets vreemds voel dat ik niet kan thuisbrengen, komt de ongerustheid om de hoek kijken. Waar ik nog aan moet werken is de acceptatie dat ik wat beperkingen heb door het missen van een belangrijk orgaan en door hormonen die nog steeds niet stabiel zijn, maar ik durf te zeggen dat ik het heb verwerkt.
Leef!
Er gebeuren nu eenmaal dingen in het leven waar je geen invloed op hebt. Het enige dat je dan kunt doen is erop een voor jou zo goed mogelijke manier mee om gaan. Mijn levensmotto is dat het leven een gegeven feest is. waarin je zelf de slingers moet ophangen. Pluk de dag en leef!
Dan verschijnt er ineens een artikel in de New York Timeswaaruit blijkt dat de volledig ingekapselde folliculaire variant van papillaire schildklierkanker nu ‘non-invasieve folliculaire schildklier neoplasma met papillair-achtige nucleaire eigenschappen’ (NIFTP) wordt genoemd. Het woord ‘kanker’ is volledig uit de diagnose gehaald door een panel van artsen die geen bedreiging zien in de ingekapselde kleine tumoren.
Ik schreef erover in mijn vorige blog, maar moet dit aanvullen omdat ook dit nieuws pas later bij mij binnen komt. Wat betekent dit? Als ik neoplasma opzoek in het woordenboek lees ik ‘Nieuwe vorming van een tumor. Kan kwaadaardig of goedaardig zijn.’ In mijn geval was dat kwaadaardig. Een kwaadaardige tumor is toch hetzelfde als kanker? Wat is dan het verschil behalve de benaming?
Slingers
Het verwart me. Ik denk terug aan de diagnose. U heeft schildklierkanker, maar het is ‘goede kanker’, je gaat er niet aan dood. . Het woord ‘goed’, maakte me boos. Goede kanker bestaat niet! Ik wilde het eruit hebben. Logisch toch? Niemand kon voorspellen hoe de cellen zich zouden ontwikkelen. Dat zogenaamde ‘goed’ zou ineens heel fout kunnen zijn. En nu is die ‘goede’ kanker ineens helemaal ‘geen kanker’.
Het stelt mij niet gerust. Ik twijfel over mijn eigen diagnose. Was mijn angst, mijn onzekerheid, mijn verdriet en dat van mijn gezin niet echt? Jawel! Het was echt, net als de kwaadaardige cellen die zijn gevonden.
Schildklierkanker… Je kunt het niet mooier maken dan dan het is. Ik ben blij dat het er uit is. Ik hang mijn eigen slingers op en leef!
Dit blog is oorspronkelijk gepubliceerd via Telegraaf Gezond