Met een hoofd vol gedachten en een hart vol gevoelens ben ik op de weg terug naar huis. Opgelucht en hoopvol tegelijk, zie ik als een berg op tegen wat er zojuist is besproken. Mijn hersenen vliegen alle kanten op, maar in mijn hersenpan is geen ruimte genoeg om alles te verwerken . Mijn hoofd lijkt te exploderen van de gedachten die geen uitweg meer hebben. ik spring met een voorzichtige ja.. in het diepe en hoop op een vangnet of een parachute die mijn sprong breekt. Waardoor ik weer met beide benen op de grond kom…..