‘Zeg jij hier eens iets zinnigs op”, kreeg ik vanmorgen meerder malen als verzoek in mijn mailbox. Eerlijk gezegd moest ik uit pure ongeloof en onbegrip het bericht dat ik las via NOS.nl, drie keer lezen voordat het tot me doordrong. Nederlandse topsporters gebruiken schildklierhormoon, blijkt uit onderzoek van Nieuwsuur en het Noordhollands Dagblad zo staat in het artikel.
Deze week staat weer in het teken van de schildklier. Overal in het land worden voorlichtingsavonden gegeven en staan informatie stands van SON (Schildklier Organisatie Nederland klaar voor de patiënt met vragen. Het thema van dit jaar is Intellen van het schildklierhormoon luistert nauw! En dat is een feit. Het instellen is voor ieder mens anders, persoonlijk. Ieder mens heeft zijn eigen unieke beginwaarde waarbij hij of zij zicht het prettigste voelt. Dat hier aandacht voor is, is een zeer goede zaak. Nog steeds zijn er veel artsen die afgaan op de ideaal waarden zoals ze in het boekje staan echter dat die ideaal waarde lang niet voor iedereen ideaal is, wordt nog vaak aan voorbij gegaan. Hoe vaak krijg je na het prikken niet te horen. “Niets aan de hand hoor, je bloed is goed. Terwijl je je helemaal niet goed voelt!
Vandaag is de jaarlijkse week van de schildklier weer van start gegaan. Een week waarin extra aandacht wordt gevraagd voor de schildklier, haar functie en ongemakken wanneer ze niet meer naar behoren functioneert. Iets waar ik voordat ik schildklierkanker kreeg nooit bij stil heb gestaan. Logisch, want als alles goed werkt, hoeft dat ook niet… of toch wel?
Waar de wereld eindigt voor de rups, begint voor de vlinder een heel nieuw avontuur. Ze slaat haar prachtige vleugels uit en vliegt de zon tegemoet. En zo is het ook in de mensenwereld. Waar een deur dicht gaat, gaat ergens altijd een raam open. Ieder einde is een nieuw begin.
Elk jaar op 4 februari denken we massaal met respect aan iedereen die op welke manier dan ook met kanker te maken heeft of heeft gehad. What ’s in a day. Eigenlijk zouden we dat elke dag moeten doen. Of juist niet? Is het ook goed om je los te maken en juist te genieten van het leven. Ik ga voor het tweede. Het leven is iets moois en moet worden gevierd! Maar soms is het nodig om even pas op de plaats te maken en in alle rust en respect een lichtje te branden voor zoiets als kanker. Want ook kanker hoort bij het leven.Hoe raar het ook klinkt, deze plaatjes met lichtjes en kaarsjes geven mij een soort van serene rust.
Ruim een week na het uitkomen van het nieuws dat er een tekort is ontstaan aan Thyrax-tabletten, zijn de gemoederen onder de schildklierpatiënten nog niet bedaard. Zij kampen nog altijd met gevoelens van frustratie, boosheid, onbegrip en enorm veel vragen. De schildklierpatiënten zijn op zoek naar een klankbord voor hun gevoel en duidelijke antwoorden. Lees verder…
‘Honderdduizenden mensen met een trage schildklier moeten overstappen naar een ander geneesmiddel. Daarvoor moeten ze naar hun arts of apotheker gaan. Er dreigt namelijk een tekort van Thyrax Duotab-tabletten.’ Dit is het nieuws waar het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) en Schildklier Organisatie Nederland (SON) op 13 januari jl. mee naar buiten kwamen. Lees verder
‘Schildklierkanker in ontwikkeling’. Zó zou ik dit jaar noemen. Als ik nominaties mocht geven zou 2015 het jaar van de schildklierkanker worden. Waarom? Er is zoveel positieve ontwikkeling, met name op het gebied van communicatie van arts naar patiënt en persoonlijke aandacht en begrip. Het balletje is gaan rollen en rolt hopelijk voorlopig nog even door, want we zijn er nog lang niet! Lees verder…
Wie heeft het niet gespeeld? Het gezeldschapsspel “wie ben ik” Door vragen aan je tegenstander te stellen als “Heb ik een bril? Of heb ik rood haar? kon je erachter kon komen wie de persoon op het speelbord was die centraal stond. Langzaam elimineerde je zo alle mogelijke poppetjes van het speelveld totdat er eentje over bleef.. een jonge vrouw met een bril, blauwe ogen en blond haar. Het is Anke!
Zaterdag 30 mei was de opening van het Marikenhuis in Nijmegen! Ik mocht samen met twee andere schrijvers als ervaringsdeskundige een woordje doen over mijn boek en diagnose schildklierkanker. Na afloop heb ik het boekje overhandigd aan Roos Marie Tummers voor de bibliotheek van het Marikenhuis. Hier kunnen gasten van het Marikenhuis gebruik van maken. Voor wie mijn praatje tijdens de opening van het Marikenhuis heeft gemist: