Schildklierkanker kent geen grenzen

Schildklierkanker is een van de snelst groeiende vormen van kanker wereldwijd, met name in Amerika. Er is veel aandacht voor deze toename. De discussie gaat vooral over de vraag of er sprake is van over diagnose van schildklierkanker, met als gevolg overbehandeling.

 Bij veel mensen wordt de schildklier verwijderd, met name bij degenen met een laag risico tumor. Als schildklierkankerpatiënt mét een laag risico tumor wiens schildklier is verwijderd, heb ik daar mijn eigen gevoel bij. Lees verder

‘Goede kanker’

In 2012 begon mijn avontuur. De diagnose schildklierkanker klonk onverwacht, bij toeval ontdekt nadat ik een op het eerste oog goedaardige nodus in mijn schildklier moest laten verwijderen. De kanker werd weg gezet als ‘goede’ kanker. Nadat de diagnose kwamen de vragen, de angst, de onmacht en het verdriet. Ik voelde me allesbehalve een geluksvogel, maar begreep de intentie waarmee de woorden hadden geklonken. De omschrijving ‘goede’ kanker was bedoeld als geruststelling. In vergelijking met andere kankersoorten is de kans op genezing vele male groter.

Hoe goed de intentie ook is, de woorden ‘goede’ kanker doen meer kwaad dan goed. Veel mensen voelen zich niet begrepen. De suggestie wordt gewekt dat als je een pilletje neemt als surrogaat voor de verwijderde schildklier, alles weer als vanzelf gaat. Voor veel mensen is dat niet het geval. Zij ervaren dagelijks restklachten en beperkingen als gevolg van schildklierkanker, operatie en behandeling met radio actieve jodium.

De discussie of deze klachten opwegen tegen de risico’s die mensen lopen als ze niet tot verwijdering van de schildklier overgaan, is daarom reuze interessant. Júist omdat ik behoor tot de laag risco tumorgroep die het gehele traject heeft ondergaan en ‘gezegend’ ben met resklachten en beperkingen, durf ik te zeggen dat ik nog steeds achter de beslissing sta om te opereren. Ik had niet rustig door kunnen leven in de wetenschap dat er kanker in me groeide, hoe langzaam ook.

Ervaring

Tóch is dit voor ieder mens verschillend. Iedere ervaring, iedere mening en ieder gevoel is anders. Er zijn mensen die liever zouden afwachten om te zien hoe de tumor zich ontwikkeld en er zijn mensen die net als ik roepen: ‘eruit met dat ding’. De keuze zou bij de patiënt moeten liggen.

Ik heb mijn ervaringen opgeschreven in een dagboek dat uitgegeven is als boek.  Een boek voor patiënten, maar ook voor medici, bedoeld om bewustwording te kweken. En het werkt, zo blijkt uit respons van artsen. Zij hebben ‘Goede kanker bestaat niet’ gelezen en geven toe dat ze het woord ‘goede’ kanker wel heel snel gebruiken.

Omdat schildklierkanker geen grenzen kent, zal mijn boek komende september in de schildklierkankermaand ook worden vertaald in het Engels om aan artsen en medici te verstrekken met als doel hen te informeren over de gevolgen van schildklierkanker voor de mens achter de patiënt.

Omdat ik wél grenzen heb, neem ik even een paar weken vrijaf van mijn wekelijkse blog over schildklierkanker. Ik ben in september weer terug!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: