Als kind vond ik het geweldig. Poppetjes maken van een aardappel. Ik had een hele bak vol met allerlei verschillende oren, neuzen, ogen en snorren. Urenlang kon ik mezelf zoet houden met dit speelgoed. Door de onderdelen in de aardappel te prikken, kon je de meest grappige creaties maken. Pas als de aardappel uit elkaar viel en de neus op de vensterbank lag, maakte ik weer een nieuwe. En nu ben ik zelf een mrs. Potatohead. Lees verder..
oncologiedagen
Wie ben ik?
Wie heeft het niet gespeeld? Het gezeldschapsspel “wie ben ik” Door vragen aan je tegenstander te stellen als “Heb ik een bril? Of heb ik rood haar? kon je erachter kon komen wie de persoon op het speelbord was die centraal stond. Langzaam elimineerde je zo alle mogelijke poppetjes van het speelveld totdat er eentje over bleef.. een jonge vrouw met een bril, blauwe ogen en blond haar. Het is Anke!
Van een bewogen jaar naar een bevlogen mens
Wie had ooit gedacht dat ik door het krijgen van kanker ooit volle zalen zou trekken En toch sta je daar ineens voor een afgeladen schouwburg verpleegkundigen. Stuk voor stuk bevlogen mensen met een hart voor de patiënt. Ik voel me vereerd. Want vandaag ben ik die patiënt , en ik mag deze mooie mensen vertellen waarom ik na een bewogen jaar een bevlogen mens werd.