Voor eigen dokter spelen

Wie heeft er vroeger als kind geen doktertje gespeeld? Met zo’n spiegeltje op je hoofd en een klein wit koffertje waar van alles in zat om de patiënt goed te kunnen onderzoeken? Sommige mensen lijken te zijn blijven hangen in die tijd nu ze volwassen zijn. Misschien versterkt door alle info die op internet te vinden is, maar tóch lijkt het me niet slim om voor eigen dokter te spelen. Lees verder

Nee, deze blog gaat niet over mezelf. Ik ben van mening dat een specialist niet voor niets specialist is geworden.Tóch zijn er heel veel mensen die daar anders over denken en dat op zich is wel enige attentie waard. Want wáárom dokteren mensen zelf? Op diverse fora is te lezen hoe mensen elkaar adviezen geven over het slikken van medicatie. Van hoeveelheden en merken tot niet wetenschappelijk onderbouwde middelen.

Een kat in het nauw…

Persoonlijk vind ik dat kwalijk. Zeker wanneer het gaat om niet wetenschappelijk onderbouwde middelen en hoeveelheden. De behandelend arts zou de hoogte moeten bepalen die past bij het bloedbeeld en de klachten van de patiënt. Op eigen houtje de hoeveelheid aanpassen omdat het niet goed gaat, raad ik als persoon af. Zeker wanneer dit soms tot ongezonde hoeveelheden leidt die kunnen resulteren in een overdosis, met alle gevolgen van dien. Tóch kan ik het ergens begrijpen. Een kat in het nauw maakt immers rare sprongen.

Wanneer je iedere dag ziek bent en geen vooruitgang boekt na aanpassen van de medicatie door de arts. Wanneer je het gevoel hebt niet gehoord te worden, omdat je waarde zogenaamd binnen de ‘normaalwaarden’ valt en wanhopige kreten als ‘ja maar dokter, ik vóel me niet goed’ in de lucht verstommen. Wanneer je niet exact op de hoogte bent hoe het schilkdlierhormoon werkt en het inneemt alsof het een paracetamol is.

Het is bijna logisch dat je dan op zoek gaat naar dátgene waarvan je denkt dat het je beter maakt. Maar alles gaat of staat met communicatie. Het is zó belangrijk om jezelf verstaanbaar te maken bij je arts waneer je het niet eens bent of iets niet begrijpt. En vice versa de arts die duidelijk en liefst in Jip en Janneke taal uitlegt hoe de vork in de steel zit.

Patiëntenvereniging

Juist bij die belangrijke communicatie gaat het vaak mis. De patiënt luistert naar termen die hij of zij niet begrijpt, de arts ziet dit niet. Of een arts heeft duidelijk te weinig tijd en de patiënt, die wel een vragenlijstje had maar de kans niet kreeg ze te stellen, blijft met vragen achter. Internet is een bron van informatie. Maar hoe weet je dat je de juiste informatie te pakken?

Belangrijk is om in ieder geval te zoeken binnen patiëntenverenigingen. In het geval van schildklierkanker is dat SON. Schildklier Organisatie Nederland. Mijn advies? Speel niet voor eigen rechter, maar zéker ook niet voor eigen dokter! We hebben als mens maar één leven.

Ik ben benieuwd naar jullie commentaar. Waarom dokteren veel mensen zelf of juist niet! Ik pleit persoonlijk voor een betere communicatie. Inbreng van de patient en niet alleen kijken naar waardes en bloed maar ook naar hoe voel je je. Als dit goed samen gaat, is zelf dokteren niet meer nodig..en veiliger.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

%d bloggers liken dit: