Vroeger had ik er twee. Een engeltje en een duiveltje die me in het oor fluisterden wat goed was en wat fout. Ik luisterde dan weer naar de een en dan weer naar de ander en was daarmee redelijk in balans. Totdat het duiveltje jaloers werd op het engeltje en schopte het engeltje met een grote trap van mijn schouder af. Sindsdien fluistert een klein onzichtbaar mannetje met een akelig stemmetje me in wat er allemaal niet goed is.
sprookjes
Op ontdekkingsreis naar mezelf, sprookjes bestaan!
Er was eens… een meisje, of eigenlijk om eerlijk te zijn een vrouw van middelbare leeftijd. De prins op het witte paard heeft ze al lang geleden gevonden. Om precies te zijn morgen 25 jaar geleden. Op een zonnige dag ging ze samen met haar lief naar een ver land. (nou ja, uurte rijden) Een land waar sprookjes tot leven komen, het glazen muiltje altijd past en de zwavelstokjes de mooiste dingen laten zien. Ik weet het zeker. Sprookjes bestaan!